Chapter 2

1089 คำ
@โรงพยาบาล S ตอนนี้ฉันอยู่ที่โรงพยาบาล S ไม่ได้ป่วยไม่ได้เป็นไข้ แค่มาหาพ่อของลูกเฉยๆ  "ขอโทษนะคะมาพบคุณหมอปิติภูมิ ทวีวัฒนาค่ะ" ฉันบอกพยาบาลตรงโซนประชาสัมพันธ์ "ไม่ทราบว่าได้นัดกับหมออุ้มไว้ไหมคะ" ใครวะหมออุ้ม หรือว่าจะเป็นคนที่ฉันตามหา หรือว่าชื่อเล่นชื่ออุ้ม เอ๊ะ  ใช่ไหมว้า  ฉันกำลังคิดอะไรเพลินๆ "เอ่อ คุณค่ะ คุณ" ห๊ะ! ตกใจหมด โอ๊ยยย หัวใจจะวาย " คะ" ฉันทำหน้าสงสัยว่าเรียกทำไม "ดิฉันถามว่าได้นัดหมออุ้มไว้ไหมคะ" อ๋อ ถามฉันอยู่นี่เอง  "ไม่ได้นัดค่ะ" "งั้นเชิญที่ตึกสูตินรีเวชนะคะ หมออุ้มอยู่ห้องตรวจ2ค่ะ ติดต่อพยาบาลหน้าห้องได้เลยนะคะ" แล้วฉันก็ตรงดิ่งไปที่แผนกสูตินรีเวชทันที ยังคิดไม่ออกว่าจะไปทำไม ฮ่าๆๆๆ เอาวะขอให้เจอก่อน ให้รู้ว่าใช่คนเดียวกันก็โอเคแล้วยะ @ห้องสูตินรีเวช "ติดต่อเรื่องอะไรคะ" " เอ่อออ ....  คือ" ชิบหายแล้วไง มาแผนกนี้เค้าติดต่อเรื่องอะไรกันอ่ะ  ฉันก็ลืมค้นหาข้อมูลด้วย  ทำไงดีวะ ล้วงโทรศัพท์กดgoogleตอนนี้ จะดีไหมน้า โอ๊ยยยยย ปวดหัว "ว่าไงคะ ติดต่อเรื่องอะไรคะ" เอาวะมั่วๆไป "คือฉันจะมาปรึกษาเรื่องการมีบุตรนะคะ แหะๆ" แถไปก่อนตอนนี้  แล้วแผนกนี้ปกติคนเขาทำไรกันเนี้ย เอ๊ะ  แต่มีคนท้องเยอะแหะ ฉันเลยยืมแถไปก่อน คิคิ "ขอบัตรประชาชนด้วยค่ะ เดี๋ยวพยาบาลจะทำประวัติให้ นั่งรอสักครู่ค่ะ" ฉันเดินเข้าไปรอด้านใน เห็นป้ายชื่อตรงประตูเป็นชื่อของผู้ชายที่ฉันกำลังตามหาอยู่ ใช่จริงๆด้วย พี่หมออุ้มสุดหล่อแน่ๆ ว่าแล้วฉันก็เดินไปหาพยาบาล "เอ่อ หนูขอเลือกคุณหมอส่วนตัวได้ไหมคะ"  ฉันถามออกไป " ได้สิคะ ว่าแต่เลือกหมอคนไหนคะ" " หมออุ้มค่ะ หมอปิติภูมิ ทวีวัฒนาค่ะ" อิอิ  เลือกได้ด้วยย  โอ๊ยยย ตื่นเต้นจัง " งั้นรอหน้าห้องเบอร์2เลยนะคะ" ฉันเดินไปนั่งรออย่างว่าง่าย รอเวลาแปปๆ พยาบาลก็เรียกชื่อฉันเข้าห้องไป ฉันเดินเข้ามาในห้องแล้วก็เจอกับผู้ชายคนเดียวกันกับที่ร้านอาหารในวันนั้น ตอนนี้เขากำลังก้มหน้าเขียนอะไรสักอย่าง ตอนนี้พยาบาลออกไปรอข้างนอกแล้วละ ฉันเดินไปนั่งตรงเก้าอี้ลอบมองหน้าเขาอย่างนั้น  ดูดีสุดๆผู้ชายอะไร สักพักเขาคงรู้สึกตัวว่ามีคนอยู่ในห้องด้วย เขาเงยหน้าขึ้นมา  เหมือนจะตกใจเล็กน้อยที่เห็นฉัน แต่เขาก็ปรับสีหน้าให้เป็นปกติ "สวัสดีค่ะพี่หมออุ้ม" End พิ้งค์กี้ Talk อุ้ม Talk ผมนั่งเขียนเอกสารสักพักก็รู้สึกเหมือนมีคนอยู่ในห้องด้วย ก็เงยหน้าขึ้นมา แล้วก็ตกใจเล็กน้อย เมื่อเจอเข้ากับผู้หญิงที่ร้านอาหารในวันนั้น เหมือนเธอจะเป็นพนักงานเสิร์ฟที่นั้นนะ แล้วก็สายตาของเธอ  เอ่ออ  เหมือนกับอยากจะกินผมอย่างงั้นอ่ะ ขนลุกไปหมด ผมไม่ชอบผู้หญิงที่รุกผู้ชายนะ มันดูแรงๆไปหน่อย ถ้าแบบน้องหนูนานะกุลสตรีสุดๆ แบบนั้นชอบมากเลยละ "สวัสดีค่ะพี่หมออุ้มมม" เธอทักผมขึ้นมาก่อนส่งยิ้มให้กับผม นี่ไม่ธรรมดาแล้วละมั่ง ถึงขั้นรู้ชื่อเล่นของผมเนี้ย "สวัสดีครับคุณพีระดา เกียรติกุล" ผมอ่านชื่อของเธอในประวัติที่พยาบาลส่งมาให้ อืม  อยากมีลูกงั้นเหรอ "เรียกซะเต็มยศเลยนะคะ ฮ่าๆเรียกพิ้งค์กี้เฉยๆก็ได้ค่ะ" เธอพูดเหมือนผมกับเธอสนิทกันมากขนาดนั้นแหละ "ครับคุณพิ้งค์กี้ ว่าแต่คุณพิ้งค์กี้อยากจะปรึกษาเรื่องการมีบุตรเหรอครับ ที่มาหาหมอวันนี้มีอะไรอยากให้หมอช่วยครับ" ผมถามออกไป มันก็มีหลายกรณีที่จะมาพอหมอเรื่องแบบนี้ อาจจะภาวะมีบุตรยาก หรือผู้ชายหรือผู้หญิงไม่แข็งแรง หรืออะไรต่างๆ เขาคงจะมีปัญหาอะไรสักอย่างมั่ง ถึงมาหาหมอ " แหะๆ ก็อยากมีลูกแหละค่ะ แต่ติดปัญหานิดหน่อย" หล่อนตอบออกมา สีหน้าท่าทางแปลกๆ " ปัญหา  อะไรครับบอกหมอได้ไหม" ผมรอฟังว่าเธอจะพูดอะไร "ปัญหาคือพิ้งค์ยังไม่มีสามีค่ะ แหะๆ" ห๊ะ! ยังไม่มีแฟน แล้วอยากมีลูกเนี้ยนะ โอ้ "คืออยากมีลูกแต่ไม่มีสามี คือถ้าจะทำเด็กหลอดแก้วอะไรแบบนั้นหมอไม่ค่อยแนะนำน่ะครับ เพราะเด็กเกิดมาอาจจะมีปม เรื่องไม่มีพ่อได้ คุณพิ้งค์มีคนรักแล้วมีลูกตามวิธีธรรมชาติจะดีกว่านะครับ" ผมแนะนำออกไป เธอมองผมนิ่ง "งั้นพี่หมออุ้มต้องช่วยพิ้งค์นะ" หล่อนตอบยิ้มๆ ช่วยอะไรวะ ผมจะช่วยเธอได้ยังไงเล่า " ช่วย? ช่วยอะไรครับ" " ช่วยมาเป็นสามีพิ้งค์แล้วก็มีลูกด้วยกัน"  ห๊ะ!อะไรของผู้หญิงคนนี้เนี้ย " คุณพิ้งค์พูดเล่นใช่ไหมครับ" ผมถามออกไป ขอให้เธอแค่แซวๆผมเล่นหยอกผมเล่นหรืออะไรก็ได้ ตอนนี้ผมเริ่มทำตัวไม่ถูกกับคนตรงหน้าแล้ว เธอพูดอะไรของเธอเนี้ย "ไม่ค่ะพิ้งค์พูดจริง และพิ้งค์จะให้พี่หมออุ้ม มาเป็น สามีและพ่อของลูกพิ้งค์ด้วย และพิ้งค์จะทำให้ได้" โอ้ไม่นะ นี่มันเรื่องบ้าอะไรวะเนี้ย ยัยบ้านี่ลืมกินยาหรือเปล่า ผู้หญิงบ้าอะไรมาประกาศป่าวๆอยากได้ผู้ชายคนนั้นคนนี้เป็นสามี อะไรมันจะง่ายขนาดนั้น " คือ ผมว่าคุณพิ้งค์ใจเย็นๆก่อนน่ะครับ คือ ผม" พูดไม่ออกเว้ยย   ไม่รู้จะพูดอะไรตอนนี้ สมองอื้อไปหมดแล้ว "พี่หมออุ้มไม่ต้องพูดค่ะ เอาเป็นว่าพิ้งค์ประกาศตรงนี้ พิ้งค์จะทำให้พี่หมออุ้มมาเป็นสามีพิ้งค์ให้ได้ เริ่มจาก  วันพรุ่งนี้เป็นต้นไป"   เชี่ยยยย ชีวิตกูจะสงบสุขไหมวะเนี้ยยย " ไปก่อนนะคะที่รัก พรุ่งนี้เจอกัน" ไม่พูดเปล่าเจ้าหล่อนเดินอ้อมมาหอมแก้มผม ผมตกใจผงะออก นี่หล่อนรุกผู้ชายหนักแบบนี้ทุกคนหรือเปล่าวะเนี้ย น่ากลัวชิบหาย โอ๊ยยยยยย
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม