บทที่ 12
“เพราะผมทำให้คุณเจ็บปวด...เลย์ลา...ผมแค่อยากบอกคุณว่า...อืม”
คำพูดของเขาชะงักไปและน้ำเสียงนั้นสะดุดลงในฉับพลัน จู่ ๆ คาลเดอร์ก็นิ่งไป นัยน์ตาของเขาเหมือนมีอะไรบางอย่างทำให้พร่ามัว เลย์ลาสังเกตเห็นว่าอาการของเขาเหมือนคนหมดแรงลงกะทันหัน
“คาลเดอร์...คาร์ล” เธอเรียกเขาและชายหนุ่มก็มีปฏิกิริยาโต้ตอบกลับมาเล็กน้อย
“อืม...ผมรู้สึกมึนหัวจัง...นี่ผมกำลังง่วงนะนี่”
เขาจับขมับด้วยปลายนิ้วชี้และนิ้วโป้ง บีบเบา ๆ เหมือนเขามีอาการปวดหัว เลย์ลามองแต่ไม่ถามอะไร ก็เขาเล่นดื่มไวน์เข้าไปเกินครึ่งขวด...ในเมื่อมันเป็นไวน์ที่เธอแอบใส่ยานอนหลับเอาไว้ก่อนจะพาขึ้นรถมาด้วย
“คาลเดอร์...คาลเดอร์”
หญิงสาวเรียกเขาจากเสียงดังเป็นค่อย ๆ ลดเสียงให้เบาลงพร้อม ๆ กับที่เปลือกตาของเขาค่อย ๆ ปรือลงต่ำ
“เลย์ลา...” เขาจับมือหญิงสาวไว้แต่เลย์ลารู้สึกได้ว่ากำลังของเขาอ่อนลงไปมาก “เลย์ลา...ผมอยากบอกว่า...”
คำ
