"ดูเหมือนว่า มันจะจางแล้วนะ"
มือหนาลูบไล้รอยรักที่เขาเป็นคนฝากเอาไว้ ดวงตาคมจ้องมองร่องรอยเหล่านั้น พลางเลียกลีบปากล่างของตัวเองไปด้วย มือหนาข้างหนึ่งยังคงจับล็อกข้อมือของคนตัวเล็กเอาไว้ทั้งสองข้าง พิมพ์มาดาหดคอลงเมื่อมือหนาลูบไล้ผ่านลำคอระหงของเธอ สิ่งที่น่าแปลกคือเธอขนลุกซู่ตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า รวมถึงปลายถันที่แข็งเต่งสู้สายตาของเขา
"เธอชอบให้ทำเบาๆ สินะ"
เขามองอาการของคนตัวเล็กที่พยายามหันหน้าหนีเขาไปทางอื่น แต่ร่างกายของเธอกลับกำลังสั่น อีกทั้งไรขนตามร่างกายยังลุกตั้งรวมถึงปลายถันสีสวยที่แข็งเต่ง เขาใช้ท้องนิ้วชี้ลูบวนรอบปลายถันแต่ไม่ยอมสัมผัสมันสักที หลอกล่อให้เธอตกหลุมราคะของเขาอย่างสมยอม
ก็เขาบอกเธอแล้วไงว่าไม่ให้กลับ และคนเอาแต่ใจอย่างเขาย่อมทำทุกทางไม่ให้เธอกลับไป อีกทั้งตอนนี้ก็เริ่มมืดแล้วด้วย เธอนอนซมเพราะพิษไข้เธอป่วยข้ามคืนแต่ดันจะหนีเขากลับบ้านมันไม่ใช่แล้ว ในเมื่อเขา
