มันจะมีความคิดถึง

800 คำ

เด็กหนุ่มวัยรุ่นหน้าตาดี ผิวขาวสะอาดสะอ้าน ยืนตรงหน้าแผงดอกไม้ในตลาดสด แล้วส่งยิ้มออกมาอย่างสุภาพ "สวัสดีครับร้านของแม่เฟื่องใช่ไหมครับ" พร้อมส่งรอยยิ้มมาอีกรอบ คนในแผงพยักหน้าเบาๆ เด็กหนุ่มยิ้มอย่างดีใจ "สวัสดีครับคุณป้า ผมชื่ออัทธ์ครับ เป็นเพื่อนของเฟื่อง" เด็กหนุ่มยกมือไห้วทำความเคารพอีกรอบ แล้วแนะนำตัว อีกครั้งด้วยน้ำเสียงดีใจ "อัทธ์ มาได้ไง" เฟื่องลดาเรียกชื่อชายหนุ่มเสียงลั่น ในมือหอบกระป๋องดอกไม้มาเต็มทั้งสองมือ จนคนโดนเรียกรีบเข้าไปช่วย "คิดถึงเลยมาหา" ดีที่เค้ารับถังดอกไม้ไปแล้ว ไม่งั้นดอกไม้คงได้ร่วงลงพื้นแน่ๆ พูดตรงไปไหมเนี่ย เฟื่องลดาบ่นออกมา แล้วรับดอกไม้จากอัทธ์มาจัดให้แม่ "แม่ นี่เพื่อนหนูชื่ออัทธ์ " ลูกสาวแนะนำเพื่อนชายอีกที แล้วยิ้มหวานให้แม่คล้ายจะอ้อนนิดๆ นางยิ้มออกมาอย่างพอใจ แม้เพิ่งจะพบกัน แต่เด็กหนุ่ม สุภาพและมีสัมมาคาระวะดี "กินอะไรมาหรือยังละ พาเพื่อนไปกิ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม