มาตรการถอยห่างจากคนใจร้าย ทำให้ร่างอวบอิ่มในชุดผ้าฝ้ายสวมใส่สบายๆสีเดียวกันกับน้ำทะเล มีอันต้องระเห็จตัวเองมาไกลจนถึงเกาะทางฝั่งใต้ แทนการหลบหน้าหลบตาอยู่แต่ภายในคฤหาสน์ของตนเองเหมือนเช่นเก่าก่อน เมื่อตลอดระยะเวลากว่าสองอาทิตย์ นับตั้งแต่เขาเสนอหน้าเข้าไปกราบบิดากับคุณน้าละไมของเธอ คนหน้าไหว้หลังหลอกก็ยังคงแวะเวียนตีหน้ามึนเข้ามาขอทานข้าวเย็นกับครอบครัวของเธออยู่เกือบทุกวัน ในสายตาของผู้ใหญ่อาจจะพอเดาออกถึงพฤติกรรมเช้าถึงเย็นถึงของเขา และคงจะมองไปในทางพึงพอใจเสียด้วยซ้ำ แต่ทว่าสำหรับเธอแล้ว พฤติกรรมหน้าไหว้หลังหลอกของปวีณ เป็นสิ่งที่เธอนึกหวั่นใจมากกว่าเรื่องอื่นใด เมื่อสิ่งเดียวที่ตัวเธอนึกเป็นห่วงและกังวลจนต้องเลือกการหนีแทนการเผชิญหน้า
นั่นก็คือ...เจ้าตัวน้อยในครรภ์ของเธอนั่นเอง
“เป็นไงบ้างครับนิ่มอากาศของเกาะนี้ สู้ทางเหนือได้บ้างหรือเปล่าเอ่ย...” นาทยสุรีไม่ตอบคำถามในทันทีแต่หญิงส
