5
โทษของคนหนี
"ขินไปแก้มัดผกา มืดแกมาเอากอพเยียไปมัดไว้แทน" มหาโจรออกปากสั่งเมื่อเดินทางกลับมาถึงชุมโจรแล้ว
"คุณหนู..." ผกามองตามนายสาวที่ไม่ได้สติอยู่บนบ่าของไฟมาร และกำลังถูกส่งต่อไปให้มืดเพื่อนำไปมัดที่เสาต้นเดียวกับตนเอง ส่วนไฟมารก็มุ่งตรงขึ้นบ้านไปอย่างไม่เหลียวแลกอพเยียอีกเลย สมุนโจรคนอื่นก็กระจายตัวกลับที่พักของตนเองเช่นเดียวกัน
"ออกมาได้แล้วผกา" ขินดึงข้อมือของนางออกหลังจากแก้เชือกให้แล้ว ขณะที่มืดก็อุ้มกอพเยียตรงเข้าไปวางเอาไว้แทนที่แล้วจัดการมัดรอบลำตัวของนางกับต้นเสา
"คุณหนูของข้าเป็นอะไรไปพี่ขิน" นางเอ่ยปากถามด้วยความรู้สึกสงสารกอพเยีย
"เป็นลมที่เห็นหัวคนตาย" ขินตอบแบบยิ้มๆ มองดูใบหน้าของผกาที่บวมเป่งจากแรงตบของตนเอง แล้วรู้สึกแปร่งๆ ชอบกล
"เจ็บมากไหม" สมุนโจรเอื้อมปลายนิ้วไปแตะที่พวงแก้มของนาง
"เจ็บสิถามมาได้" ผกาตอบอย่างเคืองๆ
"ไอ้ขินคืนนี้ผกาต้องไปเป็นเมียข้านะโว้
