“อุ้ย คุณใหญ่ไหนบอกจะไม่ยุ่งกันไงคะ”
ม่านแก้วถามอย่างตกใจเมื่อสามีเริ่มรุกหล่อนหนักขึ้น เรื่อย ๆ หน้าหล่อซุกไปทั่วทั้งตัวขาวผ่อง
“ยกเว้นเรื่องนี้ พ่อฉันจ่ายไปเยอะฉันก็ควรได้ ค่าตอบแทนสิ”
เสียงเข้มมีอำนาจบอกอย่างไม่สนใจความรู้สึกของคนฟัง เพียงแค่ตอนนี้ร่างกายเขาต้องการร่างบางนี้อย่างรุนแรง
“ค่ะ”
หล่อนได้แต่รับคำเสียงเศร้า ๆ เท่านั้น ทำได้แค่ปล่อยกายและใจไปกับสัมผัสเอาแต่ใจนั้นอย่างขัดไม่ได้ เมื่อหล่อนเลือกทางนี้จะทำอะไรได้นอกจากยอมรับผลของมัน
“เป็นเด็กดีแบบนี้ค่อยน่ารักหน่อย”
เขาถอดชุดเจ้าสาวแสนสวยออกจากร่างงามไร้ที่ติ ตาคมจ้องร่างขาวอย่างพอใจพร้อมกับลูบไล้ไปจนทั่วอย่างชอบใจกับ เมียในนามของตน
“อ้าขาออกหน่อย อ๊าาา อย่างนั้น”
ร่างบางทำตามที่คุณใหญ่สั่งอย่างไม่ขัดขืนแม้จะไม่เต็มใจเท่าไรนัก
“ไม่ทำไม่ได้เหรอคะ อ๊ะ”
ม่านแก้วทนไม่ไหวจึงเอ่ยขอความเมตตาก่อนจะร้องออกมาด้วยความเจ็บที่กลางกายสาวถูกสิ่งแปลกปลอมสอดแทรกเข้ามา กายสาวคับแน่นไปทั้งดอกไม้งาม หยดน้ำตาน้อย ๆ ไหลรินอาบแก้มเนียน
“ไม่ทันแล้ว ซี๊ด ต่อไปเธอต้องทำหน้าที่นี้ตลอด อ๊าาา”
เอวสอบเริ่มซอยเข้าออกกลางหว่างขาอย่างเอาแต่ใจตัวเองไม่สนใจความรู้สึกของคนใต้ร่างเท่าไรนัก คิดแต่ความสุขที่ตัวเองได้รับเพียงเท่านั้น
“อ๊ะ น้องแก้วเจ็บ อ๊ะ หยุดเถอะ”
เสียงหวานห้ามคนที่โถมร่างใส่หล่อนแบบไม่ยั้งด้วย ความเจ็บและไม่ได้รู้สึกมีความสุขไปกับการร่วมรักครั้งนี้เลยสักนิด
“อ๊าาาาส์ ขออีกหน่อยนะ”
เสียงทุ้มเอ่ยขอคนใต้ร่างอย่างรู้สึกผิด แต่ตอนนี้เขาควบคุมร่างกายของตัวเองไม่ได้อีกแล้ว ความต้องการมากมายที่เกิดขึ้น จนตัวเขาเองก็ยังตกใจ
“ไม่ไหว อ๊ะ หนูแก้วเจ็บ อร๊ายยยย”
ร่างน้อยกระตุกเกร็งพร้อมกับบีบรัดแก่นกายจนอีกฝ่าย ทนไม่ไหวต้องเสร็จสมตามหล่อนไป และนี่คือจุดเริ่มต้นของการเป็นเมียแต่ในนามของคุณใหญ่เท่านั้น เพราะนับจากคืนนั้นเขาก็ไม่ค่อยมาหาหล่อนอีก จะมาก็แค่อาทิตย์ละครั้งเท่านั้น แค่มีอะไรกันเสร็จเช้ามืดคนที่ได้ชื่อเป็นสามีก็ออกจากบ้านไปก่อนที่หล่อนจะตื่น ด้วยซ้ำ มันเป็นแบบนี้มาตลอดตั้งแต่ที่แต่งงานกันมา
.
.
.
.
.
“คุณใหญ่คะ เอ่อ คือหนูแก้วจะขอเงินเดือน เดือนนี้ค่ะ”
ม่านแก้มกรอกเสียงไปตามสายเพื่อขอเงินจากสามี ของหล่อน แม้จะค่อนข้างลำบากใจแต่เพื่อรักษาชีวิตของพ่อ หล่อนก็ไม่มีทางเลือกอะไรมากนัก
“อืม แค่นี้นะ”
เสียงราบเรียบตอบกลับมาอย่างเย็นชาและตั้งใจจะกด วางสายแต่เสียงหวานก็พูดขึ้นก่อน
“พรุ่งนี้จะมาทานข้าวมั้ยคะ”
ม่านแก้วกลั้นใจถามทั้งที่รู้ดีว่าคุณใหญ่ไม่ชอบให้ใคร มาถามหรือจู้จี้แบบนี้ แต่หล่อนก็เผลอหลุดทำอยู่เป็นประจำ
“แค่นี้นะ”
ตึ๊ด! เสียงตัดสายดังขึ้นโดยที่อีกฝ่ายไม่สนใจจะตอบคำถามอะไรมากนัก ทำเอาคนร่างน้อยถึงกับใจฝ่อลง