ปึง!! ปึง!! ปึง!!
กรี๊ดดด!!!
เสียงเคาะประตูห้องบานใหญ่ดังขึ้นรัวๆจนร่างบางสะดุ้งโหยงแทบจะทิ้งโทรศัพท์ที่ถืออยู่ในมือและร้องกรี๊ดออกมาอย่างห้ามไม่ได้ 'ก็คนมันตกใจนี่'
[เกิดอะไรขึ้นโบนัส เป็นอะไร?.... ตอบพี่ดิโบนัส] นิวตั้นเอ่ยออกมาน้ำเสียงร้อนรนอดเป็นห่วงหญิงสาวปลายสายไม่ได้ เธอยชร้องเสียงหลงขนาดนั้น
"พี่นิวตั้นใครเคาะประตูห้องโบก็ไม่รู้"
ปึง!! ปึง!! ปึง!!
เสียงเคาะดังขึ้นรัวๆอีกครั้งเหมือนเร่งให้คนด้านในรีบเปิดโดยเร็ว
"....กรี๊ดด!! ใคร? ฉันถามว่าใคร?" ฉันหันหน้าไปยังประตูตะโกนถามด้วยน้ำเสียงติดหงุดหงิด 'ฉันไม่ได้กลัวแต่โมโหที่ทำให้ฉันตกใจสองครั้งแล้วนะ'
"โบนัสห้ามเปิดประตูเด็ดขาด รอพี่...เดี๋ยวพี่ไป" เท้าหนาตวัดลงจากเตียง โทรศัพท์ยังคงคาสายของโบนัสเอาไว้เพราะไม่อยากให้เธอขาดการติดต่อ มือหนาอีกข้างคว้ากุญแจรถวิ่งไปใส่เสื้อผ้าแบบลวกๆ และลงลิฟท์ไปยังรถสปอร์ตสีน้ำเงินขับออกไปอย่างรวดเ
