CHAPTER 7
ไหน ๆ พวกเพื่อนก็รู้เรื่องแฟนของผมแล้ว ผมก็เลยพาเธอมาที่บ้านไอ้ไฟ ยอมให้เพื่อนซักถามสักหน่อย เดี๋ยวพวกมันก็เลิกถามไปเอง แต่ดูเหมือนโชคจะเข้าข้าง เพราะไม่มีใครอยู่บ้านเลย ไม่รู้พวกมันหายหัวไปไหนกันหมด จะว่าอยู่ที่เต็นท์ก็คงไม่ใช่ เพราะรถของพวกมันก็ไม่อยู่
“อย่าซนล่ะ” ผมเอ่ยออกมาแล้วเดินเข้าไปในห้องนอน ให้ยัยน้ำเน่านั่งอยู่ที่โซฟาข้างนอก
ใช้เวลาแค่ไม่กี่นาทีสำหรับการชำระล้างร่างกายตัวเอง สวมชุดอยู่บ้านสบาย ๆ แล้วออกมาหาคนที่ขอมาอยู่ที่นี่ คิดว่าจะออกมาเจอว่านั่งเล่นโทรศัพท์ แต่ผิดคาด เธอเอียงศีรษะหลับสนิทอยู่ที่โซฟา ท่าทางจะง่วงจัดถึงได้หลับสนิทภายในเวลาแค่ไม่กี่นาทีแบบนี้
จะปล่อยให้นอนท่านี้ ตื่นมาคงปวดคอ และถ้าจะประคองให้นอนเหยียดบนโซฟา ก็กลัวพวกเพื่อนกลับเข้ามา เดี๋ยวจะดูไม่ดี ก็เลยค่อย ๆ ช้อนตัวขึ้นอุ้ม แล้วเดินดุ่มมาที่ห้องนอนของผม ดวงตาของเธอยังคงปิดสนิทเช่นเดิม ไม่รู้อด
