เจ้าที่แรง

ตอนที่ 11

“อ๊า…บะ…บอส…” ความรู้สึกถูกเติมเต็มเข้ามาอย่างหนักหน่วงจุกในช่องท้องไม่หยุดแม้ความคับแน่นจะทำให้เจ็บแต่กลับต้องการมากขึ้นเรื่อยๆ

ความเสียวซ่านสอดแทรกเข้ามาแทนที่ความเจ็บปวดมากขึ้น ตัวเริ่มสั่นคลอนรุนแรงกว่าเดิมหลายเท่า มือที่ประสานกันถูกกดลงเตียงเจ็บจนไม่มีแรงแม้แต่จะห้ามด้วยซ้ำ แต่กลับสามารถแอ่นหน้าอกให้เขาดูดเม้มมากขึ้นกว่าเดิม

“ที่รักของพี่น่ารักเหลือเกิน” ช่างเป็นการตอบสนองแสนเย้ายวนใจที่สุดเลยรู้ตัวบ้างไหมเนี่ย

อารมณ์ปะทุรุนแรงมากขึ้นจนไม่สามารถจนทนรับมือต่อไปได้อีกแล้ว เขาต้องการแรงกว่านี้เพื่อถึงฝั่งฝันของความสุขอย่างที่สุดก่อนที่เธอจะทนรับไม่ไหว เขาปล่อยมือออกแล้วยกขึ้นค้ำหัวเตียงในขณะเร่งกระแทกเอวเข้าหาด้วยจังหวะที่เปลี่ยนเป็นป่าเถื่อนไร้ความอ่อนโยนจากตอนแรกมากยิ่งขึ้น

“อ่า…ซี๊ด…ที่รัก…” เขาไม่จำเป็นต้องทำความดีอะไรอีกต่อไปแล้ว ในเมื่อสวรรค์อยู่ภายในตัวเฌออย่างหนักแน่น ยิ่งกระแทกกระทั้นยิ่งมีความสุขจนแทบทนไม่ไหว

เธอคือนางฟ้าของเลวอย่างเขาจริงๆ

“อ๊า...บอสสิงห์…เฌอไม่ไหวแล้ว” ร่างกายสั่นสะเทือนอย่างหนักเกินกว่าจะทนรับความรุนแรงนี้ได้ไหวอีกไปแล้ว

มือที่เป็นอิสระระบายความรู้สึกเจ็บปวดผ่านแผ่นหลังใหญ่ แล้วกรีดร้องครวญครางด้วยความเสียวซ่านแทรกด้วยความเจ็บปวดราวกับคนบ้าสติล่องลอยไปกับอากาศ

ความจุกกระแทกเข้าหาจนน้ำตาซึม ตัวสั่นเกร็งกระตุ้นไม่หยุดทั้งที่ถูกสะโพกดุที่โยกเข้าหาอย่างรุนแรง เสียงผิวกระทบกันดังมากยิ่งขึ้นเมื่อเขาจับเธอพลิกคว้ำแล้วประคองตัวคุกเข่าใช้มือดันหัวเตียงไว้ ตัวก็สะเทือนตามแรงกระแทกหนักหน่วงมากขึ้น

“พี่รักเฌอที่สุดเลยเด็กดี…อื้ม…” มือหยาบสัมผัสหน้าอกนุ่มบีบขย้ำระบายอารมณ์เสียวซ่านรุนแรงในขณะที่อีกข้างเลื่อนลงต่ำถูไถติ่งกระสันเพิ่มความสุขให้มากขึ้นกว่าเดิม

“บะ…บอส…อ่า…” ความเสียวซ่านเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ แต่ก็ไม่รู้ว่าส่วนไหนที่มากกว่ากันเพราะทุกส่วนที่อ่อนไหวถูกเขาสัมผัสอยู่ แม้แต่ไหล่ที่สั่นตามจังหวะยังถูกจูบรุนแรงจนเจ็บแปลบในบางจังหวะที่เขาอารมณ์พุ่งขึ้นสูงมาก

“พี่ไม่ใช่บอสคนสวย แล้วเรียกพี่สิงห์สิที่รัก…ครางเป็นชื่อพี่นะ” ลิ้นอุ่นเลียต้นคอหอมกรุ่นพร้อมกระซิบที่ใบหูเล็กแล้วขบกัดเบาๆให้สยิวมากขึ้น

“อื้อ…พี่สิงห์อย่า…” เธอเอียงหน้าหลบแต่ไม่พ้นเมื่อมือใหญ่ที่บีบขย้ำหน้าอกเลื่อนมาจับคางให้หันหน้ามารับจูบเร่าร้อนจนแทบเมาน้ำลายหรืออาจจะขาดใจตายอยู่ตรงนี้เลยก็ได้

“อย่าช้าใช่ไหมที่รัก…คืนนี้เฌอจะจำไปจนตายว่าพี่ไม่ใช่บอสแต่เป็นผัว!” เขาดึงมือเล็กที่ค้ำหัวเตียงออกกดตัวแนบกับที่นอนแทนจนกลายเป็นท่าคลาน มือหยาบจับเอวบางยกสูงดันเข้าหาตัวพร้อมรับกระแทกกระทั้นในจังหวะรุนแรงมากยิ่งขึ้น ความสุขยิ่งเพิ่มเป็นทวีคูณใกล้จะเสร็จสมอารมณ์หมายเต็มที่แล้วอีกแค่นิดเดียวเท่านั้น

มือเลื่อนไปกดไหล่แนบกับที่นอนดันบั้นท้ายให้โก่งงอนกว่าตอนแรกแล้วปล่อยสะโพกโยกเข้าหาเต็มที่ไม่มียับยั้งอีกต่อไป บั้นท้ายที่ถูกกระแทกสั่นเป็นคลื่นน่ามองจนไม่อาจจะห้ามใจไม่บีบขย้ำได้เลยคนอะไรไม่รู้มีเสน่ห์เย้ายวนใจมากขนาดนี้

ลมหายใจหอบกระชั้นชิดมากขึ้นในช่วงจังหวะสุดท้าย เอวสอบกระแทกกระทั้นเข้าหาอย่างรุนแรงจนคนตัวเล็กสะดุ้งและกรีดร้องดิ้นรนหนีความป่าเถื่อนนี้

“อ๊า…เฌอ…อื้อ…” แก่นกายดันเข้ามิดลำแช่ค้างอยู่ภายในช่องรักค้างอยู่อย่างนั้นเพียงครู่เดียวก็ฟุบตัวลงนอนกอดเมียจูบกลางกระหม่อมบางด้วยลมหายใจหอบหนักมากแล้วยิ้มกว้างอย่างมีความสุขที่สุดในรอบหลายปีที่ผ่านมานี้

“พี่ขอโทษนะ แต่ว่าพี่ห้ามใจไม่อยู่จริงๆ” มันเป็นความรุนแรงที่จัดว่าป่าเถื่อนเลยก็ได้

“เฌอขอนอนนะไม่ไหวแล้ว” แค่จะลืมตายังทำไม่ไหวเลยจะเอาอะไรมาคุยกับเขาได้ละ

“พี่ให้พักแล้วเดี๋ยวค่อยมาต่อนะที่รัก พี่ยังไม่อิ่มเลย” คงจะไม่มีวันอิ่มแน่นอนในเมื่อหิวกระหายใคร่ในตัวเธอมากมายขนาดนี้บวกกับความรักและความคิดถึงแสนสาหัสมานานหลาย ทุกอย่างที่แสดงออกจะมากยิ่งขึ้นกว่าเดิมแน่

อ้อมกอดนี้เพรียกหาเพียงเธอมานานหลายปี ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถหยุดความหนาวเหน็บในหัวใจได้เท่ากับเธอเลยสักครั้งเดียว เขารู้ว่าสิ่งที่เกิดในคืนนี้มันไม่ใช่ความเต็มใจร้อยเปอร์เซ็นต์ของเธอเลย แต่ทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะถูกล่อลวงด้วยประสบการณ์ที่มากกว่าก็เท่านั้นเอง

แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็มีความสุขมากอยู่ดี

ตอนนี้ยังไม่ได้ใจ แต่ตัวเธอเป็นของเขาแล้ว

“เฌอหนาวจังเลย” เหงื่อที่ซึมออกมาจากผิวเมื่อปะทะแอร์เย็นๆทำให้รู้สึกหนาวขึ้นมาทันทีเลยแถมยังรู้สึกปวดหัวนิดๆอีกด้วย ภาพทุกอย่างที่มองพร่าเบลอไปหมด แม้ในห้องนี้จะสว่างมากก็ตามเดาว่าสมองคงยังมึนเบลออยู่แน่

“พี่จะทำให้อุ่นเองที่รัก” เขาพลิกตัวคร่อมทับไม่ลงน้ำหนักตัวจนเกินไป เริ่มจูบดูดเม้มปลุกอารมณ์ให้คุกรุ่นขึ้นมาอีกครั้งแล้วคิดว่าคืนนี้คงจะไม่จบง่ายๆแน่นอน

เฌอเป็นของเขาแล้ว

เฌอจะไม่มีวันทิ้งเขาไปไหนได้อีกต่อไป

กวินท์ขับรถเข้ามาในบ้านอย่างเมื่อยล้าง่วงนอนเต็มที แต่เมื่ออ้าปากหาวก็สงสัยว่าทำไมถึงเงียบได้มากขนาดนี้ รถบอสยังอยู่ครบทุกคันเลย ในเวลานี้คนงานก็ไม่น่าจะอยู่ซึ่งปรกติบอสไม่กินอาหารเช้า แต่จมูกกลับได้กลิ่นหอมกระเทียมเจียวลอยมาจากในครัวอยู่นะ

“คุณกวินท์พึ่งกลับมาเหรอคะ?” แม่บ้านทักขณะตักข้าวต้มใส่ชามตามคำสั่งของคุณสิงห์ที่ส่งข้อความมาบอกเมื่อเช้านี้

“บอสยังไม่ตื่นอีกเหรอ แล้วนี่ของใคร?” ปรกติบอสไม่ใช่คนตื่นสายนะเพราะทุกเช้าบอสมักจะเข้ายิมออกกำลังกายเป็นประจำก่อนจะออกไปข้างนอก

“ยังค่ะ นี่ป้ากำลังจะยกไปให้คุณสิงห์ที่ห้องนอนค่ะ” เมื่อคืนไม่รู้หรอกว่ากลับกันมาตอนไหน แต่ที่รู้คือไม่ได้อยู่คนเดียวแน่จากการสั่งให้ยกข้าวต้มไปสองชามซึ่งตั้งแต่อยู่บ้านหลังนี้มาไม่เคยเห็นคุณสิงห์เอาผู้หญิงมานอนที่บ้านเลยสักครั้งเดียว

“หรือว่า…ผมเอาไปให้เองดีกว่า แล้วถ้าผมไม่เรียกไม่ต้องขึ้นไปชั้นบนนะ” เมื่อคืนคุณเฌอนอนค้างที่นี่แน่นอน แต่ที่อยากรู้คือบอสนอนที่ไหนต่างหากละ

ถ้าให้เดาบอสน่าจะไปนอนห้องเขาสิ แต่ถ้าเมื่อคืนไม่ได้นอนห้องเขาละก่อนป่านนี้คุณเฌอคงกลายเป็นนายหญิงแน่

บอสไปทำอีท่าไหนถึงล่อลวงคุณเฌอได้วะ

ก๊อกๆๆ

“กวินท์กลับมาไวจังวะ?” นึกว่าจะเป็นแม่บ้านแต่กลับเป็นลูกน้องคนสนิทซะงั้น

“เมื่อคืนหนักใช่ไหมครับบอสแดงไปหมดทั้งตัวเชียว” รอยข่วนจนเลือดซึมขนาดนี้คงไม่ต้องอธิบายหรอกว่าบอสทำอะไรลงไปบ้าง แล้วถ้าให้คิดนะที่เปิดประตูแง้มแบบนี้เพราะคุณเฌอยังไม่ตื่นแน่บวกกับความหวงมากเกินคนปรกติ

“เสือกเรื่องกูอีกละ! ทีคอมึงละห่ะมแต่รอยดูดซะแทบไม่มีที่ว่างแล้ว” กวินท์มันก็ไม่ต่างกันกับเขาเท่าไรหรอกเพียงแต่ว่ามันอาจจะนุ่มนวลกว่าก็เท่านั้นเอง เขารู้ว่ารสนิยมทางเพศเราต่างกันพอสมควร แต่ไอ้รอยที่คอมันเนี่ยแสดงว่าเมื่อคืนมันคงจัดหนักซะฟ้าสางขอบตาถึงดำคล้ำมากขนาดนี้

“ข้าวต้มครับ บอสกินเอาแรงเผื่อเฌออาละวาด” แน่นอนเขาจะล็อกประตูแล้วนอนไม่ออกมายุ่งเรื่องผัวเมียเด็ดขาดจนกว่าบอสจะเคลียร์ได้ งานนี้ใครเป็นคนทำก็ต้องเคลียร์เอง ลูกน้องขอบายเพราะจะลืมตาไม่ไหวแล้วเหมือนกัน

รู้ไหมสภาพเขากับบอสตอนนี้ดูไม่ต่างกันเท่าไรเลย

สิงห์รับถาดข้าวต้มแล้วปิดประตูห้องล็อกกลอนมั่นใจว่าวันนี้ต้องเคลียร์กับเฌอยาวแน่ เขาได้เป็นมากกว่าเจ้านายแล้วนะ เรื่องของเมียก็คือเรื่องของผัวเหมือนกัน ใครที่คิดจะทำอะไรเธอมันต้องผ่านส้นตีนเขาไปให้ได้ก่อนแล้วกันนะ

“เฌอตื่นมากินข้าวก่อนเร็ว” ผิวขาวผ่องที่โผล่พ้นผ้าห่มออกมาดึงดูดใจจนต้องกลืนน้ำลายลงคอระงับความอยากเพราะตัวเธอเต็มไปด้วยรอยแดงช้ำหมดแล้ว

“อื้ม…คนจะนอนอย่ามากวน” น้ำเสียงแหบแห้งตอบกลับมาเบาๆด้วยความงัวเงียมาก

“มันสายแล้วที่รัก กินข้าวก่อนแล้วค่อยนอนนะ” ถ้าเปลี่ยนจากเด็กอายุยี่สิบกว่าๆเป็นเด็กสามขวบเขาก็เชื่อนะเพราะท่าทางงัวเงียขี้เซามาก เธอไม่แม้แต่จะลืมตามองด้วยซ้ำแต่กลับดึงผ้าห่มไปคลุมตัวมากขึ้นแล้วห้องนี้ก็มืดทึบเหมาะแก่การนอนที่สุด

เขาล้มตัวลงนอนลูบหัวไหล่เนียนแล้วจูบกลางหน้าผากนูนอย่างเอ็นดู แววตาเต็มไปด้วยความรักทอดมองใบหน้าสวยค้างอยู่อย่างนั้น เปลือกตากลมค่อยๆขยับเปิดออกมอง ปากเล็กก็เบะคว่ำแล้วพลิกตัวหนีหันหลังให้กัน เมื่อคืนในครั้งสุดท้ายเฌอมีสติเต็มร้อยเลยจดจำได้ทุกอย่างแต่ยังไม่ทันจะทำอะไรเสียงห้ามก็กลายเป็นเสียงครางดังลั่นไม่หยุด

เธอเป็นของเขาคนเดียว คิดแล้วก็มีความสุข