เล่ห์ร้าย พ่ายรัก

เพื่อให้ได้ตัวเธอ

ฉันได้รู้จากแม่ว่าคนที่ต้องการจะซื้อที่ของย่าตอนนี้เขาอยู่ที่ภูเก็ต และเขาก็นัดกับพ่อฉันจะลงไปที่ชลบุรีอีก 2 วันข้างหน้านี้ เพื่อไปวางเงินส่วนที่เหลือเพราะพ่อฉันรับเงินมัดจำมาแล้วก้อนหนึ่งเป็นเงิน 10 ล้านบาท

ฉันไม่เข้าใจเลยว่าคนที่จะซื้อที่ตรงนี้ทำไมเขาถึงได้ยอมซื้อที่ดินแค่เล็กๆด้วยจำนวนเงินที่สูงมากขนาดนี้ แล้วทำไมถึงยอมวางมัดจำง่ายๆทั้งที่ยังไม่ได้เซ็นเอกสารอะไรเลย

“เขาจะเอาที่ตรงนี้ไปทำอะไร..แล้วที่เล็กแค่นี้ลงทุนจ่ายเงินตั้ง 50 ล้านเนี้ยนะ..”

ฉันได้เบอร์โทรศัพท์ของคนที่ต้องการซื้อที่ดินของย่ามาจากแม่ จึงตัดสินใจลองกดโทรไปหาเขา แล้วคนปลายสายที่รับโทรศัพท์ก็เป็นผู้หญิง ฉันจึงขอนัดเจอเธอที่โรงแรมแห่งหนึ่ง

...

โรงแรมราเมอร์ ภูเก็ต

“นายครับ..คุณสายไหมติดต่อมาแล้วนะครับ”

“เธอว่ายังไง..?”

“เธอจะขอนัดเจอคุณวาสนาเพื่อเจรจาเรื่องที่ดินครับ..”

“...”

“นายจะซื้อที่ดินเล็กๆแค่นั้นด้วยเงิน 50 ล้านจริงๆหรอครับ..?”

“ใช่..”

“ผมว่ามันไม่คุ้มนะครับ..ถ้าเราต้องลงทุนเงินตั้ง 50 ล้านบาทเพื่อเอาชนะแค่ผู้หญิงคนเดียว..”

“...”

ผมนั่งนิ่งมองออกไปนอกหน้าต่าง คิดถึงจำนวนเงิน 50 ล้านบาทที่ยอมแลกกับตัวผู้หญิงคนนั้น ฉันจะทำให้เธอยอมมาเป็นผู้หญิงของฉันให้ได้ ไม่ว่าฉันจะต้องทุ่มเงินอีกกี่สิบล้านฉันก็จะทำ

“พรุ่งนี้ให้คุณวาสนาบินไปเซ็นต์สัญญากับพ่อเธอได้เลย..”

“แต่อีกตั้ง 2 วันนะครับที่เรานัดกันเซ็นต์สัญญาไว้กับคุณพ่อคุณสายไหม...แล้วพรุ่งนี้คุณวาสนาก็นัดคุณสายไหมไว้ด้วย”

“ฉันจะไปเจอเธอเอง..ส่วนแกก็ไปจัดการเรื่องที่ดินกับคุณวาสนาที่ชลบุรีให้เรียบร้อยแล้วกัน”

“นายครับ..ผมว่า”

“ฉันบอกแล้วไงว่าฉันต้องการผู้หญิงคนนั้น ถ้าฉันได้ที่ดินตรงนั้นก็เหมือนว่าฉันได้ตัวเธอมาแล้วครึ่งหนึ่ง..และฉันก็จะทำให้เธอยอมมาเป็นผู้หญิงของฉันให้ได้”

“ครับนาย..ผมจะรีบไปจัดการให้เรียบร้อยครับ”

“ให้คุณวาสนานัดเวลากับเธอได้เลย แล้วฉันจะเป็นคนไปเจอเธอเอง..”

“ครับ..”

...

วันรุ่งขึ้น

“เมื่อไหร่เธอจะมาสักทีนะ..”

ฉันมาตามนัดของผู้หญิงที่จะขอซื้อที่ของย่าฉันที่บ้านพักริมทะเล เธอส่งโลเคชั่นมาให้แล้วฉันก็ขับมาถึงที่นี่มีแม่บ้านออกมาต้อนรับคนหนึ่ง เธอพาฉันเข้ามานั่งรอด้านในของตัวบ้านแล้วเธอก็หายไปไหนไม่รู้

กริ๊งงง กริ๊งงง

“แม่โทรมาทำไม..?”

ฉันเห็นเบอร์ของแม่โชว์ขึ้นมาบนหน้าจอโทรศัพท์ แล้วกำลังจะกดรับสาย

“คุณคะ..”

“คะ..?”

ฉันตกใจมากรีบหันไปมองที่แม่บ้านคนนั้นที่เดินเข้ามาเรียก

“เชิญคุณทางนี้ค่ะ..คุณท่านให้คุณเข้าไปหาในห้องทำงานค่ะ..”

“ค่ะ..”

ฉันหันมามองที่โทรศัพท์ตัวเองอีกครั้งแล้วก็ตัดสินใจกดตัดสายทิ้งไปก่อน แล้วกำลังจะลุกขึ้นเดินตามแม่บ้านไปเธอก็หันมามองฉัน

“คุณท่านไม่ชอบให้ใครรบกวนตอนกำลังคุยงาน ดิฉันจะรบกวนขอกระเป๋าของคุณด้วยค่ะ แล้วถ้าคุณคุยธุระเสร็จดิฉันจะนำกระเป๋ามาคืนให้นะคะ.”

“เดี๋ยวไหมปิดเครื่ิองโทรศัพท์ให้ก็ได้ค่ะ..”

“...”

เธอมองหน้าฉันนิ่งๆดูท่าจะไม่พอใจ

“ก็ได้ค่ะ..งั้นไหมฝากกระเป๋าด้วยนะคะ”

“ขอบคุณค่ะ..เชิญคุณทางนี้ค่ะ”

เธอรับกระเป๋าจากมือฉันไปแล้วก็เดินนำหน้าพาฉันไปที่ห้องทำงาน แปลกจังทำไมต้องดูลึกลับขนาดนี้ด้วยนะ ให้เก็บกระเป๋าไปอีกถ้าเงินในกระเป๋าฉันหายไปแม้แต่บาทเดียวนะ ฉันไม่ยอมแน่ๆ

“เชิญด้านในค่ะ..”

ฉันยืนมองประตูที่เธอบอกว่ามีคุณท่านของเธอรออยู่ด้านใน ยืนทำใจหน่อยแล้วกัน

“คุณท่านไม่ชอบรอใครนาน..”

“...”

ฉันมองหน้าแม่บ้านคนนี้แล้วก็รู้สึกหงุดหงิดจริงๆเลย ก็ตัดสินใจเคาะประตูแล้วจับลูกบิดประตูเปิดเข้าไป

...

ชลบุรี

“นี่แกจะขายที่ที่ภูเก็ตจริงๆหรอ..นั่นมันเป็นร้านกาแฟความฝันของไหมมันเลยนะ..?”

“ฉันไม่อยากให้มันอยู่ภูเก็ตนี่ ขายไปแล้วลูกจะได้กลับมาอยู่กับเราแกไม่อยากให้ลูกกลับมาอยู่กับเราหรอ..?”

“ก็อยาก..แต่ขายไปแบบนี้มันจะไม่เสียใจหรอ?”

“เสียใจแค่แป๊ปเดียวเดี๋ยวก็หาย นี่ได้เงินมาตั้ง 50 ล้านฉันจะซื้อที่ดินที่นี่ให้มันใหญ่กว่าที่นู้นให้ลูกอีกกี่ที่ก็ได้นะ..”

“เออ...ตามใจแก”

สัญญาซื้อขายวางลงตรงหน้าพร้อมกับเช็คเงินสดส่วนที่เหลืออีก 40 ล้านบาท

“สัญญาซื้อขายฉบับนี้ทำไมถึงไม่ใช่ชื่อคุณละครับ..?”

พ่อของสายไหมอ่านสัญญาแล้วสงสัยเพราะในสัญญาที่มีลายเซ้นต์มาก่อนแล้ว เป็นชื่อของคนที่ชื่อดีแลน ไม่ใช่วาสนาที่อยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้

“ถูกแล้วละคะ คุณดีแลนเป็นคนต้องการซื้อที่ดินตรงนั้นเอง..”

“เป็นต่างชาติหรอ..?”

“คุณดีแลนเป็นลูกครึ่งนะคะ คุณพ่อเป็นคนอังกฤษคุณแม่เป็นคนไทยที่อยู่ที่ภูเก็ตนะคะ คุณอ่านสัญญาให้ละเอียดได้เลยนะคะ ถ้ามีจุดไหนที่คุณไม่พอใจแจ้งมาได้เลย เรายินดีแก้ไขให้ตามที่คุณต้องการ..”

“ฉันถามหน่อยซิคะ..ที่ดินเล็กขนาดนั้นเขาจะซื้อไปทำไม แล้วยอมจ่ายตั้ง 50 ล้านอีก มันไม่เยอะไปหรอคะ จริงๆแล้วที่อื่นดีๆกว่ามีเยอะแยะในภูเก็ต..?”

แม่ของสายไหมชิงถามขึ้นมาก่อน จนราจีฟที่มากับคุณวาสนาด้วยต้องหันมามอง

“ไม่มีเหตุผลที่เราต้องบอกพวกคุณ ขอให้คุณอ่านสัญญาให้ละเอียดแล้วเซ้นต์ชื่อให้เรียบร้อยก็พอ”

“...”

พ่อกับแม่ของสายไหมอ่านสัญญาจนละเอียดก็ไม่มีข้อไหนที่พวกเขาจะเสียเปรียบมีแต่ได้เปรียบทั้งนั้น ถึงขนาดยอมให้ร้านกาแฟของสายไหมตั้งอยู่บนที่ดินที่เดิมได้ ถ้าสายไหมยังอยากทำร้านกาแฟต่อ แต่ต้องให้ดีแลนเป็นเจ้าของร้านร่วมกันกับเธอ

เขานั่งคิดอยู่สักพักว่าจะเอายังไงดี เขารู้ว่าสายไหมรักร้านกาแฟนั้นมาก ถ้าเขายอมขายไปจริงๆสายไหมคงจะโกรธเขามากๆแน่

“ผมโอเคกับสัญญาทุกข้อนะ แต่ร้านกาแฟนั่นนะเป็นความฝันของลูกสาวผม ผมมาคิดๆดูแล้ว..”

“คุณรับเงินค่ามัดจำไปแล้ว 10 ล้านนะครับ แล้วคุณก็เซ็นต์รับค่ามัดจำไปแล้วด้วย หากคุณเปลี่ยนใจคุณจะต้องเสียค่าปรับให้กับเราเพิ่มเป็น 2 เท่า...คุณลองกลับไปอ่านในเอกสารที่คุณเซ็นต์ตอนรับเงินมัดจำดูอีกรอบก็ได้นะครับ..”

“ค่าปรับ 2 เท่าของ 10 ล้านก็ 20 ล้านนะซิ..?”

“ครับ 20 ล้าน...”

...