Chapter 12 น้ำหยดลงหิน หินยังกร่อน

1186 คำ

โอ้โห ความกว้างของแขนเขาใหญ่กว่าฝ่ามือของหล่อนอีก! แล้วเจ้านั่นล่ะ... จะใหญ่แค่ไหนกันนะ หมวยใหญ่แอบมองเป้ากางเกงยางยืดของเขาอย่างสนใจ ก่อนค่อยๆ เอื้อมมือออกไปอย่างช้าๆ หวังจะดึงกางเกงเขาออกมองเข้าไปข้างในเพื่อกะขนาดเสียหน่อย แต่ทว่า... เพี๊ยะ! มือหนาตบหน้าตัวเองอย่างแรงจนหมวยใหญ่สะดุ้ง! ชนะพลลืมตางัวเงียตบยุงแล้วก็เห็นหล่อนพอดี เขาสะดุ้งโหยง! รีบลุกขึ้นยืนก้มหน้าทำท่าอึกๆ อักๆ “เอ่อ เอ่อ คุณหมวยมาทำอะไรตรงนี้ครับ” หมวยใหญ่หัวเราะเบาๆ โอ... ในสายตาของชนะพล หล่อนช่างสวยใสน่ารักเหลือเกิน หญิงสาวเดินกลับไปที่รถแล้วดึงถุงก็อปแก็ปหลายใบออกมาจากแฮนด์รถจักรยาน หมวยใหญ่ยื่นถุงใบหนึ่งให้เขา ข้างในนั้นมีกาแฟร้อนมัดปากถุงกับปาท่องโก๋สองคู่ห่อไว้ในกระดาษซับน้ำมัน “หมวยไปตลาดมา ซื้อกาแฟมาฝากพลด้วยนะ เอ้า รับไปสิ ตอน หมวยออกไปเห็นพลหลับสบายอยู่เลยไม่ปลุก” ชนะพลคิดว่าเขาเพิ่งเผลอหลับไปแค่สัก 5

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม