ตอนนี้ฉันกำลังกดเข้าแอพฯกล้องวงจรปิดบนโทรศัพท์มือถือเพื่อย้อนดูภาพเหตุการณ์ก่อนหน้าตามคำแนะนำของพี่นิวตั้น
ภาพวีดีโอฉายให้เห็นชัดเจนว่าบริเวณหน้าห้องของฉันตามเวลาที่คุยโทรศัพท์กับพี่นิวตั้นไม่มีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้นไม่ใครซักคนอยู่หน้าห้อง แล้วเสียงเคาะประตูมาได้ไง? ไม่ใช่ฉันคนเดียวที่ได้ยินพี่นิวตั้นก็ได้ยินเช่นกัน
"ไม่เห็นมีใครแล้วเสียงนั่น....."
"……"
เราสองนั่งมองหน้ากัน ผมแปลกใจตั้งแต่ขึ้นไปถึงบนชั้นสองของบ้านโบนัสแล้ว คนอะไรจะหลบไวขนาดนั้นทั้งที่ทางเดินหน้าห้องเป็นทางตรงไม่ที่หลบนอกเสียจากจะเข้าห้องอื่น แต่ประตูห้องก็ใช่ว่าจะติดกันอยู่ห่างกันตั้งเยอะ
"ขนลุก!" ฉันพูดบอกพลางยกแขนขึ้นให้พี่นิวตั้นดู
"หึหึ! ไปนอนเถอะ" มือหนาชี้ไปยังห้องนอนอีกห้องที่ติดกับห้องนอนของเขา
"โบนอนโซฟานี่แหละคะ ไม่อยากเข้าห้องแล้ว ระแวงไปหมด"
"เอางั้นก็ได้ เดี๋ยวพี่ไปหยิบผ้าห่มมาให้" พูดจบดันตัวเองลุกขึ้น
