สามเดือนผ่านไปเร็วมาก วันนี้เธอต้องกลับไปมอแล้ว เฟื่องลดากอดแขนแม่เอาไว้แบบออดอ้อน
"หนูยังไม่อยากกลับไปเลย ขี้เกียจจัง" ลูกสาวอ้อน แม่ลูบผมลูกสาวก่อนจะขยับตัวลุกขึ้น แล้วไปหยิบของสิ่งหนึ่งมาให้ลูกสาว
"แม่ขอให้คุณพระคุณเจ้า คุ้มครองลูกสาวแม่ ขอให้แคล้วคลาดปลอดภัยนะลูก"
มือหยาบกร้านบรรจงสวมสร้อยเส้นเล็กห้อยพระให้ลูกสาวอย่างทะนุถนอม เฟื่องลดาน้ำตาคลอก่อนจะกราบแม่อย่างซาบซึ้งใจ ของมีค่าราคาแพงจากแม่ชิ้นนี้ เธอจะเก็บรักษาเอาไว้ให้ดีที่สุด
เฟื่องลดา เอากระป๋องเงินออกมาส่งให้แม่
"เงินที่ขายของได้จ้ะ หนูให้แม่" ลูกสาวยัดกระป๋องใบเล็กใส่มือแม่ ผู้เป็นแม่เช็ดน้ำตาที่ไหลออกมา ก่อนจะรับกระป๋องเงินมา
"ขอบใจนะลูกที่ให้แม่ แต่แม่ให้น้องเฟื่องเอาไปติดตัวไว้"
เฟื่องลดาตาโตค้อนแม่ แม่รู้ดีว่า ถ้าไม่รับเธอก็จะคะยั้นคะยอให้แม่รับจนได้ แต่แม่รับไป แล้วให้เธอคืนมา แล้วเธอจะปฎิเสธได้ยังไง
"เอาไปไว
