รู้จักกันแล้ว
1331 คำ
มหาวิทยาลัย S
รถหรูสีขาวมุขจอดอยู่ที่ลานจอดรถของมหาวิทยาลัยชื่อดัง หญิงสาวก้าวขาลงจากรถหรูราวกับว่าเป็นพริตตี้ระดับเกรดพรีเมียมของงานมอเตอร์โชว์รถหรูซึ่งมีท่าทางที่สง่า และท่วงท่าที่สวยงาม เธอสะพายกระเป๋าแบรนด์เนมที่มีราคาค่อนข้างสูงปิดประตูรถแล้วหมุนตัวเดินไปหาเพื่อนที่โต๊ะใต้อาคารเรียน
"พิมพ์ทางนี้" พิมพ์มาดาหันไปตามเสียงเรียกเธอยิ้มต้อนรับให้กับเพื่อนๆ ที่เพิ่งรู้จักกันเมื่อตอนรับน้อง พวกเธอเรียนอยู่ห้องเดียวกัน คณะเดียวกัน ซึ่งตอนนี้เธอเรียนอยู่ปีหนึ่งคณะบริหารธุรกิจ และมีเพื่อนสนิทในกลุ่มอยู่สี่คน มาเริ่มต้นกันที่คนที่เรียกเธอเมื่อครู่ คนนี้ชื่อพลอยนภัส ส่วนคนที่นั่งข้างๆ พลอยนภัสชื่อไข่มุก ส่วนคนที่นั่งตรงข้ามพลอยนภัสชื่อเอวา ซึ่งแน่นอนว่าคนที่สี่คือเธอเอง พิมพ์มาดา
"ทำไมวันนี้มาสายละ"
"เมื่อคืนไปดื่มมาน่ะ เออนี่พิมพ์ลืมเล่าเมื่ออาทิตย์ที่แล้วพิมพ์เจอโรคจิตด้วยนะตอนที่แอบไปดื่มคนเดียวอ่ะ"
เธอวางกระเป๋าเอาไว้บนโต๊ะแล้วหย่อนสะโพกนั่งลงข้างๆ เอวา โต๊ะที่พวกเธอนั่งเป็นโต๊ะตัวยาวสีขาว ซึ่งตรงนี้เป็นที่ประจำของพวกเธอเอง ในวันที่รับน้องพวกเธอโดนแกล้งกันบ่อยที่สุดเพราะความหน้าตาดีของพวกเธอในกลุ่มที่ค่อนข้างโดดเด่น แต่ในที่นี้ไม่ได้หมายถึงว่าพวกเธอโดดเด่นที่สุดในมหาวิทยาลัยนะ ซึ่งยังมีคนอื่นในมหาวิทยาลัยที่มีหน้าตาโดดเด่นอีกมากมายตามสไตล์ของตัวเอง
"เหรอ เล่าหน่อยสิ"
เอวาถามขึ้นอย่างสนใจก่อนจะหันไปหยิบขวดน้ำเปล่ามาให้พิมพ์มาดาหนึ่งขวดพวกเธอในกลุ่มมักจะใส่ใจกันราวกับเป็นพี่น้องกันอย่างนี้อยู่แล้ว พิมพ์มาดารับขวดน้ำมาแล้วเล่าเรื่องราวที่เจอกับผู้ชายโรคจิตเมื่อวานให้เพื่อนๆ ของเธอฟัง เล่าอย่างหมดเปลือกรวมทั้งเรื่องที่เธอถูกจับมือ จับหน้าอกบีบอย่างรุนแรง โดนขโมยจูบ แล้วเกือบถูกลวนลามช่วงล่าง ดีนะที่เธอตั้งสติทันแล้วจัดการกับหนอนน้อยของไอ้โรคจิตนั่นซะ
"หึย น่ากลัวอะ ทีหลังพิมพ์ต้องระวังกว่านี้นะ" ไข่มุกพูดขึ้นพร้อมกับกอดแขนตัวเองราวกับว่าเจอเรื่องราวเหล่านั้นมาเอง
"อือ ตอนนี้พิมพ์พกสเปรย์พริกไทยแล้วล่ะ"
"ว่าแต่ ยังไม่ลืมพี่ตุลย์อีกเหรอ ปีนึงแล้วนะ"
พอพูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาพิมพ์มาดาก็เริ่มเงียบและซึมลงไปอีก เธอรักปักใจตุลย์ภพอย่างแท้จริง แม้ตอนนี้จะพูดได้ไม่เต็มปากว่าลืมได้แล้ว แต่ว่าตอนนี้ก็อยู่ได้โดยที่ไม่มีเขาแล้วละ อย่างไรเสียหากเวลาเนิ่นนานกว่านี้เธอก็คงจะลืมเขาได้อย่างสนิทใจ
"ถ้าอยากลืมได้สนิทใจ วาคิดว่าพิมพ์ลองเปิดใจหาใครมารักษาแผลใจดีมั้ย"
"ไม่เอาอ่ะ พิมพ์ไม่อยากดึงใครมารับเคราะห์นี้ แล้วอีกอย่างพิมพ์คิดว่าคนอย่างพิมพ์ไม่น่าเหมาะกับการมีความรักหรอก"
ขณะที่กำลังพูดคุยกันอยู่ อยู่ๆ เขมทัต ตั้ม ลีโอ อาชา และสิงโตก็เดินมาตรงที่สาวๆ ที่นั่งกันอยู่ ในกลุ่มนี้เขมทัตเป็นพี่รหัสของพลอยนภัส ส่วนคนอื่นๆ เป็นเพื่อนของเขา แต่ทว่าเมื่อพิมพ์มาดาเงยหน้าขึ้นมองหนุ่มๆ ที่เดินเข้ามาแรกๆ ก็ไม่ได้ตกใจอะไรมากเพราะเธอรู้จักเขมทัตกับตั้มอยู่แล้ว ซึ่งก่อนหน้านี้ตั้มเป็นแฟนของพลอยนภัส แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว เพราะตอนนี้คนที่เป็นแฟนของพลอยนภัสเป็นเขมทัตแทน
เรื่องราวระหว่างพวกเขาทั้งสามคนเธอพอรู้มาบ้าง แต่เธอไม่อยากพูดเรื่องของเพื่อนในกลุ่มหรอกนะ ไม่ใช่ว่าเธอไม่สนใจแต่เธอคิดว่าเรื่องส่วนตัวของเพื่อนเธอไม่ควรเข้าไปยุ่งเท่านั้นเอง ส่วนคนที่ตามมาทีหลัง เธอเพิ่งรู้จักไม่นานเธอกับพวกเขาเคยทำแค่ทักทายกับเพียงแค่คำว่า 'หวัดดี' ก็คือ อาชากับลีโอ เพราะหลังๆ มักจะมาบ่อย แต่แล้วคนสุดท้ายที่เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอก็ทำให้เธอแทบช็อกเพราะไอ้บ้านี่คือไอ้โรคจิต ไอ้ลามกเมื่อคืน!
"ไอ้หื่น!"
"ยัยแม่มด!"
"ระ... รู้จักกันเหรอ" ยายพลอยนภัสถามขึ้นมาด้วยความงง ก็ต้องงงนั่นแหละเพราะเธอกับผู้ชายลามกคนนี้เพิ่งเจอกันครั้งแรกที่นี่
"พลอย ก็ไอ้เนี่ยมันดูดนมพิมพ์หน้าผับเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว"
"ห๊ะ! ไอ้สิงโต มึงทำงั้นเหรอ"
"ก็ใครใช้ให้ยื่นหัวนมมาตรงปากล่ะ"
"ไอ้หื่น! ไอ้บ้ากาม! แกลวนลามฉัน"
"น้องพลอยนี่…" สิงโตหันไปหาพลอยนภัสแล้วชี้มาที่ยายแม่มดสายโหดที่ทำให้เขาจุกจนเกือบจะใช้งานไม่ได้ พูดถึงแล้วก็ยังหน่วงๆ ตรงนั้นอยู่เลย
"อ่อ นี่พิมพ์ พิมพ์มาดาเพื่อนของพลอยเองค่ะพี่สิงโต"
"พิมพ์ พิมพ์มาดา" เขาพูดขึ้นแล้วยกยิ้มมุมปากเพียงข้างเดียวใช้สายตาเจ้าเล่ห์แสนกลจ้องมองเธอ
หญิงสาวผุดลุกขึ้นแล้วใช้กระเป๋าแบรนด์เนมใบหรูของตัวเองไล่ตีไปที่ผู้ชายหน้าด้านหน้าทนคนนี้ สิงโตยกมือขึ้นกันเอาไว้แล้ววิ่งหนีล่อเธอให้ออกมาจากตรงนั้น เขายอมให้ยายนี่ทุบเขา เพื่อที่จะหลอกล่อเธอให้ออกมาเขาจะได้สานต่อเรื่องที่เคยเกิดขึ้นระหว่างเขากับเธอ
หมับ!
"อ่ะ! ปล่อยฉันนะ" แย่แล้วยายพิมพ์ นี่เธอโมโหจนลืมไปแล้วเหรอว่าไอ้บ้านี่มันคนอันตราย เมื่อวิ่งมาที่ลับตาคนซึ่งเป็นซอกตึกระหว่างคณะเป็นที่ที่ไม่ค่อยมีใครเห็นและไม่ค่อยมีใครผ่านมาเท่าไหร่ เขาก็จัดการดึงมือของพิมพ์มาดาเข้าไปในซอกตึกนั้นแล้วรวบร่างบอบบางของเธอเอาไว้จากทางด้านหลัง
"ไง ไม่อยากจะเชื่อว่าจะได้เจอเธออีกนะ"
"ปล่อยฉันนะ! ไอ้คนเลว! ไอ้คนลามก! ไอ้หื่น!"
พิมพ์มาดาพยายามสะบัดตัวให้หลุดออกจากอ้อมแขนของเขาที่พันรอบตัวเธออยู่แบบนี้ เขาคนนี้มันลามกอย่างแท้จริง เพราะตอนนี้เขากำลังก้มลงสูดดมกลิ่นหอมที่ลำคอของเธออยู่ เธอดิ้นจนตัวลอยแต่ครั้งนี้เขากลับแข็งแกร่งไม่ยอมปล่อยเธอให้หลุดมือไปได้อย่างง่ายดาย
"เธอนี่แม่ง หอมชะมัดเลยวะ หอมจนฉันเงี้ยะ…!"
"หยุดนะ! อย่ามาลามกกับฉันนะไอ้บ้า!" เธอตะคอกเขา และนี่ก็เป็นครั้งแรกที่เขาถูกผู้หญิงตะคอกใส่ ไม่นับม๊าของเขานะ
"จะให้ปล่อยตรงนี้เลยเหรอ นี่มันซอกตึกนะ เดี๋ยวเสื้อผ้าสวยๆ ผิวนุ่มนิ่มของเธอมันจะเปื้อนเอานะ"
เธอไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น ไอ้นี่หัวสมองมีแต่เรื่องแบบนี้หรือไงนะ
"นี่ ฉันรู้ชื่อเธอแล้ว เท่ากับว่าเรารู้จักกันแล้วนะ"
"ไม่ได้อยากรู้จัก"
"ฉันจะย้ำอีกครั้งเดียว ฉันชื่อสิงโต จำไว้ด้วย"
"ทำไมฉันต้องจะ…!"
"ถ้ายังดื้อใส่ฉัน ฉันไม่รอบรองความปลอดภัยของตรงนี้นะ" เขาพูดแทรกขึ้นมาด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ แล้วเลียที่ใบหูของเธอ ก่อนจะเลื่อนมือลูบไล้เนินสามเหลี่ยมของเธอผ่านกระโปรงทรงเอสั้นของเธอ
"ฉันเกลียดนาย! ไอ้สารเลว" ในเมื่อสู้ไม่ได้ ก็คงได้แต่ปากเก่งใส่เขาแล้วละ
"ฉันก็ไม่ได้ชอบเธอ ยัยแม่มด"
- ผู้เขียน
