อย่าให้มันดื่มเหล้านะ!
1088 คำ
บทที่7
อย่าให้มันดื่มเหล้านะ!
"อิงอิงออกมาหาป๊าเดี๋ยวนี้เลย!!"
ปึ้ง!!
เสียงปิดประตูใส่ธาดาทำเอาธาดาแทบจะพุ่งไปหาลูกสาวแต่ก็ถูกวิเวียนห้ามเอาไว้ เธอรู้ว่าอิงอิงน่าจะอยากมีแม่เหมือนคนอื่น แต่เพียงไม่รู้จะทำยังไงเลยต้องใช้วิธีแบบนี้
"เลี้ยงลูกผมอย่าตามใจ!"
"แต่เด็ก5ขวบก็ไม่รู้ผิดถูกถ้าผู้ใหญ่ไม่สอน คุณตีลูกหนึ่งที ลูกคุณจะกลัวคุณไปหนึ่งวันและจะจำฝังใจ"
"แต่ถ้าไม่ตีจะรู้ไหมว่าตัวเองผิด!!" ธาดายังคงเสียงแข็งกับวิเวียนจนเธอต้องเท้าเอวมองหน้า
"ครั้งที่1สอน ครั้งที่2 ตักเตือน ครั้งที่3ค่อยทำโทษค่ะ! อิงอิงพึ่งจะ5ขวบเองนะคะ!!" ตาบ้าเอะอะก็จะตีจะดุ รู้ไหวว่าลูกตัวเองจะกลัวขนาดไหน
"ถ้างั้นคุณก็จัดการเอา วันนี้ผมกลับมืดขอไปคุยธุระกับเพื่อนก่อน เอาอิงอิงไปนอนห้องคุณเลยก็ได้!"
หลังจากที่คุณธาดาออกไปฉันก็ได้แต่ เหอะ! เผด็จการชะมัด ฉันเดินมาเรียกหนูอิงอิงเพื่อพูดคุยกับเธอ และป้อนข้าวเธอจนหมด วันนี้คุณพ่อเธอกลับมืดคงต้องหากิจกรรมอะไรทำด้วยกันแล้วล่ะ เผื่อเธองอแง
"อิงอิงแค่อยากมีคุณแม่เหมือนไอริค่ะ อยากให้พี่วิเวียนเป็นแฟนคุณป๊า อิงอิงกลัวป๊าตีค่ะ"
"ไม่ต้องกลัวนะคะ พี่จะไม่ให้ใครมาตีหนูเด็ดขาดค่ะ"
หนูน้อยอิงอิงรีบโผลเข้ากอดวิเวียนด้วยความรัก เธอรู้สึกเหมือนมีคุณแม่อยู่ข้างกาย ทั้งสองพากันหากิจกรรมเล่นกันเพื่อรอเวลาที่หนูน้อยอิงอิงจะเข้านอน
ด้านธาดาที่หงุดหงิดกับพฤติกรรมของลูกสาวก็ต้องออกมานั่งคุยกับเจเจเพื่อนสนิทและอัคคีกับอคิน ทั้งสี่หนุ่มต่างระบายปัญหาชีวิตกันออกมาเพื่อช่วยกันออกความคิดเห็น ในส่วนของอัคคีกับอคินสองพี่น้องก็คงจะห่วงเรื่องลูกที่มีความคิดเกินวัย ภาษาชาวบ้านก็แก่แดดนั่นแหละ
"แล้วมึงล่ะไอ้เจ" อัคคีถามเพื่อนที่นั่งหมุนแก้วเหล้าอยู่ข้างกาย
"เรื่อยๆ ว่ะ กูขึ้นเป็นผู้บริหารแล้วงานมันก็เลยเยอะ เรื่องผู้หญิงก็เรื่อยๆ ไม่รีบ"
"อืม มึงล่ะไอ้ธาดา" อัคคีหันไปถามเพื่อนอีกคนที่ไม่แตะเหล้าเลย เอาแต่นั่งเงียบๆ
"ลูกกูทำท่าอยากจะจับคู่กูกับพี่เลี้ยงว่ะ กูโมโหถึงได้ออกมาหาพวกมึงนี่แหละ"
"ใช่ๆ ไอริบอกอยู่ว่าลูกเฮียอยากให้เฮียกับพี่เลี้ยงเป็นแฟนกัน" อคินยกแก้วขึ้นมาดื่มพร้อมรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม
ธาดาได้แต่ถอนหายใจจนสุดท้ายต้องหยิบแก้วมาใส่น้ำแข็งจากนั้นก็เทเหล้าพร้อมสาดมันเข้าปาก รสชาติที่ทำให้ธาดาซึมซับความรู้สึกของตัวเองกำลังแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย
"ไอ้ธาดาฉิบหายแดกได้แต่อย่าเมานะมึง!"
"ไอ้คีมึงนี่เนอะ!"
"กูเป็นห่วงไงก็เพราะมึงเมาไม่ใช่เหรอถึงได้มีอิงอิงอะ"
ธาดาส่ายหน้าจากนั้นก็กระดกแก้วต่อ เพื่อนๆ เลยต้องคอยปรามเอาไว้ไม่ให้ดื่มมากกว่านี้ เพราะทุกคนรู้ดีว่าธาดาเป็นยังไง หากไม่ดื่มก็จะเป็นเพียงผู้บริหารเย็นชาคนนึง แต่ถ้าเมาเมื่อไหร่ไม่ต่างจากปีศาจร้ายที่พร้อมขย้ำหญิงสาวให้แหลกคามือ
เวลาผ่านไปจนกระทั่งธาดาเริ่มได้ที่จึงขอตัวกลับไปนอนพรุ่งนี้ตนมีงานบ่ายอย่างน้อยก็จะได้พักผ่อนให้เต็มที่ ลูกสาวก็มีพี่เลี้ยงแล้วจึงไม่ค่อยน่าห่วงเท่าไหร่
“ไอ้พงษ์นายมึงจะไหวไหมวะ” เจเดินตามออกมาส่งก็แอบหวั่นใจนานมากแล้วที่ตนไม่เห็นเพื่อยอย่างธาดาดื่มเหล้าเลย
“สภาพนี้บอกเลยว่าไม่ไหวครับ สงสัยคงจะเครียดสะสมทั้งงานทั้งคุณหนู”
“เออๆ ส่งให้ถึงห้องล่ะ”
เมื่อกลับถึงโรงแรมธาดาก็ถูกพาขึ้นมายังชั้นบนสุดที่มีเพียง4ห้องนอน ห้องใหญ่สุดจะเป็นห้องนอนของธาดากับลูกสาว ห้องริมทะเลอีกฝั่งจะเป็นห้องของธาราที่ไม่ค่อยอยู่ที่นี่ส่วนใหญ่จะไปนอนที่ร้านอาหาร ส่วนห้องด้านข้างจะเป็นห้องของพี่เลี้ยงอย่างวิเวียน
เสียงคนเมาทำให้วิเวียนที่ยังนอนไม่หลับต้องค่อยๆ ลุกจากเตียงออกมาดู ตอนนี้คุณธาดากำลังด่าลูกน้องและไล่ลูกน้องออกไป มือที่พยายามจะเปิดประตูทำให้วิเวียนต้องรีบเข้าไปช่วย จนธาดาต้องเพ่งสายตามองหน้าเธอชัดๆ
“อยู่เฉยๆ เดี๋ยวฉันเปิดประตูให้ค่ะ”
“ใครเนี่ยยยย ใครส่งมาอีกไม่เอาออกปายยย”
“ฉันวิเวียนเองค่ะ ช่วยเบาเสียงหน่อยนะคะตอนนี้หนูอิงอิงหลับไปแล้วเดี๋ยวตื่นขึ้นมาเห็นคุณในสภาพนี้คงจะไม่ดี”
“อืออ”
ฉันแบกร่างคุณธาดาเข้ามานอนในห้องนี่ฉันเป็นพี่เลี้ยงลูกเขานะทำไมต้องมาดูแลพ่อด้วยเนี้ย กลิ่นเหล้าหึ่งเลยอยากจะบ้าตายรายวัน อะไรกันเนี้ย
“มานี่ก่อนวิเวียนนนน” มือหนาดึงข้อมือของสาวน้อยเข้ามานั่งขอบเตียงจากนั้นก็ค่อยๆ ชันตัวขึ้นมานั่งแล้วมองหน้าเธอ
“อะไรคะเมาก็นอนค่ะถ้าอยากเช็ดตัวฉันจะเช็ดให้เอาไหมคะ”
“อืมมม” เสียงตอบรับของธาดาทำให้วิเวียนต้องเดินไปหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กเข้าไปชุบน้ำแล้วบิดให้หมาดๆ แต่ไม่ทันได้เดินออกจากห้องน้ำเธอก็ถูกธาดาสวมกอดจากด้านหลังแถมยังดันตัวเธอไปชิดกำแพง สองมือถูกขึงขึ้นเหนือหัว แถมขายังถูกช่วงลำตัวของธาดาคั่นกลางเอาไว้
“คุณธาดา!! จะบ้าหรือไงปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ!!”
“ร้องอีกสิ ร้องดังๆ ฉันชอบบบ”
“อื้อออ ปล่อยนะ!!!”
“อ่าส์.....รู้สึกดีชะมัด”
แขนของวิเวียนถูกรวบไว้ในมือเดียวส่วนอีกมือบีบขยำสองเต้าจนเธอเจ็บ ยิ่งเธอร้องธาดายิ่งชอบจนต้องประกบปากจูบเธอแล้วสอดลิ้นเข้าไป
“อืม..หวานเป็นบ้าเลยวิเวียน”
“คุณธาดาฉันกลัว ปล่อยฉันไปเถอะนะแล้วฉันจะไม่เอาเรื่องคุณ นะคะอย่าทำอะไรฉันเลย อ๊ะ! อย่าเอานิ้วเข้าไปนะ อือออออ อย่าเขี่ยแบบนั้น อ๊า....คุณธาดาขา...”
“ซี๊ดด ไม่ไหวแล้วว่ะ!”
- ผู้เขียน
