“เรื่องนั้นมีปัญหาอันใดหรือ ข้าจำได้ว่าฝ่าบาทประสงค์อยากบูรณะวัดวาอาราม สกุลเซี่ยก็ร่วมทำบุญด้วยเช่นกัน สินค้าบางอย่างเราก็มิได้คิดราคา” ไห่หยวนจำได้แม่น เพราะปีนั้นเป็นปีแรก ที่เขาล่องเรือไปหาสินค้าโดยที่ไม่มีท่านพ่อและท่านแม่ ติดตามไปด้วย
“ข้าคิดว่ามีคนทุจริต กินเงินหลวง”
“จริงหรือ!” เซี่ยอู๋ชางอุทาน เขาไม่คิดว่าจะมีผู้ใดกล้า เพราะเป็นที่รู้กันว่าฝ่าบาทพระองค์นี้ใส่ใจราษฎรเป็นที่สุด
“ขอรับท่านพ่อตา เดิมทีข้าสืบเรื่องพี่ชาย จนไปพบว่าการตายของพี่ใหญ่นั้นมีเงื่อนงำ เรื่องราวทุกอย่างถูกจัดฉากขึ้น ตั้งแต่นักบวชทุกท่านถูกเชิญไปงานเลี้ยงที่เรือนท่านเจ้าเมือง ยกเว้นพี่ของข้า”
“…”
“จากนั้นก็มีสตรีสองนางมาขอที่พักพิง จนเกิดเรื่องไม่งามขึ้น และชาวบ้านก็มาพบเห็นพอดิบพอดี ข้าคิดว่าทั้งหมดนี้เป็นแผนการของใครบางคน จนสืบลึกไปเรื่อยๆ พบว่าในเวลานั้น พี่ใหญ่จัดการเรื่องบัญชีทรัพย์สินของอาราม”
เพียง
