ตอนที่ 4 แฝดหวงแม่
1701 คำ
“แม่มุก” ทันทีที่ประตูเปิดออก เด็กชายฝาแฝดวัยห้าขวบก็วิ่งหลบหลีกกล่องพัสดุ อุปกรณ์การแพ็ค และพนักงานที่กำลังแพ็คของเตรียมส่งให้ลูกค้า เข้ามาหาคนเป็นแม่อย่างเช่นทุกวันหลังกลับจากโรงเรียน
“คนเก่งกลับมาแล้ว คิดถึงจังเลยค่ะ” มุกวางมือจากทุกสิ่ง อ้าแขนรอรับลูกชายฝาแฝดสู่อ้อมกอด หอมแก้มนุ่มด้วยความคิดถึง และได้รับการหอมแก้มกลับจากสองหนุ่มน้อยเช่นกัน ในเวลานี้เธอมีเงินมากพอที่จะซื้ออาคารพาณิชย์สามชั้นจำนวนสองห้องเพื่อทำเป็นสำนักงาน Mookmai Community และใช้เก็บสต็อกสินค้าสำหรับรอส่งลูกค้าและตัวแทน โดยชั้นบนสุดเป็นที่พักอาศัย ด้วยเป็นสองห้องริมด้านข้างจึงมีพื้นที่ไว้สำหรับทำสนามเด็กเล่นให้ลูก และใช่ ตอนนี้เธอมีแบรนด์ผลิตภัณฑ์เป็นของตัวเอง เธอเริ่มจากผลิตภัณฑ์ดูแลผิวหน้า ผิวกาย กิจการเป็นไปด้วยดี มีพนักงานรวมพี่เลี้ยงเด็กนับสิบคนมาช่วยแบ่งเบาภาระ เพื่อเธอจะได้มีเวลาให้กับลูกน้อยทั้งสอง
“อิจฉาแม่มุก มีหนุ่มหอมแก้มตั้งสองคน” แพทแสร้งทำเป็นน้อยใจที่เห็นมุกถูกลูกชายขนาบข้างและหอมแก้มคนเป็นแม่พร้อมกัน
“น้าแพทอิจฉาทำไมครับ เมฆหอมแก้มน้าแพทแล้ว” เมฆประท้วง ไม่เข้าใจว่าคนเป็นน้าจะอิจฉาทำไม ในเมื่อตอนไปรับที่โรงเรียน ตนเองก็หอมแก้มน้าแพทแล้ว เช่นเดียวกับหมอก
“น้าแพทไปรับ หมอกก็หอมแก้มน้าแพทแล้วนะครับ”
“ก็เมฆหอมแก้มน้าแพทหนึ่งที หมอกหอมแก้มน้าแพทหนึ่งที แต่เมฆกับหมอกหอมแก้มแม่มุกแบบนี้” แพทใช้มือซ้ายแตะแก้มข้างซ้ายของตนเอง ก่อนจะใช่มือขวาแตะแก้มข้างขวา แล้วก็ใช้สองมือแตะสองแก้มเนียนพร้อมกัน ทำท่าประกอบให้หลานชายเห็นภาพ
“อ๋อ” เมฆกับหมอกพยักหน้าเข้าใจ และเข้าไปหอมแก้มของน้าแพทพร้อมๆ กัน
“แบบนี้ก็ได้เหรอ” มุกส่ายหน้าน้อยๆ อย่างขบขัน
“แม่มุกอิจฉาน้าแพทแล้ว เมฆหมอกหอมแก้มแม่มุกเร็วค่ะ” สองหนุ่มน้อยเปลี่ยนฝั่งไปหาคนเป็นแม่ทันที หอมแก้มนุ่มๆ ซ้ำๆ อยู่อย่างนั้น
“หอมขนาดนี้แก้มแม่มุกช้ำหมดพอดี”
“แก้มนี้ของแม่มุกเป็นของเมฆครับ” นิ้วเล็กของเมฆจิ้มที่แก้มข้างซ้ายของคนเป็นแม่
“แก้มนี้ของแม่มุกเป็นของหมอกครับ” นิ้วเล็กของหมอกจิ้มแก้มข้างขวาของคนเป็นแม่
“หวงแม่มุกขนาดนี้ แบบนี้แม่มุกจะมีแฟนได้ไหมเนี่ย”
“เมฆไม่ให้แม่มุกมีแฟนนะครับ ให้แม่มุกรักเมฆกับหมอกครับ”
“หมอกไม่ให้แม่มุกรักคนอื่น ให้แม่มุกรักหมอกกับเมฆครับ”
“โลกนี้จะมีผู้ชายเพียงสองคนที่แม่มุกจะรัก นั่นก็คือเมฆกับหมอกค่ะ”
“สัญญาครับ รักกันสามคน” เมฆกับหมอกชูนิ้วก้อยให้คนเป็นแม่
“สัญญาค่ะ” มุกเกี่ยวก้อยทำสัญญากับลูกชายทั้งสองคน ก่อนจะสวมกอดกันอีกครั้ง แพทยิ้มให้กับความน่ารักของสามแม่ลูก ด้วยมุกเป็นพรีเซนเตอร์ให้กับสินค้าของตัวเอง ที่ผ่านมาจึงมีหนุ่มๆ มาเสนอตัวเป็นพ่อของแฝดกันมากมาย แต่มุกก็ไม่เคยเปิดโอกาสให้ใครมาทำหน้าที่นี้ และยิ่งโต เมฆกับหมอกก็ยิ่งออกอาการหวงแม่ ในยามปกติทั้งคู่จะเป็นเด็กดี มีเหตุผล เป็นเด็กที่เลี้ยงง่ายมาแต่ไหนแต่ไร จะมีซุกซนบ้างก็ล้วนเป็นไปตามวัย วันหยุดก็ช่วยแพ็คของให้ลูกค้า แต่ยามใดที่มีผู้ชายมาก้อร่อก้อติกคนเป็นแม่ สองหนุ่มน้อยเป็นได้แผลงฤทธิ์ทุกที
“รักกันสามคนเองเหรอ แล้วจะมีใครรักน้าแพทบ้างไหมนะ” แพทหยั่งเชิงถาม สามแม่ลูกมองตาอย่างรู้กัน ก่อนจะพากันเข้าไปสวมกอดเธอ
“เมฆรักน้าแพทครับ”
“หมอกรักน้าแพทครับ”
“แม่มุกก็รักน้าแพทด้วย”
“รักกันสี่คนเลยเนอะ” ภาพของทั้งสี่คนหยอกล้อกอดกัน เป็นภาพที่พนักงานเห็นจนชินตา และเรียกรอยยิ้มได้เสมอ
“ปุ้ย พาเมฆกับหมอกขึ้นไปอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า เมฆ หมอก อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้านะคะ จะได้มากินขนมกัน”
“ครับแม่มุก” เมฆกับหมอกรับคำคนเป็นแม่พร้อมเพียง วิ่งไปเก็บกระเป๋าหนังสือ และทำกิจวัตรของตัวเองอย่างรู้หน้าที่ พี่เลี้ยงเดินตามทั้งคู่ไปคอยช่วยเหลือ และดูแลความปลอดภัย
“ขอบใจนะแพทที่ไปรับเมฆกับหมอกมาให้”
“มุกขอบคุณแพทแบบนี้มาจะหกปีแล้วนะ ไม่เบื่อบ้างหรือไง”
“ก็แพทดีกับมุกนี่น่า ช่วยเหลือมุกสารพัดเลย”
“เราต่างช่วยเหลือกันต่างหาก เมื่อก่อนแพทช่วยมุก แต่เดี๋ยวนี้เป็นมุกที่ช่วยแพท ขอบคุณนะที่ช่วยส่งเสียค่าเรียนให้น้องๆ แพท” หลังจากน้องชายแพทเข้าเรียนมหาวิทยาลัย อีกสองปีต่อมาก็เป็นน้องสาว ก็ได้มุกคอยหยิบยื่นค่าเทอมมาให้ ลำพังเธอคนเดียวคงส่งน้องเรียนไม่ไหว
“ชีวิตมุกมีแค่แพทกับลูก มุกก็ต้องช่วยแพทสิ”
“ถึงได้บอกไง ว่าเราต่างช่วยเหลือกัน เสียงข้อความดังรัวขนาดนี้ วันนี้ออเดอร์เยอะเลยล่ะสิ ได้ตอบแชทลูกค้าโต้รุ่งรอแพทกลับจากทำงานอีกแน่ เลิกงานแล้วมาช่วยตอบแชทนะ แต่ตอนนี้ต้องรีบไปแล้ว เดี๋ยวสาย” เป็นเช่นนี้ทุกวัน กว่าแพทจะออกไปทำงานได้ก็ต้องเล่นกับหลานก่อน แม้มุกจะแบ่งเปอร์เซ็นต์จากยอดขายให้ แต่เธอก็ยังคงทำงานที่ TXRBO CLUB เช่นเดิม
“คุณแม่ล่ะครับ” เมฆถามพนักงานที่กำลังจัดออเดอร์ให้ลูุกค้า เมื่อออกมาไม่เห็นแม่อยู่ที่โต๊ะทำงานเหมือนอย่างเคย
“คุณแม่คุยงานอยู่กับคุณจิตตรินต์ค่ะ”
“มาอีกแล้ว” เมฆกับหมอกกอดอกหน้าบึ้งทันทีที่ได้ยินชื่อของผู้ชายคนนี้ ด้วยรู้ดีว่าจิตตรินต์ชอบพอแม่ของตน ก่อนจะมองหน้ากัน แล้วเริ่มหันหน้าเข้าหากัน โน้มตัวไปข้างหน้าพร้อมยื่นมือไปจับบ่าของอีกฝ่าย ทุกคนต่างรู้ดีว่านี่คือท่าประชุมวางแผนของสองพี่น้อง
“โรงงานนี้เป็นโรงงานของเพื่อนพี่เอง ได้มาตรฐาน GMP ควบคุมการผลิตโดยเภสัชกรที่มีประสบการณ์มากว่าสี่สิบปี ให้บริการครบวงจร ตั้งแต่ให้คำปรึกษา การวิจัย และการพัฒนาผลิตภัณฑ์ ขึ้นทะเบียน อย. ออกแบบผลิตภัณฑ์ เรียกได้ว่าครบจบในที่เดียว” ทันทีที่รู้ว่ามุกต้องการเปลี่ยนโรงงานการผลิต ซึ่งโรงงานเก่าที่ใช้อยู่กำลังผลิตไม่เพียงพอ จิตตรินต์ก็รีบมาหามุกทันที ด้วยรู้ดีว่า หากอยากจะใกล้ชิดเธอ ก็ต้องเป็นเรื่องงานเท่านั้น
“มุกขอศึกษารายละเอียดดูก่อนนะคะ” มุกเปิดเอกสารภาพโรงงานและรายละเอียดดู ยังไม่ตัดสินใจในทันที
“ได้เลยครับ แต่ถ้ามุกอยากไปดูโรงงาน มุกบอกพี่ได้เลยนะ พี่พามุกไปได้ตลอด”
“พี่ตรินต์ส่งโลเคชั่นมาให้มุกก็ได้ค่ะ เดี๋ยวมุกไปเอง มุกเกรงใจพี่ตรินต์น่ะค่ะ”
“เพื่อมุกพี่เต็มใจ…” ร่างสูงงยกก้นหมายจะขยับไปนั่งข้างมุก แต่ก็ต้องทิ้งตัวนั่งลงที่เดิม
“น้ำมาแล้วครับ สวัสดีครับลุงตรินต์” เมฆอาสายกน้ำดื่มมาให้แขกด้วยตัวเอง แม้จะกระฉอกไปบ้าง แต่ก็มาถึงมือของแขกผู้มาเยือน และยังทักทายอย่างเป็นมิตร
“ขอบคุณครับคนเก่ง” ตรินต์รับแก้วน้ำมาถือไว้ ยิ้มใจดีให้กับเด็กน้อย
“ทำไมเมฆถึงยกมาเองคะ” มุกเริ่มรู้สึกไม่ไว้วางใจ แต่ก็วางท่านิ่งเฉยไว้ดูท่าทีของลูกชาย
“พี่ปุ้ยช่วยแพ็คของให้ลูกค้าครับ” มุกรู้ดีว่าลูกชายกำลังวางแผนทำอะไรสักอย่าง ด้วยปุ้ยไม่ได้มีหน้าที่แพ็คของ เธอให้คอยดูแลเรื่องอาหาร เสื้อผ้า และของใช้สำหรับเด็กๆ เท่านั้น
“แล้วหมอกไปไหนคะ” ปกติแล้วเมฆกับหมอกจะตัวติดกันแทบจะตลอด ยิ่งในเวลาที่มีผู้ชายมาใกล้ชิดแม่ด้วยแล้ว ยิ่งไม่ห่างกัน
“หมอกอยู่นี่ครับ” หมอกวิ่งเข้ามารายงานตัว มุกสังเกตเห็นว่าลูกสองคนหัวเราะคิกคักให้กัน ก่อนจะทำเป็นปกติเมื่อเห็นสายตาคนเป็นแม่กำลังจ้องมองมา
“ไปไหนมาคะ”
“ไม่ได้ไปไหนครับ แค่มาช้า แม่มุกคุยงานเหรอครับ” หมอกเดินไปนั่งข้างคนเป็นแม่ เมฆก็นั่งอีกข้าง ไม่เปิดโอกาสให้ใครได้มานั่งใกล้แม่ของตน
“ค่ะ แม่มุกคุยงาน”
“ลุงตรินต์ไม่ดื่มน้ำเหรอครับ น้ำเย็นเจี๊ยบๆ ชื่นใจ” เมฆไม่ได้คุยเกินจริง จากหยดน้ำที่เกาะพราวรอบๆ แก้ว ก็แสดงให้เห็นว่าน้ำแก้วนี้เป็นน้ำเย็น
“เมฆอุตส่าห์เอามาให้ลุงด้วยตัวเอง ลุงก็ต้องดื่มสิครับ พรวด!!! แคกๆ” ตรินต์ยกแก้วน้ำขึ้นมาดื่มอึกใหญ่ แม้จะอดแปลกใจไม่ได้ที่วันนี้เจ้าเด็กแฝดญาติดีกับเขาผิดปกติ และก็ต้องสำลักน้ำพุ่งออกจากปาก ไอหน้าดำหน้าแดงเพราะความเค็มของน้ำ มุกเร่งหาน้ำเปล่ามาให้เขาดื่มล้างความเค็มในปาก เมื่อบรรเทาเบาบางลงตรินต์จึงเอ่ยปากขอตัวกลับเดี๋ยวนั้น และก็ต้องร้องโอดโอย เพราะถูกหมุดปักกระดาษตำเท้า และจะเป็นฝีมือใครไปไม่ได้นอกจากหมอกที่แอบเอาไปใส่ในรองเท้า เขาไม่น่าไว้ใจเด็กแฝดจอบแสบนี่เลยจริงๆ
- ผู้เขียน
