จอมโจรไฟมาร

ตอนที่ : 2 เจ้าสาวกอพเยีย 2

"อ๊าย!" เสียงร้องด้วยความตระหนกเมื่อนางถูกลากให้ไปนอนอยู่บนที่นอน ที่เป็นหนังของเสือตัวหนึ่ง โดยมีหัวของมันติดอยู่ข้างผนังบ้านไม้ ไฟมารปลดเสื้อของตัวเองออกอย่างช้าๆ จ้องมองดูคนที่กำลังรู้สึกหวาดกลัวกระถดกายหนีห่างไปเรื่อยๆ ด้วยความขบขัน และเมื่อนางทำท่าจะลุกวิ่งหนี เขาก็กระโจนเข้าตะครุบข้อเท้าเอาไว้มั่น แล้วลากให้กลับมายังที่นอนหนังเสือเช่นดังเดิม

"อย่าทำข้าเลย อยากได้อะไรเดี๋ยวข้าจะหามาให้ พ่อข้ามีเงิน" นางร้องวอนขอทั้งน้ำตา

ไฟมารหาได้ใส่ใจไม่ ยิ่งคำว่าพ่อข้ามีเงินแล้ว ดวงตาดุนั่นก็เรืองโรจน์ขึ้นด้วยความเกลียดชัง ตรงเข้าคร่อมกายของนางเอาไว้ มือด้านหนึ่งผลักร่างงามให้นอนราบไปกับพื้นแล้ว...

แควก!

"ว้าย!" เสียงของชุดเจ้าสาวถูกกระชากออกจากกันจนขาดวิ่น นางก็ร้องออกมาจนสุดเสียง อกอิ่มดันชูผ่านเนื้อผ้าที่ฉีกขาดออกมาอวดโฉมสล้างอยู่เบื้องหน้า

ไฟมารเงยหน้าขึ้นหัวเราะออกมาลั่นห้อง จ้องมองดูความงามด้านล่างอย่างละลานตา

"งามมาก" ดวงตาดุเยิ้มปรืออย่างพึงพอใจ เพียงเท่านั้นกอพเยียก็น้ำตาทะลักทลายออกมาราวเขื่อนพัง รีบยกมือขึ้นปิดทรวงงามเอาไว้แน่น สะอื้นไห้ออกมาด้วยความหวาดกลัว

ไฟมารเปล่งเสียงหึในลำคออีกครั้ง ไล้ฝ่ามือสากด้านไปตามผิวกายของนางอย่างเชื่องช้าและหยาบโลน ตั้งแต่เกิดมาเป็นมหาโจรไม่เคยได้สัมผัสกายหญิงใดงดงามเช่นนี้มาก่อน ลิ้นสากไล้เลียริมฝีปากด้านบนของตัวเองอย่างหื่นกระหาย

"ปล่อยข้าเถอะ..." นางวอนขอทั้งน้ำตานองหน้า ตัวสั่นงันงกแลดูน่าสงสาร

"เป็นเมียข้าไม่น่ากลัวสักนิด เมียข้าเจ้าชื่ออะไร" ไฟมารถามขณะที่สายตากวาดมองทั่วร่างงามของนางราวกับจะประมาณว่า ถ้าเลยลงไปส่วนอื่นมันจะงามล้ำปานใด

"ตอบ!" เขาตะคอกเมื่อนางไม่ยอมปริปากบอกออกมา

"กอพเยีย" นางรีบร้อนตอบด้วยความกลัว

"กอ-พะ-เยีย ใครมันช่างตั้งชื่อให้เรียกยากเพียงนี้" ไม่พูดเปล่ามือสากก็เคลื่อนไปดึงมือของนางออกจากอกงามอย่างช้าๆ

"มะ...ไม่ อย่า...ทำข้าเลย" น้ำเสียงสั่นเครือร้องขอน้ำตาก็ปิ่มจะย้อยหยดออกจากเบ้า

"ข้าบอกแล้วไง ว่าเป็นเมียข้าไม่น่ากลัวสักนิด" ไฟมารยิ้ม หาได้ใส่ใจต่อคำขอของนางไม่ เคลื่อนตัวเข้าหาอีกคนอย่างช้าๆ

"ไม่!" ด้วยความกลัวกอพเยียถึงกับกรีดร้องออกมาดั่งคนเสียสติ ยกมือทุบตีหน้าอกของจอมโจรเป็นพัลวัน

"ยอมดีๆ ไม่ชอบนะกอพเยีย" ไฟมารคำรามด้วยความโมโหในอาการคล้ายคนจิตกระเจิงของนาง กดนิ้วลงบนต้นแขนนุ่มสุดแรงเกิด

"โอ๊ย ไอ้คนชั่ว! ไอ้ถ่อย!" นางลืมกระทั่งความกลัว ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยได้ถูกกระทำต่ำช้าถึงเพียงนี้ น้ำตาพังทลายออกมาระลอกแล้วระลอกเล่าด้วยความเจ็บ

"จำเอาไว้กอพเยีย อย่าริมาด่าผัวของตัวเอง" มหาโจรคำรามออกมาหลังจากที่นางหมดพยศ หันหน้าไปด้านข้างปล่อยให้หยดน้ำตาไหลย้อยลงบนพรมหนังเสือ ไฟมารมองคนสะอื้นไห้ฮักด้วยสายตาเย็นชา ขึ้นชื่อว่าผู้หญิงต่อให้สูงศักดิ์เพียงใด เวลาอยู่บนเตียงแล้วมันก็ไม่ต่างกัน

"อื้อ!" นางร้องขึ้นด้วยความเจ็บ เมื่อริมฝีปากสากระคายไปด้วยหนวดเครารกรุงรัง กระแทกลงยังกลีบปากนุ่มของตนเอง ลิ้นหนาดันเข้าสู่ภายในเพื่อเกาะเกี่ยวเรียวลิ้นเล็กอย่างหยาบโลน เส้นหนวดแข็งที่ถูไถไปมาตรงริมฝีปากและใบหน้า ทำให้ผิวพรรณขาวผ่องแดงช้ำเป็นรอยไปทั่ว น้ำตาไหลออกมาท่ามกลางรสจูบแสนน่ารังเกียจนี้

"หวานมากเมียข้า" ไฟมารยันกายขึ้นจากร่างของนาง กระตุกสาบเสื้อของตนเองออก แล้วถอดโยนทิ้งอย่างไม่แยแส

แผงอกหนาสีเข้มที่ปรากฏอยู่ด้านหน้า ทำให้กอพเยียกลืนน้ำลายลงคออย่างลำบากยากเย็น กระถดกายหนีไม่ได้เพราะว่าโดนอีกฝ่ายคร่อมทับเอาไว้

"ขอร้อง...ปล่อยข้าเถอะ"

"หึ มาถึงขั้นนี้แล้วยังคิดว่าข้าจะปล่อยอีกรึ กอพเยีย" ไฟมารขำในคำพูดของนาง ลงมือดึงเศษผ้าที่ฉีกขาดจากฝีมือของตนออกจากร่างงามอย่างช้าๆ

"ฮึก...ฮือ...อื้อ..." น้ำเสียงสั่นลากยาวเมื่อฝ่ามือกร้านยื่นมาแตะยังพวงแก้มเนียน ที่เปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา ก่อนจะใช้หลังมือปาดไล้น้ำตาออกจากพวงแก้มอิ่มทั้งสองข้าง

"อา..." ไฟมารครางเสียงยาวบ้างเมื่อไล้ฝ่ามือหนาผ่านลำคอระหง ลากไล้ลงสู่กระดูกไหปลาร้า แล้วลาดลงยังเนินเขาสองลูก เพียงแค่ไล้รอบฐานทรวงงาม ดวงตาปริ่มหื่นส่อแววออกมาอย่างชัดเจน

"โอ๊ย!" จากการลูบไล้เพียงแผ่วเบาก็ปรับเปลี่ยนเป็น กำรวบรอบฐานทรวงทั้งสองข้าง ลงมือบีบเคล้นอย่างสุดแรงจนปลายถันดันขึ้นสูงเปล่ง ก่อนจะผลุบหายเข้าไปภายในปากหนาหยาบ

"อื้อ!...ไม่" คราวนี้ร่างงามส่ายบิดเร่าไปมา เมื่อรู้สึกราวถูกกระแสเร่าร้อนแล่นผ่าน โดยมีจุดเริ่มจากยอดถันกระจายไปสู่ส่วนต่างๆ ตามร่างกาย มือทั้งสองข้างไม่อาจนิ่งเฉยได้ ตรงเข้าขยุ้มทึ้งเส้นผมของไฟมารออกจากทรวงอวบของตนเอง ระหว่างที่ลิ้นร้อนของเขาดูดกระตุ้นดุนปาดป่ายไปมาอย่างเชื่องช้า

"อ๊าย!" นางลากเสียงยาวอีกครั้งแอ่นอกขึ้นสูงเมื่อถูกฟันแข็งแรงขบกัดส่วนยอด ออกแรงกระชากผมเขาสุดแรง

"หืม..." ไฟมารครางอย่างขัดใจ กดข้อมือของนางราบกับหนังเสือทั้งสองข้าง จากนั้นก็ก้มลงไล้เลียยอดถันต่ออย่างเมามัน

"อ๊ะ! อือ" กอพเยียดิ้นพล่านจากรสลิ้นแสนหนักหน่วง หัวหมุนคว้างไปมาอย่างเลื่อนลอย ไม่อาจตอบความรู้สึกของตนเองได้ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น

"ดิ้นเข้าไป ทำเป็นสะดีดสะดิ้งไปได้" ไฟมารแค่นหัวเราะออกมาหลังจากละปลายลิ้นออกมาจากปลายยอด

"ปะ...ปล่อย...ข้าเถอะ" นางยกมือขึ้นไหว้ น้ำตาไหลอาบสองแก้มนวล ไฟมารเลิกคิ้วขึ้นสูงทั้งสองข้าง ยันกายขึ้นมองดูนางอีกครั้ง นิ้วชี้จิ้มลงไปยังทรวงงามข้างหนึ่ง แล้วลากวนรอบๆ ยอดถัน

"อ๊า! ไม่..." นางดิ้นพล่านอีกครั้งเมื่อเขาหมุนนิ้วขยี้ส่วนยอดไปมา

"ดูเจ้าสิกอพเยีย ตรงนี้แข็งสู้มือข้าเสียขนาดนี้ เจ้าจะทนไหวรึ"

ไฟมารเงยหน้าขึ้นหัวเราะออกมาดังลั่น ขณะที่ยังนั่งคร่อมกายของนางอยู่ เพียงเท่านี้ความหวังอันริบหรี่ของอีกคนก็ดับมอดลง ปล่อยมันไปตามเวรตามกรรมของตนก็แล้วกัน

"งามมาก...กอพเยีย" ไฟมารเอ่ยชมเมื่อก้มหน้าลงซุกซอกคอของนาง วกขึ้นจูบบดขยี้ริมฝีปากบวมช้ำอย่างหนักหน่วง ฝ่ามือกร้านอีกข้างก็กอบกุมทรวงงาม ขยำขยี้มันเล่นจนหนำใจ กอพเยียทำได้เพียงยกวงแขนเรียวขึ้นโอบรอบลำคอหนาของเขาเอาไว้แน่น จิกทึ้งบ้างตามอารมณ์ความเจ็บ แต่กระนั้นแท่นภูผาก็หาได้สั่นสะเทือนไม่ ปลายลิ้นหนาของไฟมารลากไล้ผ่านต้นคอขาวเนียน ไปจนถึงปลายติ่งใบหูดูดเม้มติ่งหูอย่างรุกเร้าจนนางผวาเฮือกไปมา

"อา...มะ...ไม่" กอพเยียหลับตาแน่นเมื่อฝ่ามือร้อนๆ กำลังไล้ผ่านทรวงอกอวบสล้าง ลงสู่เนินทุ่งหญ้างาม เพียงแค่ปลายนิ้วสัมผัสกับเนินเนื้อแสนนุ่มภายใต้ทุ่งหญ้า ไฟมารก็หลับตาเคลิ้มชวนฝัน

"โอ...เจ้าช่าง..." สะโพกงามงอนเด้งขึ้นอย่างสะท้านกายเมื่อเขากอบกำ ขยำไปมาอย่างถูกอกถูกใจ ใบหน้าสากเคลื่อนลงสู่เบื้องล่างตามปลายนิ้วของตัวเองไปอย่างช้าๆ ลากลิ้นสากดูดเม้มเนื้อนวลหน้าท้องขาวผ่อง ก่อนจะหยอกล้อกับสะดืองาม ดันปลายลิ้นลงหลุมไล้วนรอบๆ จนนางเสียวซ่านไปทั่วบริเวณ

"พอเถอะ..." นางขยุ้มเส้นผมกระด้างของเขาเอาไว้แน่น ไม่อาจปล่อยให้เลยล่วงไปกว่านี้ได้

"ผัวของเจ้าคนนี้ชื่อ ไฟมาร จำเอาไว้นะกอพเยีย" ไฟมารบอกนางพร้อมกับลงลิ้นละเลงใจกลางสะดืออีกรอบ