CHAPTER 9
Namphueng’s part
หลายวันต่อมา
“ผึ้งงงง ตื่นหรือยัง” เสียงเรียกจากพี่น้ำหวานดังขึ้นพร้อม ๆ กับเสียงเคาะประตู ฉันดันตัวขึ้นนั่งแล้วเอามือกุมท้องน้อยที่ปวดหน่วง วันนั้นของเดือนมาเยือนแน่ ๆ
“ตื่นแล้วค่า” ขานรับกลับไปแล้วลุกจากที่นอน สำรวจผ้าปูพบว่าไม่มีรอยเลอะ เลยพาตัวเองมาที่หน้าห้องน้ำ
“พี่วางตะกร้าผ้าไว้ที่หน้าห้องนะผึ้ง พี่จะออกไปพรินต์งาน ไม่อยากใช้เครื่องของผึ้ง พี่เกรงใจ”
“ถ้าเกรงใจจริง ๆ ช่วยซักเองได้ไหมผ้าเนี่ย” ฉันตอบเสียงแผ่วทั้งไม่อยากเถียงทั้งปวดท้อง เลยไม่ได้เปล่งเสียงให้ดังนัก
“ผึ้งว่าไงนะ”
ฉันไม่พูดอะไร เสียงข้างนอกก็เงียบหายไป เข้าไปอาบน้ำแล้วออกมานั่งที่ปลายเตียง เดือนนี้ปวดมากเป็นพิเศษ แถมยังครั่นเนื้อครั่นตัวเหมือนจะไม่สบาย ดีที่วันนี้พี่ภีมไปมีตติ้ง ไม่อย่างนั้นคงเสียดายโอกาสที่ไม่ได้เจอกัน
ค่อย ๆ เดินลงบันไดมาอย่างช้า ๆ แล้วมาที่ห้องพักหลังบ้าน เคาะประต
