“คำนับท่านราชครูเจ้าค่ะ…คำนับหลิวฮูหยิน” ท่าทีร่างเริงปนเอียงอายหายวับไปกับตา เมื่อเห็นว่าชายที่หมายปองพาภรรยาและลูกสาวมาด้วย
“อืม”
“ท่านราชครูเชิญด้านในก่อนเถิดเจ้าค่ะ ข้าจะพาไปพบท่านพ่อ” รู้ทั้งรู้ว่ามีอันหรานกับอวี้หลิงมาด้วย แต่จ้งเถียนเหม่ยก็เลือกที่จะสนใจเพียงเอกบุรุษเท่านั้น
“มิรบกวนคุณหนู เชิญเจ้ารับแขกทางนี้เถิด” ว่าเพียงเท่านั้นอี้เฟิงก็รับเอาลูกสาวจากฮูหยินของตนมาอุ้มไว้เอง ก่อนจะเดินเข้าไปในงาน
ท่าทีเรียบเฉยของชายหนุ่ม ไม่ทำให้อันหรานแปลกใจ เพราะเขามักแสดงท่าทีเช่นนี้กับทุกคนอยู่แล้ว ไม่เว้นแม้แต่จ้งเถียนเหม่ย
แต่สิ่งที่ทำให้อันหรานรู้ว่าสามีมีใจให้คุณหนูจ้ง นั่นเพราะครั้งที่มีงานในวัง พระชายาของชินอ๋องเอ่ยเย้าว่าทั้งคู่เหมาะสมกัน หากไม่มีนาง จ้งเถียนเหม่ยคงได้ตบแต่งเข้าเป็นฮูหยินน้อยสกุลหลิว อี้เฟิงก็ยิ้มรับ ไม่มีท่าทีปฏิเสธแม้เพียงครึ่งคำ
จากนั้นมา ท่าทีของคุณหนูจ้งก็แ
