เอาชนะ
1269 คำ
โรงแรมราเมอร์ ภูเก็ต
ภายในห้องพักของดีแลน
“ต่อไปนี้ฉันจะให้เธอเป็นผู้หญิงของฉัน..”
“บ้า..คุณบ้าหรือเปล่าเนี้ย ฉันไปบอกคุณตั้งแต่เมื่อไหร่ว่าฉันจะไปเป็นผู้หญิงของคุณ..บ้าไปแล้ว”
“ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าปฏิเสธฉัน..”
“ฉันนี่ไงที่ปฏิเสธคุณ..รู้จักกันหรือเปล่าก็ไม่เคย เพิ่งจะได้เจอหน้ากันแค่ 2 ครั้งเอง คุณอย่ามาพูดจามั่วซั่ว..”
เขาจ้องหน้าฉันก็ดูจะไม่พอใจฉันก็กลัวนะ แต่ใครมันจะไปยอม อยู่ดีๆจะให้ฉันไปเป็นผู้หญิงของเขาเนี้ยนะตลกล่ะ
“เธอต้องการเท่าไหร่..?”
“ต้องการเท่าไหร่อะไรของคุณ..ไม่เอาอะ ฉันไม่เอาอะไรจากคุณทั้งนั้นแหละ...เปิดประตูเดี๋ยวนี้ฉันจะกลับ แล้วก็เอามือถือของฉันคืนมาด้วย”
เขาจ้องหน้าฉันนิ่งๆแล้วยิ้มแปลกๆ เดินไปที่เคาวน์เตอร์บาร์หน้าตาเฉย
“อยากได้ก็เข้ามาเอาเองซิ..”
“...”
เขายืนเอาตัวพิงบาร์แล้วหันมายิ้มให้ฉันดูเจ้าเล่ห์ เอาไงดีถ้าฉันเดินเข้าไปใกล้ตัวเขาไม่รู้เขาจะทำอะไรฉันหรือเปล่า
“มาซิ...เข้ามาเอาโทรศัพท์ของเธอไป..”
“...”
“แต่ถ้าเธอกลัวไม่กล้าเข้ามา...ก็รับข้อเสนอของฉันแล้วฉันจะยอมเปิดประตูปล่อยให้เธอกลับไป..”
“...”
“ถ้าเธอไม่เข้ามาเอา หรือ ไม่ยอมรับข้อเสนอของฉัน เธอก็ต้องนอนกับฉันคืนนี้ที่ห้องนี้..เลือกเอา...ฉันรออยู่..”
เอาว่ะเป็นไงเป็นกัน..ใครจะไปยอมรับข้อเสนอทุเรศๆของเขา ถ้าเขากล้าแตะเนื้อต้องตัวฉันละก็เขาได้เจอสเปร์พริกไทยแน่
...
เธอก้าวเท้าออกมาช้าๆเพื่อที่จะเดินเข้ามาหาผม
"กล้าๆแบบนี้ซิฉันชอบ"
“เอาโทรศัพท์ฉันมา..”
“เข้ามาอีกซิ..”
เธอทำสีหน้าไม่พอใจแต่ก็ยอมเดินเข้ามาหาผมมากขึ้น ผมยิ้มอย่างพอใจที่เห็นเธอกล้าที่จะเข้ามาในถ้ำเสือแบบนี้ อย่าหวังเลยว่าเธอจะได้ออกไป
“รับไปซิ..”
ผมยื่นโทรศัพท์ให้ เธอมองหน้าผมนิ่งๆอยู่สักพักแล้วค่อยยื่นมือออกมา
“ว๊าย..”
ผมใช้ความเร็วของตัวเองที่มีรีบคว้าข้อมือเธอไว้ทันที แต่ก็ต้องตกใจที่เห็นเธอเหมือนจะคว้าขวดอะไรบางอย่างในกระเป๋าตัวเองด้วยมืออีกข้างขึ้นมา
“เห้ย..โอ๊ยยย”
“ฝันไปเถอะว่าจะได้แตะเนื้อต้องตัวฉันง่ายๆ..”
ผมแสบตามากเพราะเธอใช้อะไรบางอย่างฉีดเข้ามาที่ตาผม ผมมองอะไรไม่เห็นเลยแล้วจู่ๆก็มีมือเธอมาผลักตัวผมให้เซลงไปในสระว่ายน้ำโดยที่ผมไม่ทันตัวตัว
ตูม>>>
“อย่ามายุ่งกับฉันอีก จำไว้..”
เธอพูดจบผมก็เห็นลางๆว่าเธอหยิบรีโมทบนบาร์ที่ผมวางไว้กดเปิดประตู แล้วผมก็เห็นเธอวิ่งออกจากห้องไปอย่างไว
“นี่เธอ..เธอ..โธ่โว้ย..”
ผมโมโหมากที่โดนเธอเล่นงานแบบนี้ ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าปฏิเสธผมแล้วกบ้าเดินหรีผมไปแบบเธอเลยสักคน ผมจะต้องเอาชนะเธอให้ได้
“ฉันจะทำให้เธอมาเป็นผู้หญิงของฉันให้ได้..”
....
ฉันรีบวิ่งเข้ามาในลิฟต์ด้วยความกลัวและก็รู้สึกโกรธมากๆจนน้ำตามันไหลออกมา นี่เขาเห็นฉันเป็นผู้หญิงประเภทไหนกัน ที่ใช้เงินฟาดหัวแล้วคิดว่าฉันจะยอมง่ายๆอะหรอ ฝันไปเถอะ
“ผู้หญิงไทยไม่ได้เหมือนกันทุกคนนะ ฉันจะไม่มีวันให้ฝรั่งอย่างคุณมาดูถูกฉันได้อีก..”
ลิฟต์เปิดออกและคนที่ฉันเห็นนั่งรออยู่ที่โซฟาก็คือคนที่นัดให้ฉันขึ้นไปหาไอ้ฝรั่งโรคจิตคนนั้น
ฉันเดินตรงเข้าไปหาเขาทันทีพร้อมกับเอาคีย์การ์ดปาใส่ตัวเขาด้วยความโมโหสุดขีด
“คุณ..”
เพี๊ย>>> ฉันตบหน้าเขาไปอย่างแรง 1 ที
“อย่ามาดูถูกฉันอีก อย่าคิดว่าฉันต้องยอมพวกคุณเพียงแค่พวกคุณเอาเงินมาฟาดหัวฉัน ถ้าพวกคุณมายุ่งกับฉันอีกฉันจะเรียกตำรวจจับพวกคุณแน่...”
ฉันพูดจบก็เดินออกไปจากตรงนั้นทันทีด้วยความโมโหสุดขีด
...
ผมเดินขึ้นมาจากสระว่ายน้ำอย่างอารมณ์เสีย แถมตาของผมที่ยังแสบอยู่ก็ยังไม่หายอีก
“นายครับ..นี่มันเกิดอะไรขึ้นครับ..ทำไมสภาพนายถึงเป็นแบบนี้..?”
ไอ้ราจีฟมันเดินเข้ามาในห้องก็ทำหน้าตาตกใจที่เห็นสภาพผมเป็นลูกหมาตกน้ำแบบนี้
“ก็เธอนั่นแหละ..แสบใช่เล่นเลย”
“ตานายแดงมากเลยนะครับ.ไปหาหมอไหมครับนาย..?”
“ช่างเถอะ..เดี๋ยวใช้น้ำเย็นประคบก็คงดีขึ้น..”
ผมเดินเข้าไปในห้องนอนตัวเองมีมันเดินตามเข้ามา
“แล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นยังไงบ้าง..แกสวนกับเธอหรือเปล่าตอนขึ้นมา..?”
“ครับ...เธอโกรธมาก...แล้วเธอก็ร้องไห้ด้วยครับ”
“...”
ผมชะงักมือทันทีก่อนที่จะเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัว แล้วหันมามองหน้ามัน
“ร้องไห้หรอ..?”
“ครับ..เธอเดินร้องไห้ออกมาจากลิฟต์ แล้วก็เดินตรงเข้ามาตบหน้าผม เธอโกรธมากบอกว่าถ้าเราไปยุ่งกับเธออีก เธอจะเรียกตำรวจจับเราครับ”
“...”
“นายเลิกยุ่งกับเธอเถอะนะครับ...เธอไม่เหมือนกับผู้หญิงคนอื่นๆของนายเลย แล้วที่นี่ก็เมืองไทย ถ้าเธอแจ้งตำรวจขึ้นมาจริงๆเราจะเดือดร้อนนะครับนาย..”
“...”
ผมคิดตามที่มันพูดแล้วก็เดินหนีมันเข้าไปในห้องน้ำ
“นี่เธอถึงขนาดร้องไห้เลยหรอ..?”
ผมคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นอยู่สักพักว่าจะเอายังไงดี จนตัดสินใจได้ก็รีบอาบน้ำแล้วก็เดินออกมา
“แกไปสืบมาทีว่าผู้หญิงคนนี้มีแฟนหรือว่าคนคุยอยู่หรือเปล่า..เธอแต่งงานแล้วหรือยัง..ฉันต้องการรู้ให้หมด..”
“นายครับแต่ว่า..”
“นี่เป็นคำสั่ง..”
“...”
“ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าปฏิเสธฉัน ฉันจะเอาชนะเธอและจะทำให้เธอมาเป็นผู้หญิงของฉันให้ได้..”
“...”
“ไปสืบที่อยู่ครอบครัวของเธอมาด้วย ฉันต้องการรู้ทุกอย่างที่เกี่ยวกับตัวเธอให้หมดทุกอย่าง...”
“ครับนาย..”
...
5 วันผ่านไป
แม่โทรมาจากชลบุรีเพื่อโทรมาบอกฉันว่าพ่อกำลังจะขายที่ที่ภูเก็ตเพราะมีคนมาขอซื้อด้วยเงินที่สูงมาก
“อะไรนะแม่..นี่พ่อจะขายที่ของย่าที่ภูเก็ตหรอ..?”
(ใช่..มีคนมาขอซื้อที่ของย่าแกด้วยเงินที่มากกว่าที่พ่อแกตั้งเอาไว้ตั้ง 5 เท่าเลยนะ พ่อแกนี่ตาโตเลย)
“ไม่ได้นะแม่..ลูกไม่ยอมเด็ดขาด นี่มันร้านกาแฟของลูกนะ มันเป็นความฝันของลูกพ่อจะมาขายแล้วไม่ปรึกษาลูกแบบนี้ไม่ได้นะ”
(พ่อแกเองก็อยากให้แกกลับมาอยู่บ้านด้วยแหละ เลยตัดสินใจยอมขายไปง่ายๆ บวกกับเงินที่มีมากองตรงหน้าอีกเลยยิ่งทำให้ขายไวใหญ่เลย)
“เท่าไหร่แม่..พ่อขายไปเท่าไหร่..?”
(50 ล้าน...)
“50 ล้านเลยหรอ...?”
- ผู้เขียน
