เป็นไปตามอย่างที่ออแลนโด้คาดคะเน คนตัวเล็กกระชากเสียง สีหน้าแสดงความขุ่นเคืองอย่างไม่ปกปิดแม้จะพยายามควบคุมอารมณ์แล้วก็ตาม ออแลนโด้ยกมือขึ้นสองข้างเป็นเชิงให้ใจเย็นๆ รู้สึกผิดขึ้นมาเล็กน้อยที่เล่นอะไรไม่เข้าเรื่องจนโจชัวโกรธเป็นจริงเป็นจัง
“ผมมาเรียกคุณไปทานอาหารน่ะ ทั้งเคาะทั้งเรียกตั้งหลายหนก็ไม่เห็นคุณมาเปิดสักทีเลยเข้ามาปลุก ผมขอโทษที่ไม่ได้ขออนุญาตนะครับ”
พอเห็นท่าทางสำนึกผิดของคนตรงหน้า โจชัวก็ไม่อยากจะถือสาหาความให้เรื่องราวบานปลายเพราะรู้ดีว่ายังคงต้องอยู่ร่วมชายคาเดียวกันอีกนาน จะให้เป็นเรื่องเหม็นขี้หน้ากันตั้งแต่วันแรกก็คงจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก ออแลนโด้เองก็ดูท่าทีไม่มีพิษมีภัยด้วย จึงผ่อนคลายอารมณ์ลง บอกปัดแบบขอไปที
“ช่างมันเถอะ ครั้งหน้าอย่าให้มีอีกแล้วกัน ผมขอร้องล่ะ”
“ครับ มันจะไม่เกิดขึ้นอีก ยังไงก็ล้างหน้าล้างตาเถอะครับ คนอื่นๆ รอคุณอยู่แน่ะ”
“อืม แล้วผมจะตามไป คุณลงไ
