Chapter 2
1089 คำ
@โรงพยาบาล S
ตอนนี้ฉันอยู่ที่โรงพยาบาล S ไม่ได้ป่วยไม่ได้เป็นไข้ แค่มาหาพ่อของลูกเฉยๆ
"ขอโทษนะคะมาพบคุณหมอปิติภูมิ ทวีวัฒนาค่ะ"
ฉันบอกพยาบาลตรงโซนประชาสัมพันธ์
"ไม่ทราบว่าได้นัดกับหมออุ้มไว้ไหมคะ"
ใครวะหมออุ้ม หรือว่าจะเป็นคนที่ฉันตามหา หรือว่าชื่อเล่นชื่ออุ้ม เอ๊ะ ใช่ไหมว้า ฉันกำลังคิดอะไรเพลินๆ
"เอ่อ คุณค่ะ คุณ"
ห๊ะ! ตกใจหมด โอ๊ยยย หัวใจจะวาย
" คะ"
ฉันทำหน้าสงสัยว่าเรียกทำไม
"ดิฉันถามว่าได้นัดหมออุ้มไว้ไหมคะ"
อ๋อ ถามฉันอยู่นี่เอง
"ไม่ได้นัดค่ะ"
"งั้นเชิญที่ตึกสูตินรีเวชนะคะ หมออุ้มอยู่ห้องตรวจ2ค่ะ ติดต่อพยาบาลหน้าห้องได้เลยนะคะ" แล้วฉันก็ตรงดิ่งไปที่แผนกสูตินรีเวชทันที ยังคิดไม่ออกว่าจะไปทำไม ฮ่าๆๆๆ เอาวะขอให้เจอก่อน ให้รู้ว่าใช่คนเดียวกันก็โอเคแล้วยะ
@ห้องสูตินรีเวช
"ติดต่อเรื่องอะไรคะ"
" เอ่อออ .... คือ"
ชิบหายแล้วไง มาแผนกนี้เค้าติดต่อเรื่องอะไรกันอ่ะ ฉันก็ลืมค้นหาข้อมูลด้วย ทำไงดีวะ ล้วงโทรศัพท์กดgoogleตอนนี้ จะดีไหมน้า โอ๊ยยยยย ปวดหัว
"ว่าไงคะ ติดต่อเรื่องอะไรคะ"
เอาวะมั่วๆไป
"คือฉันจะมาปรึกษาเรื่องการมีบุตรนะคะ แหะๆ"
แถไปก่อนตอนนี้ แล้วแผนกนี้ปกติคนเขาทำไรกันเนี้ย เอ๊ะ แต่มีคนท้องเยอะแหะ ฉันเลยยืมแถไปก่อน คิคิ
"ขอบัตรประชาชนด้วยค่ะ เดี๋ยวพยาบาลจะทำประวัติให้ นั่งรอสักครู่ค่ะ"
ฉันเดินเข้าไปรอด้านใน เห็นป้ายชื่อตรงประตูเป็นชื่อของผู้ชายที่ฉันกำลังตามหาอยู่ ใช่จริงๆด้วย พี่หมออุ้มสุดหล่อแน่ๆ ว่าแล้วฉันก็เดินไปหาพยาบาล
"เอ่อ หนูขอเลือกคุณหมอส่วนตัวได้ไหมคะ"
ฉันถามออกไป
" ได้สิคะ ว่าแต่เลือกหมอคนไหนคะ"
" หมออุ้มค่ะ หมอปิติภูมิ ทวีวัฒนาค่ะ"
อิอิ เลือกได้ด้วยย โอ๊ยยย ตื่นเต้นจัง
" งั้นรอหน้าห้องเบอร์2เลยนะคะ"
ฉันเดินไปนั่งรออย่างว่าง่าย รอเวลาแปปๆ พยาบาลก็เรียกชื่อฉันเข้าห้องไป ฉันเดินเข้ามาในห้องแล้วก็เจอกับผู้ชายคนเดียวกันกับที่ร้านอาหารในวันนั้น ตอนนี้เขากำลังก้มหน้าเขียนอะไรสักอย่าง ตอนนี้พยาบาลออกไปรอข้างนอกแล้วละ ฉันเดินไปนั่งตรงเก้าอี้ลอบมองหน้าเขาอย่างนั้น ดูดีสุดๆผู้ชายอะไร สักพักเขาคงรู้สึกตัวว่ามีคนอยู่ในห้องด้วย เขาเงยหน้าขึ้นมา เหมือนจะตกใจเล็กน้อยที่เห็นฉัน แต่เขาก็ปรับสีหน้าให้เป็นปกติ
"สวัสดีค่ะพี่หมออุ้ม"
End พิ้งค์กี้ Talk
อุ้ม Talk
ผมนั่งเขียนเอกสารสักพักก็รู้สึกเหมือนมีคนอยู่ในห้องด้วย ก็เงยหน้าขึ้นมา แล้วก็ตกใจเล็กน้อย เมื่อเจอเข้ากับผู้หญิงที่ร้านอาหารในวันนั้น เหมือนเธอจะเป็นพนักงานเสิร์ฟที่นั้นนะ แล้วก็สายตาของเธอ เอ่ออ เหมือนกับอยากจะกินผมอย่างงั้นอ่ะ ขนลุกไปหมด ผมไม่ชอบผู้หญิงที่รุกผู้ชายนะ มันดูแรงๆไปหน่อย ถ้าแบบน้องหนูนานะกุลสตรีสุดๆ แบบนั้นชอบมากเลยละ
"สวัสดีค่ะพี่หมออุ้มมม"
เธอทักผมขึ้นมาก่อนส่งยิ้มให้กับผม นี่ไม่ธรรมดาแล้วละมั่ง ถึงขั้นรู้ชื่อเล่นของผมเนี้ย
"สวัสดีครับคุณพีระดา เกียรติกุล"
ผมอ่านชื่อของเธอในประวัติที่พยาบาลส่งมาให้ อืม อยากมีลูกงั้นเหรอ
"เรียกซะเต็มยศเลยนะคะ ฮ่าๆเรียกพิ้งค์กี้เฉยๆก็ได้ค่ะ"
เธอพูดเหมือนผมกับเธอสนิทกันมากขนาดนั้นแหละ
"ครับคุณพิ้งค์กี้ ว่าแต่คุณพิ้งค์กี้อยากจะปรึกษาเรื่องการมีบุตรเหรอครับ ที่มาหาหมอวันนี้มีอะไรอยากให้หมอช่วยครับ"
ผมถามออกไป มันก็มีหลายกรณีที่จะมาพอหมอเรื่องแบบนี้ อาจจะภาวะมีบุตรยาก หรือผู้ชายหรือผู้หญิงไม่แข็งแรง หรืออะไรต่างๆ เขาคงจะมีปัญหาอะไรสักอย่างมั่ง ถึงมาหาหมอ
" แหะๆ ก็อยากมีลูกแหละค่ะ แต่ติดปัญหานิดหน่อย"
หล่อนตอบออกมา สีหน้าท่าทางแปลกๆ
" ปัญหา อะไรครับบอกหมอได้ไหม"
ผมรอฟังว่าเธอจะพูดอะไร
"ปัญหาคือพิ้งค์ยังไม่มีสามีค่ะ แหะๆ"
ห๊ะ! ยังไม่มีแฟน แล้วอยากมีลูกเนี้ยนะ โอ้
"คืออยากมีลูกแต่ไม่มีสามี คือถ้าจะทำเด็กหลอดแก้วอะไรแบบนั้นหมอไม่ค่อยแนะนำน่ะครับ เพราะเด็กเกิดมาอาจจะมีปม เรื่องไม่มีพ่อได้ คุณพิ้งค์มีคนรักแล้วมีลูกตามวิธีธรรมชาติจะดีกว่านะครับ"
ผมแนะนำออกไป เธอมองผมนิ่ง
"งั้นพี่หมออุ้มต้องช่วยพิ้งค์นะ"
หล่อนตอบยิ้มๆ ช่วยอะไรวะ ผมจะช่วยเธอได้ยังไงเล่า
" ช่วย? ช่วยอะไรครับ"
" ช่วยมาเป็นสามีพิ้งค์แล้วก็มีลูกด้วยกัน"
ห๊ะ!อะไรของผู้หญิงคนนี้เนี้ย
" คุณพิ้งค์พูดเล่นใช่ไหมครับ"
ผมถามออกไป ขอให้เธอแค่แซวๆผมเล่นหยอกผมเล่นหรืออะไรก็ได้ ตอนนี้ผมเริ่มทำตัวไม่ถูกกับคนตรงหน้าแล้ว เธอพูดอะไรของเธอเนี้ย
"ไม่ค่ะพิ้งค์พูดจริง และพิ้งค์จะให้พี่หมออุ้ม มาเป็น สามีและพ่อของลูกพิ้งค์ด้วย และพิ้งค์จะทำให้ได้"
โอ้ไม่นะ นี่มันเรื่องบ้าอะไรวะเนี้ย ยัยบ้านี่ลืมกินยาหรือเปล่า ผู้หญิงบ้าอะไรมาประกาศป่าวๆอยากได้ผู้ชายคนนั้นคนนี้เป็นสามี อะไรมันจะง่ายขนาดนั้น
" คือ ผมว่าคุณพิ้งค์ใจเย็นๆก่อนน่ะครับ คือ ผม"
พูดไม่ออกเว้ยย ไม่รู้จะพูดอะไรตอนนี้ สมองอื้อไปหมดแล้ว
"พี่หมออุ้มไม่ต้องพูดค่ะ เอาเป็นว่าพิ้งค์ประกาศตรงนี้ พิ้งค์จะทำให้พี่หมออุ้มมาเป็นสามีพิ้งค์ให้ได้ เริ่มจาก วันพรุ่งนี้เป็นต้นไป"
เชี่ยยยย ชีวิตกูจะสงบสุขไหมวะเนี้ยยย
" ไปก่อนนะคะที่รัก พรุ่งนี้เจอกัน"
ไม่พูดเปล่าเจ้าหล่อนเดินอ้อมมาหอมแก้มผม ผมตกใจผงะออก นี่หล่อนรุกผู้ชายหนักแบบนี้ทุกคนหรือเปล่าวะเนี้ย น่ากลัวชิบหาย โอ๊ยยยยยย
- ผู้เขียน
