ภูผาดึงผ้าปิดหน้าของตนเองลง จ้องมองคนที่กำลังดิ้นฮึกฮักไปมาอยู่ด้านล่างด้วยสายตาเฉยชา สาบเสื้อของฟองจันทร์ถูกแยกออกจากกันอย่างช้าๆ ปทุมถันเปล่งปลั่งในวัยสาวทั้งสองข้างอวดโฉมสล้าง ต้องแสงตะเกียงไหววิบสั่นระริกไปมา ภูผาถึงกับครางฮือดังอยู่ในลำคอกับความงามที่ได้ยลอยู่ตรงหน้า ฝ่ามือกร้านค่อยๆ ไล้ลูบลงไปบนเนินเนื้อสวยคู่นั้น
"อื้อ!" ฟองจันทร์ถึงกับสะดุ้งสุดตัวพยายามดิ้นหนีจนสุดกำลัง สองกำปั้นทุบตีลงไปยังร่างกำยำของอีกคนอย่างไม่ยั้ง ทำให้ภูผาต้องรวบฝ่ามือทั้งสองข้างของนางเอาไว้ด้านบน แล้วก้มหน้าลงดูดยอดถันเข้าสู่โพรงปากหนา ก่อนจะใช้ฟันขบตรงยอดงามเบาๆ อีกคนก็สะดุ้งวาบแอ่นอกสูงจนจมมิดใบหน้าสาก ภูผายิ้มเย็นออกมาเอื้อมมือไปหยิบผ้าปิดหน้าของตนเอง มามัดเข้าที่ข้อมือของนางทั้งสองข้างแล้วตรึงไว้ที่หัวเตียงนอน เพียงเท่านั้นนางก็สิ้นฤทธิ์ที่จะมาต่อต้านเขาได้อีกต่อไป
เสียงสะอ
