Ink’s part
ฉันกลับเข้ามาในห้องของตัวเอง ทรุดตัวลงนั่งที่โซฟา ยกมือขึ้นกุมหัวใจตัวเองเอาไว้ มันสั่นไหวแปลก ๆ จนรู้สึกยากต่อการควบคุมไว้ได้
ที่เป็นแบบนี้ไม่ใช่ว่าเป็นเพราะจะถูกรถชน แต่เป็นเพราะฉันเจอเขาคนนั้น คนที่ฉันไม่รู้สึกอยากเจอเลยสักนิด เขามายืนอยู่ข้าง ๆ มาถามแบบเป็นห่วง ในใจก็อยากรู้ว่าเขามาอยู่ตรงนี้ได้อย่างไร เขามาทำไม มาหาใคร จะว่าขับรถผ่านมาก็ไม่น่าจอดได้ทันเหตุการณ์ ฉันอยากรู้แต่ฉันไม่อยากถาม ฉันไม่อยากคิดเพ้อเจ้อว่าเขามาหาฉัน ตอนที่เลิกกันแรก ๆ เจอเขาที่ลานจอดรถ ฉันลองทักไปถามดูเผื่อว่าเขามาง้อ… ก็เพ้อเจ้อไปเองนั่นแหละ เขาแค่มาทวงคีย์การ์ดห้องของเขาคืน วันนั้นฉันเลยบล็อกเขาทุกช่องทาง ฉันจะได้ไม่ต้องมโนอะไรไร้สาระอีก
ฉันหลับตาลงทำใจไม่ให้ฟุ้งซ่าน สักครู่หนึ่งก็หยิบชีทขึ้นมาอ่าน ใกล้จะถึงช่วงสอบปลายภาคแล้ว ไม่อยากให้เรื่องอะไรมากวนใจ ภาวนาว่าอย่าได้เจอเขาอีกเลย
ตัวอักษรบนแผ่
