27. เดี๋ยวผมดูแลเอง "จะได้แล้ว ปรางเข้าไปรอในร้านกับคนอื่นเถอะ" เขาหันไปร้องตอบหมอคนนั้นพร้อมกับยกร่มเอียงมาทางฉันเมื่อฝนเริ่มตกหนักขึ้นเรื่อยๆ ฉันหันไปหันมองเขาจึงเห็นแขนเสื้อข้างหนึ่งของเขาถูกฝนจนเปียก...นาทีนั้นทำให้ฉันรู้สึกบางอย่างขึ้นมาภายในหัวใจแต่ขณะเดียวกันก็ต้องตัดใจเลิกคิดตั้งแต่ตอนนั้น "คุณหมอ ฉันฝากชินอยู่ด้วยแป๊บนึงได้ไหมคะ"ฉันพูดขึ้นครั้งแรกนับตั้งแต่โดนป้าแม่ค้าเข้าใจผิดในก่อนหน้านี้ "คุณจะไปไหน" "ไปซื้อร่มตรงนั้นค่ะ ฉันจะต้องพาชินกลับไปที่โรงพยาบาลแล้ว" "จะไปยังไง วิ่งฝ่าฝนไป?" เขาถามเสียงห้วน ถามจบป้าแม่ค้าก็ยื่นปลาหมึกของเขาให้เขา เขาจ่ายเงินกับป้าแม่ค้าแล้วอุ้มเอาชินขึ้นไปคาบเอว "คุณหมอทำอะไรคะ"ฉันเงยหน้ามองเขาอย่างไม่เข้าใจ ขณะเดียวกันเจ้าชินของฉันเองก็คงตกใจไม่ต่างจากฉัน "บอกแม่เธอให้ขยับเข้ามายืนใกล้ๆ หมอถ้าไม่อยากเปียก"เขาบอกกับชิน แต่ใจความที่ได้พาดพิงถึงฉ