"เย้! ฉันได้คำตอบแล้ว!" มือบางรีบเอื้อมลงมาตบบ่าคนตัวสูง คว้าหนังสือเล่มข้อมูลสำคัญแนบอกอวบ ราวกับมันช่วยชีวิตให้กล้ากลับไปเจออาจารย์ในห้องเรียน
"ลงมาสักที"
"......" บรรยากาศตกอยู่ในภวังค์ทันที ตอนขึ้นมาได้แต่จะก้าวขาลงยังไง เธอไม่ได้ชอบปีนบันไดเหล็กเป็นว่าเล่น
"จะนั่งจำศีลอีกนานไหม ฉันจะรีบกลับไปเรียน!"
"...ลงไม่ได้" น้ำเสียงใสมันอ่อนลงอีกครั้ง ตอนแรกว่าจะใช้ประโยชน์จากเขาเลยแสร้งทำดีด้วย แต่ตอนนี้เริ่มกังวลว่าตัวเองอาจพลาดตกขั้นบันไดเอง
"ขึ้นไปท่าไหน ก็ลงมาท่านั้น"
"ลงท่าเดิมได้ยังไงล่ะ จะหมุนตัวมันก็ไม่ได้แล้ว" เธอเผลอดีใจไปหน่อยจนลืมไปว่าข้อเท้ายังเจ็บอยู่ แล้วมันก็เริ่มปะทุอาการอีก
"วุ่นวายไม่จบจริงๆ " ขายาวยกก้าวข้างนึงไปเหยียบขั้นบันไดไม่ให้มันเลื่อนผิดตำแหน่ง ก่อนจะโอบเอวคอดกิ่วแนบแผงอกกว้างลงมาเหยียบพื้นข้างล่าง
"......" ก้อนใจดวงเล็กมันเต้นอย่างบ้าคลั่ง เผลอไปสบตา
