“แฟนนนนนน” เสียงตะโกนดังลั่น ชะเง้อมองไปทางหน้าบ้านเพื่อความมั่นใจว่าพี่ภูมิไปแล้วจริง ๆ ก่อนจะเปิดประตูเข้าไปหาเจ้าของเสียง
“แหกปากเพื่อ?”
“กลัวแฟนไม่ได้ยิน” เธอยิ้มแป้นจนตาปิด ลงจากเตียงแล้วเดินปรี่
เข้ามาหาผม “หิวข้าว”
“ฉันก็หิว กำลังจะมาตามเธอไปทำกับข้าว”
“แทนที่จะพาออกไปกินข้างนอก ดันให้ทำซะนี่ แฟนอะไรวะ”
เสียงบ่นพึมพำจากคนที่กำลังเดินออกจากห้อง ผมยืนพิงกรอบประตูแล้วยกแขนขึ้นกอดอก
“เลิกไหมล่ะ”
“ไม่เลิกอะ” เธอตอบโดยที่ไม่หันมามอง เดินเข้าไปในครัวราวกับว่าที่นี่คือบ้านของตัวเอง มาทำความสะอาดแค่หนึ่งครั้ง ก็ทำตัวสบาย ๆ กับที่นี่เสียแล้ว
ผมตามเข้าไปอยู่ในครัวด้วย เพราะกลัวว่าเธอจะทำไว้เละเทะ เดี๋ยวพวกเพื่อนกลับมาจะด่าผมเข้าให้ แต่ความที่เธอเป็นผู้หญิง…ไม่น่าเกี่ยว เพราะพวกเพื่อนผู้หญิงก็ทำไว้เละฉิบหาย ความที่อะไรก็ไม่รู้แหละ ถึงทำให้ยัยจืดทำไว้เป็นระเบียบดีมาก หยิบจากตรงไหนก็เก
