“เอ้า พวกมึง มาๆ มาจั่วกันต่อ วันนี้กูอารมณ์ดี จบตานี้ไปกินข้าวข้างนอกกัน!”
อรอนงค์เสียบไม้เรียวไว้ที่ผนังเหมือนเดิมก่อนจะเดินไปนั่งเล่นไพ่กับเพื่อนแก้เบื่อ ชนะพลเดินมาที่ประตูกำลังจะออกไปข้างนอก โดยที่ อรอนงค์ไม่ทันสังเกต ชายหนุ่มยิ้มกับบุหลันอย่างมีเลศนัยก่อนจะก้าวออกไปแล้วปิดประตูลง
ชนะพลหาข้าวเช้ากินเรียบร้อยก็รออยู่ข้างนอกห้องเช่าจนเห็นโสเภณีสี่สาวเดินออกมาถึงถนนหน้าตึก
อรอนงค์เป็นโสเภณีวัยเพียงสามสิบกว่าๆ แต่มีใบหน้าแก่กว่าวัยเพราะทำงานหนักและไม่ดูแลตัวเอง ตอนนี้หล่อนจึงมักจะรับแค่แขกวิตถารเพราะเลือกแขกไม่ได้เหมือนตอนสาวๆ แล้ว แต่หล่อนก็โชคดีที่มีแขกประจำอยู่บ้าง แม้จะแลกมากับรอยพกช้ำดำเขียวและการทำงานไม่เป็นเวลาก็ตาม บางครั้งพวกมันก็อยากเอากลางคืน แต่บางทีพวกมันก็นัดหล่อนกลางวัน ทั้งอินดอร์ เอ้าท์ดอร์ หล่อนทำมาหมดแล้ว!
ชายหนุ่มไม่ได้สนใจอีกสองคนที่เหลือ แต่เขามองไปที่บุหลัน
