ตอนที่ 6 วันวาน
2474 คำ
“น่ารักจังค่ะ นั่งกันเรียบร้อยเลย” พนักงานฝ่ายขายที่รับหน้าที่ประสานงานทักทายลูกค้าที่พกพาลูกน้อยสองคนมาด้วย และรู้สึกคลับคล้ายคลับคลา แต่ก็นึกไม่ออกว่าเด็กชายตัวน้อยสองคนนี้หน้าเหมือนใคร
“เมฆไม่ดื้อครับ” เมฆนั่งเท้ามือกับหน้าขาตัวเองพร้อมแกว่งขาไปมา ยิ้มร่าเริงให้กับหญิงสาวที่เพิ่งเจอกัน เช่นเดียวกับหมอก
“หมอกไม่ซนครับ”
“เมฆกับหมอกนั่งทานขนมกันไปก่อนนะคะ ขอน้าคุยงานกับคุณแม่ก่อน”
“ครับ” สองหนุ่มน้อยตอบรับแข็งขัน ยื่นมือไปหยิบคุกกี้มากินอย่างเอร็ดอร่อย มุกยิ้มเอ็นดูลูกชายที่วันนี้ทำตัวน่ารักตามที่รับปากกันไว้
“นันทิตานะคะ คุณมุกไหมเรียกเจินก็ได้ แล้วก็ขออนุญาตแทนตัวเองว่าเจินด้วยค่ะ”
“ค่ะคุณเจิน ถ้าอย่างนั้นคุณเจินเรียกมุกก็ได้ค่ะ”
“ค่ะคุณมุก เจินจะเข้ามาดูแลคุณมุกนะคะ ก่อนอื่นเจินขอแจ้งรายละเอียดเกี่ยวกับบริการของบริษัทก่อนนะคะ บริษัทของเรามีบริการผลิตเครื่องสำอาง ผลิตภัณฑ์ดูแลผิวกาย ผิวหน้า เส้นผม ผลิตภัณฑ์ร้านสปา เครื่องหอม อโรม่า ตามมาตรฐานการผลิตสากล GMP ในรูปแบบ OEM และ ODM พร้อมออกแบบ และขึ้นทะเบียน อย. รวมถึงบริการผลิตยาแผนโบราณ ตามมาตรฐานสากล ในรูปแบบ OEM และ ODM พร้อมบริการขึ้นทะเบียนยาแผนโบราณ G ยาสามัญประจำบ้านอย่างถูกต้อง และบริษัทของเรายังมีบริการผลิตอาหารเสริมเกี่ยวกับสุขภาพความงามอีกด้วยค่ะ หากคุณมุกสั่งผลิตสินค้าภายใต้สูตรสินค้าของบริษัท สามารถทำได้โดยใช้ระยะเวลาขั้นต่ำเพียงเจ็ดวัน คุณมุกก็สามารถนำสินค้าไปจำหน่ายได้ พร้อมบริการจดแจ้งขึ้นทะเบียน อย. และออกแบบบรรจุภัณฑ์เรียบร้อย ทำให้คุณมุกมั่นใจไร้กังวลค่ะ หรือหากคุณมุกให้ทางเราผลิตสินค้าตามความต้องการของคุณมุก คุณมุกก็สามารถวางใจได้ว่าทุกสูตรที่ออกแบบ และผลิตขึ้นตามความต้องการนั้นจะตรงใจ และปลอดภัย มีคุณภาพ เนื่องจากเรามีทีมวิจัยและพัฒนาผลิตภัณฑ์ที่มากประสบการณ์ อีกทั้งยังใช้เวลาขั้นต่ำเพียงสิบห้าวัน คุณมุกก็จะมีสินค้าพร้อมจำหน่ายได้ทันทีค่ะ” เจินเปิดเอกสารประกอบการชี้แจงรายละเอียดไปพร้อมกัน เพื่อให้ลูกค้าเห็นภาพ และเข้าใจในรายละเอียดง่ายขึ้น
“ครบวงจรทีเดียวค่ะ คุณเจินแจงรายละเอียดได้ชัดเจนมาก แล้วมุกก็กำลังสนใจเรื่องอาหารเสริมอยู่พอดี”
“เจินยินดีให้บริการคุณมุกอย่างเต็มที่ค่ะ คุณมุกสามารถแจ้งรายละเอียดเกี่ยวกับผลิตภัณฑ์ที่ต้องการ ไม่ว่าจะเป็นสูตร กลิ่น เนื้อสัมผัส และอื่นๆ อย่างละเอียดได้เลยค่ะ เพื่อคุณมุกจะได้ผลิตภัณฑ์ที่ตรงความต้องการมากที่สุด คุณมุกสามารถเข้าร่วมพัฒนาสูตร ทดลองผลิตภัณฑ์ได้ทุกขั้นตอนด้วยค่ะ”
“มุกชักอยากจะเห็นกระบวนการผลิตแล้วสิคะ”
“เดี๋ยวคุณเฌอสลัลจะพาคุณมุกไปชมโรงงานด้วยตนเองนะคะ”
“คุณเฌอสลัลเหรอคะ” มุกแปลกใจที่ระดับประธานบริษัทลงมาดูแลด้วยตนเอง
“ใช่ค่ะ…”
“คุณมุกคะคุณมุก” ปุ้ย พี่เลี้ยงของสองหนุ่มน้อยวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามา
“เมฆ หมอก ปุ้ย เมฆกับหมอกล่ะ” มุกมัวแต่สนใจฟังและดูรายละเอียดในเอกสารที่เจินนำมาประกอบการนำเสนอ ทำให้ไม่ทันมองว่าเมฆกับหมอก และพี่เลี้ยงหายไปจากตรงนี้
“นั่นค่ะ” ปุ้ยชี้ไปยังเจ้านายตัวน้อยทั้งสองที่ถูกแขนแข็งแรงหิ้วกลางลำตัวไว้ มือเท้าของเมฆกับหมอกกวัดไกวต่อสู้ออกฤทธิ์เดชกับเจ้าของแขนนั้น ปากก็ร้องเรียกคนเป็นแม่ และบอกให้คนตัวโตปล่อยตนเอง ส่วนชายหนุ่มอีกคนก็คือตรินต์
“คุณเฌอสลัล…” เจินมองผ่านมุกไปยังร่างสูงของผู้ที่ดำรงตำแหน่งสูงสุดของบริษัทในเวลานี้ ที่เดินเข้ามาพร้อมเพื่อนสนิทที่ทุกคนในบริษัทต่างคุ้นเคย เจินลุกขึ้นทำความเคารพแทบจะในทันที มุกตกตะลึงเมื่อได้เห็นคุณเฌอสลัล และไม่ใช่แค่เพียงเธอที่อยู่ในอาการนี้
“…”
ภาพความทรงจำฉายชัดขึ้นมาย้ำเตือน ความทรงจำที่ต่างฝ่ายต่างไม่เคยลืมเลือน แม้วันเวลาจะผ่านมาร่วมหกปี วันวานระหว่างชายหญิงคู่หนึ่งที่ถูกชะตากันตั้งแต่แรกพบกลางแดนซ์คลับ ย่านกังนัม เกาหลีใต้
บรรยากาศรอบตัวคึกคัก ผู้คนต่างตบเท้าเดินเข้าคลับหรูอย่างคับคั่ง เพราะเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ ชายหนุ่มร่างสูงนั่งดื่มอยู่เพียงลำพังที่เคาน์เตอร์บาร์ เขาแค่อยากผ่อนคลายก่อนจะเดินทางกลับประเทศไทยในอีกไม่กี่วันนี้ หลังจากที่เรียนจบปริญญาโท
บาร์เทนเดอร์ แต่งแต้มสีสันบนเครื่องดื่มนำมาวางตรงหน้า เรียวนิ้วยาวหยิบสแนคส่งเข้าปาก ตามด้วยเครื่องดื่มนั้น ก่อนสายตาจะสะดุดกับร่างสูงเพรียวเรือนผมสีน้ำตาลที่ถูกดัดเป็นลอนใหญ่ยาวถึงบั้นเอว เธออยู่ในชุดรัดรูปสีดำ จึงเผยให้เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งและเรียวขาขาวชัดเจน รับกับรองเท้าส้นสูงกว่าห้านิ้วสีแดง เมื่อรวมเป็นเธอแล้วช่างน่าหลงใหล
วราไม่อาจละสายตาไปจากดวงหน้าสวยนั้นได้ เขาเหมือนถูกมนต์สะกดอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน และดูเหมือนว่าหญิงสาวคนนั้นกำลังเดินตรงมาที่เคาน์เตอร์บาร์ หัวใจของเขาเต้นระส่ำไปทุกจังหวะการย่างก้าวของเธอ และไม่ใช่แค่วราที่กำลังถูกมนต์สะกดไว้
มุกสอบชิงทุนมาเรียนต่อปริญญาโทที่เกาหลีใต้ เมื่อก้าวเท้าเข้าสู่ดินแดนใหม่ เธอสามารถเป็นตัวของตัวเองได้ และอยากเปิดโลกในแบบที่เธอไม่เคยได้สัมผัส รอบกายของเธอรายล้อมไปด้วยหนุ่มหล่อสาวสวยมากมายที่มาหาความบันเทิง ณ ที่แห่งนี้ แต่มีเพียงคนเดียวที่ทำให้เธอไม่อาจละสายตาไปได้คือเจ้าของเรือนผมสีดำสนิท เรียวคิ้วเข้มตัดกับผิวขาวจัด รวมถึงริมฝีปากแดงๆ ยิ่งทำให้ใบหน้าหล่อๆ ของเขาเหมือนมีแสงสปอตไลต์ส่องอยู่ตลอดเวลา เขาเหมือนมีแรงดึงดูดให้เธอเดินเข้าไปใกล้ และยิ่งใกล้หัวใจของเธอก็ยิ่งเต้นแรงขึ้น มันเต้นโครมครามอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
มุกเลือกนั่งเก้าอี้ถัดจากชายหนุ่มไปสองที่นั่ง แม้ที่นั่งข้างเขาจะว่าง ความหล่อเหลาของเขาทำให้เธอมาหยุดอยู่ตรงนี้ แต่เธอก็ไม่มีความกล้ามากพอที่จะนั่งข้างเขา ด้วยกลัวว่าเขาจะได้ยินเสียงหัวใจของเธอ
วรายังคงนั่งอยู่ที่เดิม แต่สายตาก็คอยชำเลืองมองหญิงสาวเป็นระยะ และตัวมุกก็รับรู้ได้ เพราะเธอเองก็ลอบมองเขาเช่นกัน หลายครั้งที่ทั้งคู่ได้สบตากัน และเป็นคนตัวสูงเองที่ลุกเดินไปขอนั่งข้างเธอ
“ขอนั่งด้วยคนได้ไหมครับ” วราเอ่ยออกมาเป็นภาษาเกาหลี
“ค่ะ…เชิญค่ะ” ความตื่นเต้นทำให้มุกตอบรับเป็นภาษาไทย ก่อนจะตอบกลับไปเป็นภาษาเกาหลีอีกครั้ง
“ผมคนไทยครับ” มุกยิ้มกว้างเมื่อรู้ว่าผู้ชายตรงหน้าเป็นคนไทยเหมือนกับเธอ และรอยยิ้มของเธอก็กำลังกระแทกใจของวรา
วราสั่งเครื่องดื่มให้มุก ด้วยความที่ไม่เคยเข้ามาในสถานที่แบบนี้ เธอจึงให้เขาเป็นคนสั่งให้ ทั้งสองคนพูดคุยทำความรู้จัก และคุยกันอย่างถูกคออย่างที่ไม่เคยเป็นกับใครมาก่อน
“น่าเสียดายจังนะคะที่พี่วราจะกลับไทยแล้ว มุกนึกว่าเราจะได้รู้จักกันมากกว่านี้เสียอีก” น้ำเสียงของมุกเริ่มยืดยานตามฤทธิ์แอลกอฮอล์ทั้งที่พึ่งดื่มไปไม่กี่แก้ว แต่ก็ยังพอครองสติอยู่ได้ ความเมาทำให้เธอพูดทุกอย่างไปตามความรู้สึก ก่อนหน้านี้ก็เล่าเรื่องครอบครัวของเธอ พูดด้วยความน้อยใจที่ตนอยู่ในสถานะลูกเมียน้อย ไม่เคยได้รับความรักจากพ่อ หรือแม่ของตัวเองเท่าที่ควร ซึ่งวราไม่ใส่ใจเรื่องเหล่านี้อยู่แล้ว หากเขาจะสนใจใครสักคน เขาก็สนที่เธอเป็นเธอเท่านั้น
“นั่นสิ พี่ก็อยากรู้จักมุก…มากกว่านี้” วราพูดได้เพียงเท่านั้น เมื่อมุกเหมือนจะภาพตัด ร่างสูงรีบเข้าไปประคองก่อนที่เธอจะร่วงลงไปจากเก้าอี้ ด้วยไม่รู้ว่าเธอพักที่ไหน เขาจึงพาเธอกลับห้องตัวเอง
วรามองเสี้ยวหน้าหวานที่กำลังหลับพริ้มบนเตียงของเขา และตัวของเขาก็ติดอยู่กับเธอ เพราะเธอกอดรัดแขนเขาไว้แน่น แต่ก็ต้องสะดุ้งเมื่อจู่ๆ คนที่หลับไปแล้วผุดตัวลุกขึ้นนั่งกะทันหัน
“กอดมุกหน่อยได้ไหมคะ” มุกช้อนตาขึ้นมอง แววตาของเธอดูอ้างว้าง แฝงไปด้วยความเว้าวอน ทำเอาวราหายใจติดขัด
“มุกเมามากแล้ว นอนเถอะ” วราพยายามคุมน้ำเสียงไม่ให้สั่น แต่กลิ่นกายสาวกับเนื้อนุ่มๆ ที่เบียดอยู่กับอกแกร่งก็ทำให้เขาบังคับตัวเองได้ยากขึ้นทุกที
“กอดมุกนะ” เสียงของเธอเบาแผ่วอย่างเอาแต่ใจ แต่ในขณะเดียวกันก็ออดอ้อนอย่างน่ารัก เธอเบียดตัวซุกไซ้เขาราวกับจะหาความอบอุ่น ริมฝีปากนุ่มแนบกับลำคอเขา ส่งความร้อนผะผ่าวแล่นไปตามเส้นเลือด วราตัวแข็งอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะรู้สึกว่าอย่างอื่นก็แข็ง และมันทำให้ความอดทนของเขาหมดลง
“ถ้ามุกต้องการ พี่ก็จะกอดมุก” วราพลิกกายขึ้นคร่อมทับ จับเธอกดลงบนที่นอนนุ่ม มือหนาลูบแผ่นหลังบางเบาๆ เสียงลมหายใจของเขาเป่ารดอยู่ที่เหนือหัวของเธอ เธอขยับใบหน้าเข้ามาซบอกเขาอย่างเอาแต่ใจ
ใบหน้าหล่อเหลาเลื่อนลงมาอยู่ในระดับเดียวกับดวงหน้างาม แล้วทาบริมฝีปากลงไปบนเรียวปากบางที่มีกลิ่นแอลกอฮอล์จางๆ ช่วงชิงลมหายใจของคนใต้ร่าง ริมฝีปากร้อนจูบคลึงเบาๆ เรียวลิ้นสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากควานหาความหวานล้ำ มือช่ำชองจัดการกับสิ่งห่อหุ้มตัวเธอออก เปิดเผยผิวเนื้อขาวเนียนให้ปรากฏแก่สายตาหิวกระหายของเขา บราเซียร์สีดำลูกไม้ปิดบังเต้าอวบอิ่มทั้งสองข้างไว้หมิ่นเหม่ เขาเลื่อนมือสอดเข้าใต้ตัวเธอ จัดการปลดมันออกในพริบตา และต้องยอมรับว่าเธอสวยมาก สวยตรึงตาไปทุกสัดส่วน สวยจนแทบลืมหายใจ แล้วแบบนี้เขาจะอดใจไหวได้อย่างไร
วราจูบซับไปตามซอกคอหอมกรุ่น ก่อนจะเลื่อนต่ำลงมาจนถึงทรวงอกนุ่มปรนเปรอด้วยปากร้อน ดูดดึงแรงๆ จนเธอร้องครางออกมาเบาๆ ด้วยความเสียวสะท้าน
“พะ…พี่วรา” เธอครางเรียกเขาเสียงขาดห้วง มือเล็กๆ ลูบไล้เปะปะไปตามเนื้อตัวเขาราวกับอยากรู้อยากเห็น
“พี่ชอบให้มุกครางชื่อพี่” วราเลื่อนมือไปที่จุดอ่อนไหว ดึงแพนตี้ตัวจิ๋วออกไปอย่างง่ายดาย แล้วทำการกอบกุมกลีบเนื้ออูม ใช้นิ้วกดขยี้เม็ดที่ฝังอยู่ตรงกลางระหว่างกลีบเนื้อทั้งสองข้าง เรียวนิ้วสอดแทรกเข้าไปยังความคับแน่นที่ไม่เคยถูกใครสัมผัสมาก่อน ขยับเบาๆ อย่างเร้าอารมณ์ ในขณะที่ปากยังคงทำหน้าที่ไม่ลดละ
“พี่วรา…” เสียงหวานเบาหวิวปนเสียงหอบสะอื้นน้อยๆ เมื่อถูกบดลิ้นลงไปตรงยอดอกสีสวย ทรวงอกเธออวบอิ่มใหญ่เต็มมือ เขาทั้งขยำฟอนเฟ้นแรงๆ มันก็เด้งสู้มือ เสียงขยับนิ้วกับน้ำชื้นแฉะดังก้องไปทั่วห้อง
“พะ…พี่วรา…ช้าหน่อย…อ๊ะ…พี่วรา” วราเคลื่อนตัวขึ้นไปจนใกล้ดวงหน้างาม จมูกโด่งคลอเคลียเข้ากับแก้มเนียนๆ แล้วเลื่อนมาจูบปากเล็กที่เอาแต่ส่งเสียงครางชื่อเขาไม่หยุด มุกตอบรับจูบอย่างไม่ประสีประสา รสชาติแอลกอฮอล์ยังติดอยู่ที่ปลายลิ้น นิ้วแกร่งเร่งเร้า ยิ่งได้มองหน้าเธอ เขาก็ยิ่งรู้สึกหื่นกระหายขึ้นทุกที ยิ่งเขาเร่งนิ้วเร็วขึ้นเท่าไร เธอก็ยิ่งร้องครวญคราง กายบางแอ่นหยัดอย่างเป็นธรรมชาติให้เขาปรนเปรอได้สะดวกขึ้น ขาเรียวเกร็งสะท้าน ปลดปล่อยความหฤหรรษ์ออกมาจนกลีบอวบอูมเฉอะแฉะไปด้วยน้ำหล่อลื่น
“มุกชอบไหม” วราถามเสียงพร่า จูบประโลมริมฝีปากอิ่ม มุกไม่ได้เอ่ยตอบ เพียงแค่พยักหน้ารับ ก่อนจะเบนสายตาหนี แก้มของเธอแดงปลั่งด้วยความเขินเป็นอย่างมาก
“มุกทนหน่อยนะ” ร่างสูงแทรกหัวเข่าลงระหว่างเรียวขาคู่สวย แล้วดันเข่าขึ้นให้เธออ้าขาออก เพื่อตัวเขาจะได้แทรกลงระหว่างกลาง แล้วจรดหัวบานใหญ่เข้ากับร่องสาวที่ฉ่ำชื้น ค่อยๆ ให้เธอดูดกลืนเขาทีละนิด แต่ความคับแน่นที่บีบรัดจนทรมานทำให้ความอดทนของเขาหมดลงอย่างง่ายดาย เขากัดฟันดุนดันความแข็งแรงเข้าหาเธอจนสุดตัว คนใต้ร่างผวาเฮือกทำเอาเขาตกตะลึง
“อึก…เจ็บ” มุกร้องด้วยความปวดร้าว กัดริมฝีปากแน่น น้ำตาคลอหน่วย เม็ดเหงื่อผุดพรายเต็มหน้าผากเนียน ตัวชื้นไปด้วยเหงื่อ เธอกอดเขาแน่น
“ทนหน่อย เดี๋ยวก็หายเจ็บแล้ว” วรากระซิบปลอบประโลม แนบร่างเข้าชิดผิวกายนุ่มเนียน กอดเธอเอาไว้ แล้วเริ่มขยับสะโพกเบาๆ บดคลึงเข้าหาเธออย่างนุ่มนวล ให้เธอได้ปรับรับตัวตนเขาไปพร้อมๆ กับที่เขาระบายความทรมานจากการตอดรัดของช่องทางคับแน่น ที่กำลังเล่นงานเขาจนเหงื่อตก
หลังจากรู้สึกว่าคนในอ้อมกอดเริ่มผ่อนคลายไปกับสัมผัสวาบหวาม ร่างสูงก็เริ่มทวีความแรงขึ้นอีกระดับ เธอกำแขนเขาแน่นจนเล็บจิกลงไปในเนื้อ คนใต้ร่างกระสับกระส่ายเมื่อเขากระหน่ำรัวความเร็ว เสียงเนื้อกระทบกันดังก้องอยู่ในห้อง เธอหยัดสะโพกเข้าหาเมื่อถึงปลายทาง เกร็งร่างโอบกอดเขาแน่น ดูดดึง ตอดรัด เป็นจังหวะถี่ระรัวจนเขาทะลักทลายตามเธอไปติดๆ
มุกหอมหวานไปทั้งตัว ทำให้วราไม่สามารถหยุดไฟในกายที่ยังคงลุกโหมอยู่ได้ ร่างกายของเขาตื่นเร้าอยู่ตลอดเวลา บทรักระหว่างเขากับเธอยังคงดำเนินต่อไปท่ามกลางเสียงครวญคราง และเสียงหอบหายใจผสมปนเป หลังจากจับเธอเปลี่ยนท่าอย่างเอาแต่ใจอยู่นาน เสร็จสมกันไปก็หลายรอบ และกว่าเรี่ยวแรงจะหมดสิ้นก็เกือบถึงเช้าวันใหม่
- ผู้เขียน
