แค่คุณ : EP5
1857 คำ
ในตอนเย็นกลับมาถึงคอนโด อิงค์มาถึงก่อนแล้ว เธอกำลังทำอาหารอยู่ที่โซนครัว กลิ่นหอมเตะจมูกตั้งแต่เปิดประตูเข้ามาเลย ผมไปยืนอยู่ข้าง ๆ อิงค์แล้วมองแกงจืดในหม้อที่กำลังเดือดปุด ๆ
“หอมใช่ไหมล่ะ” อิงค์หันหน้ามาถามผมแบบยิ้ม ๆ เธอใช้ทัพพีคน ๆ แล้วค่อยตักชิ้นหัวไชเท้าขึ้นมา
“ดูน่ากินปะ อิงค์ตั้งใจทำมาก ๆ” อิงค์ถามต่อ เธอหั่นชิ้นหัวไชเท้าไม่หนาแต่ก็ไม่บางเฉียบ ตัดแต่งตรงมุมให้เหมือนกากบาท
“หอมมากและก็น่ากินมากกก แต่ทำเพื่อไรอะ เดี๋ยวก็ต้องลงท้องอยู่แล้ว ประดิดประดอยเพื่อ?” ผมโอบเอวอิงค์ไว้ เธอเงยหน้าขึ้นมาแล้วยิ้มให้ผมแบบเจื่อน ๆ
“เอ่อ คือพี่ไม่ได้ว่าอิงค์นะ” ผมก็เผลอตัวไปพูดเหมือนกับต่อว่าเธอซะงั้น
“อิงค์เข้าใจพี่ปืนค่ะ”
“น่ารักที่สุด” ผมกระชับกอดให้แน่นขึ้นแล้วฉีกยิ้มกว้าง ๆ ให้ เธอก็กลับมายิ้มร่าได้เหมือนเดิม
ผมเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วออกมานั่งกินข้าวกับอิงค์ ระหว่างที่กำลังกินผมก็อ่านข้อความกลุ่มไลน์วินโซนไปด้วย ก็อย่างที่ไอ้ไฟบอกว่าพี่ลมจะให้ดริฟต์รถโชว์ด้วย และคนที่จะดริฟต์คือผมเอง
“เอาแต่เล่นโทรศัพท์ สนใจคนตรงหน้าบ้างสิคะ”
ได้ยินอิงค์พูดแบบนั้นผมก็ขมวดคิ้วเข้าหากัน ละสายตาจากหน้าจอโทรศัพท์แล้วมองหน้าอิงค์แทน ช้อนในมือวางลงในจานจนเกิดเสียงกระทบกัน
“ไม่ได้เล่น นี่คุยงาน” ผมตอบกลับเสียงเข้ม แสดงถึงความไม่พอใจ อะไรของอิงค์นักหนา นิด ๆ หน่อย ๆ ก็ต้องบ่น
“ถ้าพี่บอกอิงค์ดี ๆ ก็ไม่น่าทำให้พี่ตายได้นะคะ” อิงค์พูดไปยิ้มไป เป็นคนที่ด่าแล้วรู้สึกเจ็บแสบมาก อาจจะเป็นเพราะปกติเธอพูดเพราะ ๆ หวาน ๆ
“คืนนี้นอนไปเลยนะ ไม่ต้องรอ” ผมลุกขึ้นพรวดจากโต๊ะ เดินเข้าห้องนอนไปเปลี่ยนเสื้อผ้า คว้ากุญแจรถเดินออกมา
“ถ้าเมาก็ไม่ต้องกลับนะคะ ไม่สะดวกจะเปิดประตูให้ อิงค์อยากนอนพักผ่อนค่ะ” เธอเอ่ยออกมาโดยที่ไม่หันมามองหน้าผม ยังคงตักข้าวกินได้ตามปกติ
ผมออกจากห้องตรงมาที่ผับ ก็ผับของพี่เอ็กซ์นั่นแหละ ไม่ได้ชวนใครมาด้วยกะจะนั่งดื่มชิล ๆ พอกรึ่ม ๆ ก็กลับ แต่จะกลับไปที่ไหนค่อยคิดอีกที
นั่งดื่มอยู่เพียงลำพัง สักครู่หนึ่งก็มีคนมานั่งด้วย เธอฉีกยิ้มกว้าง ๆ ให้ แล้วถือวิสาสะคว้าเอาโทรศัพท์มือถือของผมที่วางอยู่บนโต๊ะไปกด
“เฮ้ย อะไรวะ” ผมเอ่ยออกมาด้วยความตกใจ เธอเป็นใครก็ไม่รู้ อยู่ดี ๆ ก็เอาโทรศัพท์ของผมไปกด
“แลกไลน์ เห็นหล่อดี” เธอตอบกลับมาก่อนจะวางโทรศัพท์ลงที่เดิม
“นี่ไม่ได้อยากได้เลยนะ” สวยก็สวยอยู่หรอก แต่ผมก็มีแฟนแล้ว ถึงแม้ว่าผมและอิงค์อาจจะต้องจบความสัมพันธ์ลง ก็ขอให้จบเพราะเราเข้ากันไม่ได้ ดีกว่าที่จะมาจากการที่ผมนอกใจ
“ชื่ออีฟนะ” เธอดูไม่สนใจกับคำพูดของผม ลอยหน้าลอยตาพูดแล้วเดินออกไป
ผมนั่งดื่มอยู่แบบนั้นจนเริ่มรู้สึกว่าควรพอ หากดื่มต่ออีกหน่อยก็อาจจะขับรถไม่ไหว ออกจากผับพี่เอ็กซ์มาก็ยังไม่รู้ว่าจะไปไหนดี ระหว่างห้องอิงค์กับบ้านไอ้ไฟ แต่ในที่สุดผมก็กลับรถแล้วขับไปห้องอิงค์
“บอกแล้วไงว่าไม่ต้องรอ” ผมเดินเข้าห้องมาก็เห็นว่าอิงค์นั่งอยู่ที่โซฟา ใบหน้าของเธอเรียบนิ่งไม่แสดงอาการใด ๆ ออกมา
“กำลังจะนอนแล้วค่ะ วันนี้พี่ปืนกลับไวนะคะ”
“อือ ไหน ๆ อิงค์ก็ยังไม่นอน งั้นก็รออีกแป๊บละกัน พี่อาบน้ำก่อนจะได้เข้านอนพร้อมกัน” ผมเดินไปยืนตรงหน้าอิงค์ เธอก็พยักหน้าอีกทั้งยังโบกมือไล่ให้ผมไปอาบน้ำ
“จะรอพี่ใช่ปะ” ผมถามย้ำ
“ค่า เดี๋ยวอิงค์รอ”
ผมกระตุกยิ้มแล้วเดินเข้าห้องน้ำ กลับออกมาอิงค์ก็เข้ามานั่งรอที่เตียงแล้ว ที่จริงรู้สึกว่าอิงค์ผิดปกติ เธอมักจะยิ้มหวาน ๆ ยิ้มตลอดเวลา แต่นี่รู้สึกเธอนิ่ง ๆ ไป แต่ผมก็ไม่ได้ถามอะไร ขืนถามก็อาจจะต้องทะเลาะกัน ดึงอิงค์เข้ามากอดแล้วหลับไปเลยดีกว่า…
~*~*~
วันนี้ผมมาที่สนามดริฟต์รถ ที่นี่เปิดสอน เปิดให้ฝึกซ้อม และเปิดให้แข่ง พวกพี่ ๆ และเพื่อน ๆ ก็มากันครบแล้ว ทักทายกันนิดหน่อย ผมก็มาที่รถที่พี่เกมส์เตรียมไว้ให้ พริตตี้เดินถือร่มเข้ามาหา หน้าตาคุ้น ๆ แต่ก็นึกไม่ออก
“วันซ้อมนี่มีพริตตี้ด้วยเหรอ” ผมหันไปถามพี่เกมส์
“เออ เจ้าของสนามคงเงินเหลือมั้ง ฮ่า ๆ” พี่เกมส์พูดแบบติดตลก
พริตตี้คนนั้นเดินเข้ามายืนข้าง ๆ กางร่มให้ อีกทั้งยังเปิดประตูให้ผมอีกด้วย
“มองเหมือนจำไม่ได้” เธอเอ่ยออกมา ผมนี่ยิ่งงงหนักกว่าเดิม
“อีฟไง ที่เจอในผับ” เธอพูดต่อ คราวนี้ผมถึงได้นึกออก พยักหน้าตอบรับว่านึกออกแล้ว อีฟก็จัดการปิดประตูให้
ผมขับรถออกมายังจุดที่จะดริฟต์ ฝึกจังหวะการเข้าโค้งให้เป๊ะ จะได้ดริฟต์ออกมาได้สวยงามและคล่องตัว ผมซ้อมอยู่ราว ๆ 2 ชั่วโมง จังหวะเป๊ะหมดแล้ว คิดว่าในวันจริงก็คงไม่มีปัญหาอะไร ทำก็ใช่ว่าจะได้เงิน แค่โชว์เท่กันเฉย ๆ ทีมจะได้ดังมากขึ้น
ระหว่างที่ซ้อมโทรศัพท์ผมก็ดังเป็นระยะก็เดาได้ไม่ยากเลยว่าใครโทรมาหา นอกจากอิงค์ก็คงไม่มีใครแล้วแหละ ผมก็เลยไม่ได้สนใจปล่อยให้ดังไปแบบนั้น พอซ้อมเสร็จถึงได้หยิบออกมาดู ปรากฏว่าคนที่โทรมาคือแม่ผมเอง ไม่ใช่อิงค์ ไม่มีสักสายที่เป็นชื่ออิงค์
“แปลกวุ้ย” ผมบ่นพึมพำออกมาแล้วเข้าไลน์กลุ่มดูแชตครอบครัว ก็เห็นว่าแม่บ่นผมยาวเหยียดที่ผมไม่ได้รับสาย ข้อความสุดท้ายที่ท่านส่งมาก็คือให้ผมกลับบ้านตอนปิดเทอม แม่คิดถึง…
ผมขับรถกลับเข้ามาจอดสนิทที่จุดเดิม อีฟก็ทำหน้าที่เปิดประตูให้ เธอกางร่มแล้วเดินเคียงข้างผม ก็คือเดินไปส่งผมนั่นแหละ
“วันงานโชว์รถอีฟก็ไปเป็นพริตตี้นะ อยากนั่งตอนปืนดริฟต์รถจัง เท่ดี” เธอเอ่ยขึ้นมา
“หือ รู้จักชื่อด้วยเหรอ”
“ก็เห็นในไลน์ไง” เออว่ะ ผมก็ลืมเลยว่าเธอแอดไลน์มา ก็ไม่แปลกที่จะรู้จักชื่อผม
“อ๋อ… จะขึ้นไปนั่งด้วยตอนดริฟต์นี่ไม่กลัวหรือไง”
“ไม่กลัวอะ อีฟชอบรถซิ่ง ชอบความเร็ว หวาดเสียวแต่ก็มันดี” เธอตอบกลับแบบยิ้ม ๆ เดินมาถึงกลุ่มเพื่อนผมพอดี เธอก็แค่ยิ้มทักทายแต่ละคนแล้วเดินออกไป
“นี่นอกใจอิงค์เหรอ” ไอ้ภีมเอ่ยถามออกมาเมื่ออีฟเดินไปไกลแล้ว
“บ้าบอ ก็เขาเดินมาส่งตามหน้าที่”
“แต่ดูคุยกันดี” ไอ้กราฟแย้ง
“ธรรมดา ไม่ได้มีไรพิเศษเลย”
“ฮึ” คราวนี้เป็นเสียงไอ้ไฟ มันไล่สายตามองผมตั้งแต่หัวจรดเท้า ก็คงไม่เชื่อคำพูดของผมอะ
พวกเพื่อนมันเปลี่ยนเรื่องพูด คงขี้เกียจสนใจผมกันด้วยแหละ ไม่เหมือนพวกสาว ๆ พวกนั้นมันคาดคั้นจะให้ผมยอมรับในสิ่งที่พวกมันคิดให้ได้ ถ้าวันนี้พวกมันอยู่ก็คงด่าผมเละ ทั้งที่ผมยังไม่ทันได้ทำอะไรเลย
“กูขอคุยไรด้วยหน่อย” ไอ้มาร์ชมันเดินมาดักหน้าผมไว้ก่อนที่ผมจะขึ้นรถของตัวเอง หน้าตาท่าทางของมันดูแปลก ๆ อย่างไรชอบกล เหมือนจะมีเรื่องไม่ค่อยดี
“คุยอะไรวะ”
“ออกไปคุยข้างนอก” มันพูดจบก็เดินไปที่รถของตัวเอง
ผมขับรถตามมันออกมาคุยเรื่องของมันก่อนแล้วค่อยขับกลับไปที่คอนโดของแฟนคนสวย พอกลับมาถึงห้องก็เห็นอิงค์นอนดูโทรทัศน์อยู่ เธอหันมาเห็นผมเข้าก็ฉีกยิ้มหวาน ๆ แล้วขยับที่ให้ผมนั่งข้าง ๆ
“วันนี้พี่ออกแต่เช้าเลย อิงค์ยังไม่ตื่น พี่ก็ไม่ได้ปลุก” ผมเอ่ยออกมา เช้าวันนี้อิงค์ตื่นสาย ผมก็เลยปล่อยให้เธอนอนอยู่แบบนั้นไปก่อน ไม่อยากจะรบกวนเวลานอน
ที่จริงจะพูดแบบนั้นก็ไม่ถูกเสียทีเดียว อิงค์ไม่ได้ตื่นสายหรอก ผมออกแต่เช้าเอง วันหยุดปกติอิงค์จะตื่นราว ๆ 7.30 น. แต่วันนี้ผมออกจากบ้านตั้งแต่ยังไม่ 7.00 น. พวกเราได้คิวช่วงเช้าน่ะครับ สนามก็อยู่ไกลต้องใช้เวลาเดินทาง
“ถ้าเป็นเมื่อก่อนพี่ปืนจะแปะโน้ตไว้ให้”
“ก็นั่นมันเมื่อก่อนจะพูดเพื่อ?”
“แล้วทำไมปัจจุบันถึงไม่เหมือนเมื่อก่อนล่ะคะ”
อ่า อิงค์ถามมาแบบนี้ผมก็ไม่รู้จะตอบอย่างไร ขืนพูดไรไปก็คงเข้าตัวแน่ ๆ ผมเลยล้มตัวลงนอนหนุนตักอิงค์ อ้อนเข้าไว้เผื่อเธอจะเลิกถามนั่นนี่ กลัวจะกลายเป็นทะเลาะกันเสียอีก
“วันนี้พี่ไปหาพวกเพื่อนพี่มา ไม่ได้เถลไถลนะ” ผมจับมืออิงค์ไว้แล้วบอกให้เธอรับรู้ เธอก็พยักหน้าหงึก ๆ ตอบรับผม
“ปิดเทอมอิงค์ไปบ้านหรือเปล่าอะ” ผมถามต่อ เพราะนึกขึ้นมาได้เรื่องที่แม่บอกให้ไปอยู่บ้าน
“เปล่าค่ะ พี่ปืนจะไปอยู่บ้านเหรอ”
“อืม พี่ไปอยู่บ้าน พี่จะไป ๆ มา ๆ ระหว่างคอนโดอิงค์กับบ้านพี่นะ”
อิงค์ก็พยักหน้าตอบตกลง ผมไม่ได้ชวนอิงค์ไปที่บ้านเพราะไม่ค่อยแน่ใจกับความสัมพันธ์ของเรา ก็เลยยังไม่เปิดตัวอิงค์ให้ครอบครับรับรู้ มีเพียงน้องสาวของผมที่รู้จักอิงค์ ที่รู้จักก็เพราะเธอเห็นในเฟซน่ะครับ หลังจากที่น้องผมได้รู้จักอิงค์ เธอก็คอยทักหาอิงค์บ้าง โทรหาอิงค์บ้าง จนทั้งคู่สนิทกัน…
- ผู้เขียน
