น่านเดินกลับเข้ามาในร้านอาหารแล้วจ้องมองเพื่อนที่ยิ้มกริ่มจนน่าสงสัย อินวาก็เงียบแบบผิดปรกติมากกว่าเดิมลางสังหรมันบอกว่าสองคนนี้คุยกันในเรื่องที่ไม่อยากให้เขารู้
เขาตักกับข้าวให้อินวาแล้วหันไปจ้องมองเพื่อนอีกครั้งพร้อมทั้งเหยียบเท้ามันจนสดุ้งเกือบจะหลุดปากด่า เขาเบะปากใส่แล้วกระทืบซ้ำจนชานจ้องตาเขม็งแต่มันก็รู้ตัวดีว่าเพราะอะไร
"ใครโทรมาห่ะอินวา?" เขาหันไปถามเลขาที่นั่งข้างตัวแล้วมองโทรศัพท์ที่สั่นแทบจะตลอดเวลาจนน่าสงสัยว่ามันเป็นใครแล้วทำไมเธอถึงต้องตัดสายทิ้งด้วย
"คนรู้จักค่ะ ว่าแต่บอสไปทำอะไรมาคะคิ้วถึงแตกขนาดนี้?" ถึงเขาจะใส่แว่วแต่มันก็ไม่สามารถปกปิดรอยช้ำได้หรอกนะ ตอนแรกเธอจะถามตั้งแต่เมื่อเช้าแต่มีเรื่องซะก่อนเลยลืมไป
"ไปเที่ยวแล้วมีเรื่องนิดหน่อย คุณละใครโทรมาไม่หยุด?" เขากำลังล้ำเส้นอยู่แต่มันทนไม่ไหวหรอกยิ่งเธอไม่พูดยิ่งน่าสงสัยมากกว่าเดิม
"คงเป็นใครสักคนในออฟฟิศโทรมาถาม
