บทที่ 18
1280 คำ
ท่ามกลางสายฝนที่ตกโปรยปรายลงมาอีกครา ทำให้อากาศในยามนี้ค่อนข้างเหน็บหนาวไม่น้อย แต่ทว่าร่างกายของหลี่รั่วหานและจ้าวไป๋ลู่กับร้อนระอุตรงข้ามกับสภาพอากาศที่หนาวเย็นเป็นอย่างยิ่ง
ยามนี้คนทั้งสองสองเข้ามาหลบในเรือนไม้หลังนั้นที่เหล่าโจรสร้างทิ้งเอาไว้ คนทั้งสองนั่งหันหลังชนกัน มีบางคราที่จ้าวไป๋ลู่ขยับกายหลี่รั่วหานก็จะสะดุ้งเป็นพักๆ
บัดซบ!!!เขากับนางกินยาปลุกกำหนัดเข้าไป ในน้ำเต้าขวดนั้นผสมยาปลุกกำหนัดเอาไว้!!
พวกมันนำยานี้มาใช้กับผู้ใดกันในกลางป่าลึกเช่นนี้!!!
"ซื่อจื่อ ข้าร้อนเจ้าค่ะ"
"เจ้าอย่าขยับสิ!!บัดซบ!!"
มันแข็ง!!!แข็งจนเขาแทบจะทนไม่ไหวแล้ว
หลี่รั่วหานพยายามสะกดกลั้นอารมณ์ของตนเองเอาไว้ ยานี้แรงยิ่งนัก เขาสั่นสะท้านไปทั้งกายแล้ว
"ซื่อจื่อ"
"อย่าหันมาหน้าอกเจ้าถูกแขนข้า!!โอวววว"
ไม่ไหวแล้วโว้ย!!!
"ซื่อจื่อ"
"หยุดเรียกสักที!!จ้าวไป๋ลู่ เจ้าทำเช่นไรก็ได้ให้ตัวเจ้ารู้สึกดีขึ้น"
"เอ๋?"
จ้าวไป๋ลู่หันมามองเขาด้วยความสงสัย ใบหน้างามยามนี้แดงระเรื่ออย่างเห็นได้ชัด
หลี่รั่วหานเบือนหน้าหนีทันที เขาไม่รู้ว่าจะบอกนางเช่นใดดี!!
เจ้าใช้มือแหย่.....
อืมม!!มันจะไม่ดีเอานาาาา
"ซื่อจื่อ ข้าทนไม่ไหวแล้วเจ้าค่ะ!!"
"เจ้าจะทำสิ่งใด อย่านะ!!จ้าวไป๋ลู่ตั้งสติสิ!!อื้ออออออ!!"
ไม่รู้ว่านางไปเอาเรี่ยวแรงมากมายมาจากที่ใด นางผลักเขานอนราบไปบนเตียง ก่อนจะขึ้นมานั่งคล่อมบนกายของเขา แล้วจึงโน้มใบหน้าลงมาจูบเขาอย่างดูดดื่ม
หลี่รั่วหานดวงตาเบิกโพลง ให้ตายเถิด!!ชีวิตนี้เขามิเคยมีสัมพันธ์กับสตรีใดมาก่อนเลย ที่ข่มขู่นางก่อนหน้านี้เขาก็พูดไปเพราะความโมโหเพียงเท่านั้น
"อื้ออออออ!!"
จ้าวไป๋ลู่สอดแทรกลิ้นอุ่นร้อนเข้ามาในโพลงปากของเขาอย่างถือวิสาสะ มือขาวเนียนลูบไล้ใบหน้าหล่อเหลาของเขาด้วยความหลงใหล
เพียงชั่วพริบตาเดียวสติของหลี่รั่วหานก็แตกกระเจิง
เขาพลิกกายของนางลงไปนอนบนเตียงก่อนจะมอบสัมผัสที่เร่าร้อนให้แก่นางเช่นเดียวกัน รสจูบที่แสนดุดันของเขาทำให้นางหายใจติดขัด เขาดึงทึ้งอาภรณ์ของนางออกจนหมด ก่อนจะเริ่มลูบไล้เรือนกายของนางอย่างซุกซน
"อือ"
เสียงครางแผ่วต่ำยิ่งปลุกเร้าอารมณ์ของหลี่รั่วหานให้มอดไหม้ เขาถอดเสื้อผ้าของตนเองออกเช่นเดียวกัน ก่อนจะโน้มใบหน้าลงไปจูบไซร์ซอกคอขาวเนียนของนางอย่างหื่นกระหาย ก่อนจะเลื่อนใบหน้าลงมาที่ยอดอกอวบสวยของนาง แล้วจึงแลบลิ้นม้วนเลียที่ยอดปลายถันสีหวาน พร้อมกับดูดดึงขบเม้มมันอย่างเอาแต่ใจ
"อะ อ๊าาา!!"
เมื่อถูกเขาใช้สองมือบีบเคล้นเต้างามของตน จ้าวไป๋ลู่ก็สั่นสะท้านไปทั้งกาย หลี่รั่วหานในยามนี้อารมณ์พลุ่งพล่านจนรอไม่ไหวแล้ว เขา ไม่รอช้า รีบบดเบียดลำแท่งแก่นกายของตนเข้าไปในช่องทางรักของนางทันที
"อ๊า!!เจ็บ!!"
ความเจ็บทำให้จ้าวไป๋ลู่สะดุ้งตัวโยน หลี่รั่วหานเองรับรู้ได้ถึงความคับแน่นที่ตอดรัดเช่นเดียวกัน เขาค่อยๆสอดแทรกความเป็นชายเข้าไปในเรือนกายของนางอย่างช้าๆจนมิดลำ
"โอวว ข้าไม่เคยรู้เลยว่ามันจะเสียวถึงเพียงนี้ !!"
หลี่รั่วหานส่งเสียงครางออกมาด้วยความเสียวกระสัน รูรักของนางตอดรัดลำแท่งสวรรค์ของเขาอย่างไม่ลดละ หลี่รั่วหานค่อยๆขยับสะโพกสอบเข้าออกอย่างช้าๆ ก่อนจะเร่งจังหวะให้ถี่ระรัวมากยิ่งขึ้น
"อื้ออออออ ข้าเจ็บ อ๊าาา!!"
จ้าวไป๋ลู่บิดเบ้ใบหน้าด้วยความเจ็บปวด แต่ทว่าความเจ็บปวดนี้มันช่างสุขเสพเสียเหลือเกิน
หลี่รั่วหานยื่นมือไปบีบขยำสองเต้าสวยของนางอย่างเมามันอีกครา ในขณะที่ช่วงล่างก็กระแทกกระทั้นนางอย่างไม่หยุดยั้ง เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังเป็นจังหวะลามก เตียงน้อยสั่นไหวดังเอี๊ยดอ๊าดตามแรงขยับของคนทั้งสอง
"ซี๊ดดด แน่น!!!"
เขาจับเรียวขาสวยของนางขึ้นมาพาดเอาไว้บนบ่า ก่อนจะหันหน้าไปแลบลิ้นเลียที่เรียวขาขาวเนียนของนางอย่างหลงใหล กลิ่นกายที่หอมราวกับบุปผายิ่งปลุกอารมณ์กระสันให้เขาอยากเชยชมนางมากขึ้นกว่าเดิม
ตับตับตับ
"อ๊ะ!!ซื่อจื่อ ข้าเสียวเจ้าค่ะ"
"ข้าก็เสียว!!โอ้ววว!!"
จ้าวไป๋ลู่ขยำผ้าปูเตียงจนเกิดเป็นรอยยับย่น ร่างกายของนางกระเพื่อมสั่นไหวขึ้นลงตามแรงขยับของเขา
หลี่รั่วหานโน้มกายลงไปจูบนางอย่างดูดดื่มอีกครา จ้าวไป๋ลู่ใช้มือผลักเขาออกคราหนึ่ง เพราะนางรู้สึกทนไม่ไหวแล้ว แต่เขากลับจับแขนของนางกดเอาไว้กับเตียง ก่อนจะเลื่อนใบหน้าลงไปจูบไซร้ซอกคอนางอย่างเอาแต่ใจ แล้วจึงครอบริมฝีปากกลืนกินจุกบัวสีหวานของนางอีกครา ในขณะที่ท่อนเนื้อท่อนเอ็นก็กระแทกกระทั้นเข้าออกผ่านช่องทางรักที่แสนคับแน่นอย่างไม่ยอมลดละ
"อ๊าาา!!ข้าไม่ไหวแล้วเจ้าค่ะ อื้ออออออ!!"
" อ๊าาา ใกล้แล้ว!!"
"โอววว ซื่อจื่อ!! อร๊าย!!!"
"อ๊าาา!!!!"
น้ำรักสีขาวขุ่นไหลล้นทะลักเข้าไปในรูสวาทของนางจนมันเอ่อล้นออกมานอกปากถ้ำ หลี่รั่วหานถอนแก่นกายออกจากรูสวยของนาง ก่อนจะทิ้งกายลงนอนด้วยความเหนื่อยล้า ทั้งสองเผลอหลับไปทั้งคู่โดยไม่รู้ตัว
รุ่งเช้ายามที่หลี่รั่วหานและจ้าวไป๋ลู่ตื่นมาก็เป็นเวลาที่แสงอาทิตย์ส่องสว่างเสียแล้ว จ้าวไป๋ลู่ค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมา ก่อนจะขมวดคิ้วมุ่น นางยกมือขึ้นนวดหว่างคิ้ว ก่อนจะหันไปมองไปโดยรอบ
นี่มัน.........
"อ๊าาาาาาา!!!!"
เสียงกรีดร้องของจ้าวไป๋ลู่ทำให้หลี่รั่วหานดีดกายลุกขึ้นมาจากเตียงนอน ก่อนจะหันมามองนางด้วยสายตาที่มึนงง
"ทะ ท่าน!!! ซื่อจื่อ ท่านข่มเหงข้า!!!"
จ้าวไป๋ลู่ชี้หน้าเขาด้วยความลนลาน ด้านหลี่รั่วหานเองก็ตื่นตระหนกไม่แพ้กัน เขาค่อยๆตั้งสติก่อนจะครุ่นคิดดถึงเรื่องราวเมื่อคืน
บัดซบ!!เขากับนาง...
เมื่อคิดได้เช่นนั้นเขาจึงรีบหันไปมองนางทันที
"หุบปากข้าไม่ได้ข่มเหงเจ้า!!!เป็นเจ้า เป็นเจ้าที่ยั่วยวนข้า"
"ไม่จริง!!!อ๊าาา ท่าน ดูสิ นี่มันเลือดบริสุทธิ์ของข้า!!"
จ้าวไป๋ลู่ชี้มือให้หลี่รั่วหานดูคราบเลือดที่แห้งกรังบนเตียงนอน หลี่รั่วหานหลับตาลงก่อนจะครุ่นคิดในใจ
เหอะ!!หัวล่างของข้าก็ถลอกเช่นกัน!!
"ซื่อจื่อท่านมันชั่วช้า!!!!"
"โอ๊ย!!!อย่าตีข้า"
"คนสารเลว!!"
"นี่เจ้าหยุดก่อน!!ในเมื่อมันเกิดขึ้นแล้วจะให้ทำเช่นไร จะให้ข้าซ้ำอีกรอบหรือ!!!"
"ซ้ำอีกรอบได้หรือเจ้าคะ?"
หลี่รั่วหาน "...."
- ผู้เขียน
