น้องใคร ใครก็รัก
1320 คำ
ตอนที่6 น้องใคร ใครก็รัก
“มายด์! แกจะไปไหน”
“มายด์จะไปแจ้งความ” แม็คที่สภาพใบหน้าบวมปูดเห็นแววตาเจ็บแค้นของน้องสาวแล้วก็ยิ่งสงสารจับใจ แต่…
“ไอ้เดย์มันเป็นลูกหลานมาเฟีย…ตำรวจทำอะไรมันไม่ได้หรอกมายด์” หญิงสาวกลืนก้อนสะอื้นลงคอ แม็คเป็นพี่ชายที่ปกป้องน้องสาวอย่างเธอมาตลอด ไม่มีทางที่เขาจะยอมให้เรื่องมันจบไปอย่างนี้...
“แต่ถ้าแกอยากแจ้งความฉันจะพาแกไป”
พรึ่บ หญิงสาวดึงแขนกลับเมื่อพี่ชายแตะเบา ๆ
“มายด์...”
“มายด์จะกลับคอนโด”
“ฉันขอโทษฉันแม่ง…เป็นพี่ที่ไม่ได้เรื่องเลยว่ะ” มือหนาที่วางบนไหล่ของน้องสาวบีบแน่นและสั่นเทาในเวลาเดียวกัน เพราะมายด์ไม่ยอมมองหน้าเขาเลย
“ไว้เราค่อยคุยกันวันอื่นนะ มายด์ยังไม่พร้อม”
“ให้ฉันขับรถไปส่งแกนะ”
“อย่าดีกว่า”
“…”
“พี่แม็คก็…ไปหาหมอด้วยนะ” มายด์บอกเสียงสั่น ยังไงเขาก็เจ็บไม่ใช่น้อย ไหนจะร้านสักที่ถูกพังเละเทะอีก
“มันทำร้ายแกคนเดียวใช่ไหม” คนน้องน้ำตาร่วงเผาะเมื่อหัวใจเหมือนถูกเหยียบซ้ำ ๆ ก่อนจะพูดในสิ่งที่คิดวนไปวนมาทั้งวัน
“ฮึก…”
“เรื่องนี้จะไม่มีใครรู้”
“ไม่ใช่ว่าฉันห่วงตัวเอง ฉันห่วงแกกลัวเรื่องมันจะรู้กันเยอะแล้วแก...”
“ฮึก...”
“เข้าใจไหมมายด์” คนพี่ที่ใบหน้าแทบไม่เหลือเค้าความหล่อเหลาก้มลงถาม กลัวน้องจะคิดว่าเขาห่วงตัวเองที่จริงแล้วไม่ใช่เลย เขากลัวแผลนี้ของมายด์จะถูกซ้ำเติมจนไม่มีวันหายเจ็บ
“มายด์จะกลับแล้ว” หญิงสาวเบี่ยงตัวให้มือพี่ชายหลุดไปจากร่างกายของเธอก่อนจะเดินลงมาจากชั้นสองพร้อมเสื้อของผู้ชายสารเลวในมือ...
.....
เดย์กลับมาที่อู่เพื่อนก็มากันเกือบครบทุกคนซึ่งมันเป็นเรื่องปกติเพราะที่นี่คืออู่ที่เขาเป็นเจ้าของด้วยความชอบ มันเลยกลายเป็นที่รวมตัวกันไปโดยปริยาย
“มานู่นละ มึงถามมันดิ” คลาสพูดกับไวท์พลางพเยิดหน้ามาทางเขา
“อะไร”
“ไอ้คลาสมันบอกว่ามึงเอาผู้หญิงมานอนด้วยเหรอ”
“...” เขามองตาขวางไปที่คลาส ก่อนจะหันไปหาลูกน้องสองคนที่เมื่อคืนไปถล่มไอ้ระยำกับเขาด้วย แต่ทั้งสองก็ส่ายหน้าว่าไม่ได้เล่าอะไรให้ใครฟัง
“เรื่องจริง?”
“มาสนใจอะไรเรื่องของกู”
“ดีลเด็กมาให้คืนเป็นหมื่นก็ไม่เอาอยู่ ๆ มึงตะบะแตกอะไรวะ”
“ทำรถกันไปเถอะ ถามมากก็เข็นรถพวกมึงไปทำกันที่อื่น” เพื่อนของเขาพากันยิ้มมุมปากอย่างล้อเลียน ถึงจะจริงที่ว่าเขาไม่ถูกใจใครมานานแต่น้องสาวของไอ้สารเลวนั่นก็ไม่ได้เรียกว่าถูกใจ แค่เอาคืนให้พี่มันเจ็บแค่นั้น
วันต่อมา...
มายด์นอนขดตัวบนเตียงด้วยอาการหนาวสั่น ใบหน้าสวยหวานซีดเซียวน่าจะเพราะแพ้ยาคุมฉุกเฉินที่กินไป และพิษไข้ที่เล่นงานเธออย่างไม่มีความเห็นใจ
อุ้บ...แหวะ...
Rrrrr
“ฮัลโหล”
“ไอ้จ่อยเป็นอะไรเปล่าพี่แม็คบอกแกไม่รับสาย” หญิงสาวบิดปากคว่ำเล็กน้อยก่อนจะเคล้นเสียงตอบเพื่อนสนิท
“ไม่เป็นอะไร กินยาแก้ไข้แล้วหลับ”
“เป็นไข้เหรอ ออกมาเปิดประตูซิ”
กริ๊ง ๆ ๆ
“บิว...ฉันไม่สะดวก”
“อ้าว เหรอ”
“…”
“ไม่เป็นไรงั้นฉันจะบอกพี่แม็คนะว่าแกเป็นไข้”
“ฝากด้วยนะเรายังไม่อยากคุยกับเขา”
“หื้ม?”
“ขอนอนต่อก่อนนะ ลาอาจารย์ให้ด้วย”
ชายหนุ่มขมวดคิ้วรู้สึกเหมือนพี่น้องคู่นี้ทะเลาะอยู่ แต่น้ำเสียงของแม็คออกแนวเป็นห่วงซะมากกว่า แล้วปกติมายด์ก็ไม่ใช่ผู้หญิงขี้งอน
เมื่อถูกรบกวนให้ตื่นแม้จะอ่อนแรงแค่ไหนก็ไม่สามารถข่มตาลงนอนได้อีก เรื่องเลวร้ายนั้นยังวนเวียนอยู่ในหัวก่อนที่เธอจะลุกขึ้นไปหยิบเสื้อของคนเลวพร้อมไฟแช็คออกมาที่ระเบียงแล้วจุดเผามันราวกับมันจะช่วยลบภาพฝันร้ายนั้นออกไปได้
กรี๊ดดดด!!!
“เดียร์!” เดย์รีบคว้าตัวหญิงสาวที่หวังดิ่งจากระเบียงชั้นที่ 15 ลงไป หากช้ากว่านี้เพียงเสี้ยววินาทีเขาคงต้องเสียใจไปตลอดชีวิต
“ทำแบบนี้ทำไมวะ!”
“ฮือ...ปล่อยเดียร์นะเฮีย” เดย์กัดฟันกรอดเมื่อเดียร์น่ายังพยายามดิ้นให้หลุดจากเขาจะไปที่ขอบระเบียงอีก กระทั่งชายหนุ่มตัดสินใจเหวี่ยงเธอจนแผ่นหลังบางกระแทกกับผนังกระจกด้านหลัง
ปึก!
“เฮียเดย์! เดียร์น่า!” ไทเกอร์รีบเข้าไปหาหญิงสาวที่ทรุดลงกับพื้นน้ำตาอาบสองแก้ม ส่วนคนพี่นั้นหายใจรุนแรงเหมือนกำลังระงับอารมณ์อยู่ ดูได้จากมือที่สั่นระริก พรึ่บ
“เฮียเดย์อย่า!” ไทเกอร์รีบใช้ตัวเองบังหญิงสาวเอาไว้เมื่อพี่ชายง้างมือขึ้น
“ถ้ามึงอยากตายวันนั้นมึงโทรให้กูไปรับทำไมเดียร์น่า ทำไมมึงไม่ปล่อยให้ตัวเองตายไปเลย!”
“เฮีย...”
“กูรักษาชีวิตมึงไว้แล้วมึงก็ต้องอยู่ อย่าทรยศกับสิ่งที่กูทำเข้าใจไหม!”
“เข้าไปข้างในก่อนนะ” เป็นไทเกอร์ที่อุ้มเดียร์น่ากลับเข้าไปในห้องพัก ส่วนเขาพอสองคนนั้นไปน้ำตาก็ไหลหยดอย่างคับแค้นใจก่อนจะรีบใช้หลังมือเช็ดมันออกอย่างลวก ๆ
“ไอ้เหี้ยเอ๊ย!”
เดียร์น่าต้องพบจิตแพทย์ และเขาก็คลาดสายตาจากเธอไม่ได้ หากเขาไม่อยู่ไทเกอร์ต้องอยู่ เรื่องนี้เขาไม่ได้บอกให้พ่อกับแม่รับรู้เพราะไม่อยากให้มาเจอเรื่องสะเทือนใจกับความโง่ของลูกสาวคนสุดท้อง
“เฮียเดย์จะกลับอู่ก็ได้นะ ผมจะเฝ้าไม่ให้คลาดสายตาเอง”
“ช่างแม่งเถอะ ให้พวกมันเฝ้ากันไป”
“ห่วงน้องสาวก็พูดเถอะเฮีย ปากแข็ง”
“น่าปล่อยให้ตาย เตือนอะไรไม่เคยจะฟัง” เขาพูดพลางเหลือบมองไปที่คนบนเตียง เดียร์น่าหลับสนิทเพราะฤทธิ์ยา และหากตื่นมาจะทำเรื่องบ้า ๆ อีกเขาคงต้องอนุญาตให้หมอจับมัด
‘เพราะมัน เดียร์น่าถึงเป็นแบบนี้’
แววตาคมเข้มแฝงไปด้วยความดุดันทันทีที่นึกถึงต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด ตอนนั้นเดย์พยายามยื้อน้องสาวไว้แต่แม็คก็หลอกล่อจนเดียร์น่ายอมผิดใจกับเขา....แล้วสุดท้ายเป็นไง
“ไอ้นั่นมันเหี้ยจะตาย อย่าไปยุ่ง”
“เขาอาจจะเลวกับคนอื่น แต่เดียร์จะทำให้เขาหยุดที่เดียร์”
“มันเอาเมียเก่าไปทำแท้งจนตกเลือดตาย อยากเป็นแบบนั้นหรือไง”
“ยัยนั่นไปทำแท้งเองต่างหาก พี่แม็คไม่ได้ให้ไปทำสักหน่อย แล้วก็ตายเอง” เดียร์น่ายังแก้ต่างให้ชายหนุ่มอย่างไม่ยอมแพ้ แต่เขาที่โตกว่าและผ่านเรื่องราวมากมายเลยพอรู้วีรกรรมของแม็ค ย่อมไม่ยอมให้น้องสาวไปเจอเรื่องแบบนั้น
“แกโดนมันหลอกแล้ว”
“เฮียเดย์เกลียดเขาเองมากกว่า”
“…”
“ต่างคนต่างอยู่เถอะถ้างั้น เฮียเดย์ไม่ต้องมายุ่ง”
“เดียร์น่า!”
วันนั้นเดียร์น่าหันหลังให้พี่ชายอย่างเขาแล้วโทรให้แม็คมารับไปอยู่ด้วย จากนั้นเขาก็ไม่ติดต่อเธออีกเลย กระทั่งเป็นเธอที่โทรมา...เพราะเกือบจะตาย
- ผู้เขียน
