ใช้แล้ว ไม่ใช้ซ้ำ
1730 คำ
“ถ้าตื่นแล้วก็พาไปส่งทีนะ ส่วนนี่เป็นค่าตอบแทนของเธอ”
เช้าวันต่อมา หลังจากตักตวงความสุขจากเวฬาทั้งคืนเขาก็ปล่อยให้เธอได้นอนพัก ส่วนฮาเดสก็ไปนั่งทำงานต่อจนเช้าแล้วตอนนี้เขาก็กำลังจะออกไปทำงานโดยไม่ลืมที่จะบอกให้ลูกน้องของเขาเอาเช็คเงินสดให้กับเวฬาเป็นค่าตอบแทน
“นายครับ คุณดาวรินทร์ติดต่อมาตั้งแต่เช้า บอกว่าอยากขอเข้าพบ”
เปรมรีบรายงานออกมา ก่อนรถจะเคลื่อนออกจากเซฟเฮาส์
“เช้านี้ฉันมีประชุมกับคนของเรานี่”
“ครับ แต่จะว่างประมาณบ่ายโมงถึงบ่ายสองครับ”
“อืม ให้เธอเข้ามาช่วงนั้นแล้วกัน”
“ครับ”
ฮาเดสที่จ่ายเงินให้กับผู้จัดการของนางแบบสาวไปแล้วแต่ยังไม่ได้ใช้บริการเลยคิดว่าจะใช้บริการเธอในช่วงที่เขาว่าง ก่อนที่จะอดคิดไปถึงอีกคนไม่ได้ เมื่อเขาแทบคลั่งกับบทรักที่เกิดขึ้นเมื่อคืน เขาพอใจเป็นอย่างมากแต่ก็ไม่คิดจะใช้บริการเธออีก เมื่อเขานั้นมีคติไม่ใช้ผู้หญิงซ้ำถ้าไม่จำเป็นจริงๆ
“ไม่ได้ครับ คุณไม่ได้นัดเข้าพบนายใหญ่ไม่ได้เด็ดขาดครับ”
“อ๊าย!! ก็บอกว่าฉันรู้จักเจ้านายของแกไง แล้วอีกอย่างฉันน่ะ...”
อิงอิงที่กำลังทะเลาะกับการ์ดหน้าที่ทำงานของฮาเดสเมื่อเธออยากเอาเรื่องที่ดาวรินทร์ทำร้ายร่างกายเธอมาฟ้องเขาทั้งๆที่มันไม่จำเป็นเลยสักนิด แต่เธออยากเรียกร้องความสนใจจากเขาและดิสเครดิตดาวรินทร์ด้วย
“มีเรื่องอะไรกัน?”
ฮาเดสที่เดินเข้ามาทันได้ยินเสียงโวยวายถามขึ้นด้วยสีหน้าหงุดหงิดที่มีคนมาทำเรื่องวุ่นวายตั้งแต่เช้าแบบนี้
“ฮาเดส! เอ่อ พอดีอิงอิงอยากพบคุณ...”
อิงอิงถึงกับไปไม่เป็นเมื่อเจอน้ำเสียงอันแสนหงุดหงิดของเขา ส่วนฮาเดสได้แต่มองอิงอิงอย่างแปลกใจที่เธอมาที่นี่
“ฉันไม่ว่าง”
เขาบอกขึ้นอย่างไม่คิดสนใจ เมื่อเขาเจอเธอเป็นรอบที่ 3 แล้ว ซึ่งปกติเขาจะพบเจอพวกผู้หญิงที่ลากขึ้นเตียงเพียงครั้งเดียวหรือมากที่สุดก็แค่สองครั้งโดยบังเอิญเท่านั้น
“แต่อิงอิงมีเรื่องดาวรินทร์จะคุยกับคุณค่ะ”
สองขาที่กำลังจะก้าวเดินถึงกับหยุดชะงัก ก่อนจะหันมามองอิงอิงอีกครั้ง
“ฉันไม่รู้จัก”
เขาบอกขึ้นตามความจริงเมื่อไม่คิดจะจำชื่อสาวคนไหนอยู่แล้ว
“ก็แม่นางแบบคนเมื่อคืนที่คุณควงออกงาน อิงอิงอยากบอกว่าแม่นั่นกำลังโกหกคุณอยู่ ที่จริงมันมีผัว...เอ่อ สามีแล้ว แถมมีลูกติด มันมาหลอกว่ายังโสดแถมตีหน้าใสซื่อให้คุณเลือกมันขึ้นเตียงด้วย จริงๆนะคะอิงอิงไม่ได้โกหก”
“..................”
พอได้ยืนแบบนั้นฮาเดสถึงกับเงียบแล้วหันไปมองที่เปรมลูกน้องคนสนิททันที ทำเอาเปรมแทบหลบสายตาเจ้านายไม่ทันเมื่อดันทำเรื่องผิดพลาดในการแสกนสาวๆที่จะมานอนกับเจ้านายเข้าเสียแล้ว
“ทีนี้คุณยอมให้อิงอิงเข้าพบแล้วใช่ไหมคะ?”
อิงอิงยิ้มกว้างออกมาอย่างเป็นต่อ เมื่อเธอนั้นแค้นดาวรินทร์เหลือเกิน
“ฉันจะจัดการเรื่องนั้นเอง”
พูดจบฮาเดสก็เดินเข้าไปในบริษัทโดยทิ้งให้อิงอิงได้แต่ยืนเก้อมองตามเขาอย่างหมดหวัง เมื่อเธอแค่อยากได้โอกาสจากเขาอีกสักครั้งเพื่อที่จะเอาชนะหัวใจอันแข็งกระด้างของเขาเท่านั้นเอง
“เอ่อ นายครับ ผมคิดว่า...”
“ยกเลิกนัดไปแล้วบอกให้ส่งคนใหม่มาแทน ถ้าพลาดอีกนายตายแน่”
“ครับ”
เปรมรีบรับคำแล้วเดินกลับออกไปเมื่อเขาคิดว่าเขาเช็คมาดีแล้วแท้ๆหรือสิ่งที่อิงอิงพูดนั้นเป็นแค่เรื่องโกหก ส่วนฮาเดส เขาไม่เข้าใจผู้หญิงเลยจริงๆเมื่อเขานั้นไม่คิดมีแฟนหรือผูกมัดกับใครเพราะไม่อยากมีปัญหาตบตีแย่ชิงหรือหึงหวง แต่เขากลับยังต้องเจออย่างเลี่ยงไม่ได้อีกนี่สิ
ส่วนทางด้านเวฬาที่ตื่นขึ้นมาพบว่าทั้งห้องเหลือแค่เธอเมื่อเจ้าของบ้านคงออกไปแล้ว หญิงสาวค่อยๆหลับตาลงอีกครั้งเมื่อเหตุการณ์เมื่อคืนมันพรั่งพรูเข้ามาในหัวจนเธอไม่อยากคิดว่ามันคือความจริง เธอนอนกับผู้ชายที่เจอกันแค่ไม่กี่นาทีพูดคุยกันแค่ไม่กี่คำ แถมยังมานอนอยู่ที่บ้านของเขาอีก ยิ่งคิดเธอก็ยิ่งไม่อยากลืมตาขึ้นมาเจอกับความจริงเมื่อไม่รู้ว่าการหายตัวไปของเธอจะทำให้เกิดปัญหาอะไรขึ้นบ้าง
“แล้วพี่คามินทร์ล่ะ...โอ๊ย! นี่เราทำอะไรลงไป...”
พอคิดไปถึงคามินทร์เวฬาถึงกับคิดไม่ตก เธอสัญญาเอาไว้ว่าจะยอมนอนกับเขาแท้ๆแต่กลับมาเสียตัวให้กับใครก็ไม่รู้แบบนี้ แล้วเธอจะต้องทำยังไง ป่านนี้คามินทร์อาจรอเธออยู่ที่คอนโดก็เป็นได้
และพอลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวใส่ชุดที่คนของฮาเดสเอามาเตรียมไว้ให้เสร็จก็มีรถมารอพาเธอไปส่งแถมยังยื่นเช็คเงินสดสองล้านบาทให้กับเธออีก เวฬาถึงกับพูดไม่ออกเมื่อเธอไม่ต่างกับผู้หญิงที่ใช้ตัวแลกเงินเลยสักนิด
“ขอบคุณที่มาส่งนะคะ นี่เป็นค่ารถ คุณเอาไปเถอะ”
เวฬาเลือกที่จะมาที่บ้านของบิดามารดาแทนการไปที่คอนโดของเธอเพราะยังไม่อยากเจอกับคามินทร์ เธอไม่รู้จะบอกเขายังไงดี ก่อนจะยื่นเช็คเงินสดที่พึ่งได้มาไปให้คนขับรถที่ขับมาส่งเธอก่อนจะเดินเข้าไปในบ้าน
“อ่าว ลูกสาว มาตอนไหนทำไมพ่อไม่ได้ยินเสียงรถเลยล่ะ”
คุณเวหาที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ถามขึ้นเมื่อเห็นลูกสาวเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น
“คุณพ่อคะ เอ่อ เวฬาแค่อยากมาหาคุณแม่น่ะค่ะ”
“แม่เราออกไปจ่ายตลาด คงอีกนานกว่าจะกลับมานั่งก่อนสิ”
เวฬาเดินไปนั่งข้างบิดาโดยไม่แสดงอาการผิดปกติใดใดให้บิดาได้เห็นเมื่อเธอเจ็บร้าวไปทั้งร่างกายเลยก็ว่าได้ในตอนนี้
“เมื่อคืนเห็นคามินทร์มาถามหาลูกด้วย มีอะไรกันรึเปล่า?”
คุณเวหาถามขึ้นเมื่อยังคิดถึงเรื่องเมื่อคืนอยู่
“คะ? เอ่อ ก็ไม่มีอะไรนี่คะ...”
เวฬาที่ไม่รู้จะบอกยังไงได้แต่โกหกออกไป
“แล้วลูกคิดว่าจะคบกันแบบนี้ไปถึงไหนล่ะหืม พ่อคิดว่าคามินทร์ก็ไม่ได้แย่ สามารถดูแลลูกสาวพ่อได้ อีกอย่างก็สมควรแก่เวลาแล้วถ้าจะเข้ามาสู่ขอกันอย่างเป็นทางการ แม่เราก็บ่นอยากอุ้มหลานเต็มทนแล้ว”
คุณเวหาพูดออกมาตามที่คิด เมื่อเขาเองก็เห็นความสัมพันธ์ระหว่างลูกสาวกับคามินทร์ไปกันด้วยดีมาตลอด อีกฝ่ายก็เข้าหาและให้เกียรติเสมอมาแต่กลับยังไม่เข้ามาสู่ขออย่างเป็นทางการเสียทีนี่สิ
“เวฬาคิดว่า...เวฬาอยากจะขอเวลาตัดสินใจอีกสักหน่อยค่ะ”
พอได้ยินแบบนั้น คุณเวหาถึงกับหันไปมองบุตรสาวอย่างนึกแปลกใจ เมื่อปกติแล้วเวฬาไม่เคยคิดลังเลแบบนี้มาก่อน ต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นแน่ๆเขาแน่ใจ
“ทำไมล่ะ หรือลูกเจอคนถูกใจมากกว่าคามินทร์แล้ว”
“.................”
พอเจอคำถามจี้หัวใจขนาดนี้ เวฬาถึงกับเงียบไปทันที เมื่อเธอเองก็ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน เธอไม่เคยลังเลกับความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับคามินทร์เลย เธอแน่ใจว่าเธอรักและต้องการแค่เขาจนมาเจอกับฮาเดส ความรู้สึกแปลกๆก็เกิดขึ้น
“ใช่สินะ แล้วใครล่ะทำให้ลูกสาวผู้แน่วแน่ของพ่อลังเลได้ขนาดนี้ หืม?”
ถึงจะรู้ว่าคามินทร์ดูเหมาะสมกับลูกสาวของตนแค่ไหน แต่ถ้าเวฬาไม่ได้รักไม่ได้ชอบอีกฝ่ายจริงๆเขาก็ไม่อยากบังคับให้ต้องลงเอยกันเพราะสุดท้ายชีวิตคู่ก็คงไปไม่รอดอยู่ดี
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ เวฬาขอขึ้นไปเปลี่ยนชุดก่อนนะคะ อยากใส่กางเกง”
พูดจบ เวฬาก็รีบลุกขึ้นเดินออกจากห้องนั่งเล่นไปทันที ส่วนคุณเวหาก็รู้สึกความผิดปกติของลูกสาว และเขาคิดว่าบางทีหัวใจของเวฬาอาจกำลังเปลี่ยนไป
ส่วนเวฬา พอขึ้นมาบนห้องเธอก็ค่อยๆทิ้งตัวลงนอนอย่างเมื่อยล้าพร้อมกับคิดไปถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เธอไม่ได้รู้สึกโศกเศร้าหรือเสียใจเลยสักนิดที่เสียตัวให้กับฮาเดส แต่ตรงกันข้ามเธอกลับรู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก หัวใจดวงน้อยเอาแต่สั่นไหวร้อนวูบวาบในทุกครั้งที่นึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้น
“จะบ้าเหรอเวฬา เธอจะมาคิดบ้าๆแบบนี้ไม่ได้นะ”
เธอเอ่ยเตือนตัวเอง เมื่อดันคิดว่าอยากให้ฮาเดสสัมผัสเธออีกครั้ง ก่อนจะคิดไปถึงอีกคน ที่เคยเป็นที่หนึ่งและหนึ่งเดียวของหัวใจเธอ
“เวฬาขอโทษนะคะพี่คามินทร์...”
เธอเอ่ยขอโทษออกมาอย่างแผ่วเบา เมื่อไม่รู้จะต้องทำยังไงกับคามินทร์ ถ้าเธอไปบอกเขาถึงเรื่องที่เกิดขึ้นว่าเธอถูกลากตัวออกไปถึงขั้นเสียตัวให้ผู้ชายคนอื่น คามินทร์จะรับได้รึเปล่า
“รับไม่ได้หรอก...ใครจะมารับได้ถ้าแฟนตัวเองไปนอนกับคนอื่นแบบนั้น เฮ้ออออ ทำยังไงดี”
ยิ่งคิดเธอก็ยิ่งหาทางออกไม่ได้ เมื่อเธอเองก็ไม่อยากทำให้คามินทร์เสียใจ แต่จะตอบคำถามเรื่องที่หายไปยังไงไม่ให้คามินทร์สงสัยนี่สิ
- ผู้เขียน
