"เล่าต่อสิ ถึงไหนแล้ว" กอพเยียเองก็อยากรู้เรื่องราวของเจ้าของมีดสั้นเล่มที่นางเพิ่งจะได้รับมอบเหมือนกัน ว่านางรู้สึกเช่นไร และชีวิตของนางจะเดินไปบรรจบอยู่ที่ตรงไหน
"ค่ะคุณหนู"
กระจกบานใหญ่ภายในห้องนอนของฟองจันทร์ ได้สะท้อนรอยจารึกสวาทของคนร้ายเอาไว้แทบทุกพื้นผิวบนเรือนร่าง ฟองจันทร์ไม่มีทางเอาร่างกายที่มีมลทินนี้ไปเป็นเจ้าสาวของใครได้อีก สองเรียวแขนโอบรัดร่างของตนเองเอาไว้แน่น ทรุดกายลงร้องไห้ให้สาสมกับความสูญเสียที่ได้รับ นางจะทำอย่างไรดีต่อวันพรุ่งนี้
นางหลับตาลงแน่นอยู่ชั่วครู่หนึ่ง ก่อนจะตรงไปยังโต๊ะนั่งแล้วคว้าพู่กันออกมา จุ่มลงบนแท่นหมึกบรรจงเขียนตัวอักษรลงบนแผ่นกระดาษสีขาว จากนั้นก็เปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ คว้ามีดสั้นที่คนร้ายทิ้งเอาไว้พกติดกายออกจากบ้านไปอย่างเงียบๆ
'ท่านพ่อท่านแม่ข้าขอลา'
ความโกลาหลเกิดขึ้นในเช้าวันรุ่งขึ้นเมื่อว่าที่เจ้าสาวหายตัวไป ทิ้งไว้เพียงข้อความในจดหมายสั้น
