“ท่านไม่ต้องไป ห้องนี้คือห้องของท่าน” อาการคนตรงหน้าคล้ายคนเมา แก้มเนียนท่านแม่ทัพสุกสกาวแดงปลั่ง จากที่เขาน่ารักชวนมองอยู่แล้ว ยามนี้บุรุษแข็งแกร่งผู้นี้น่ารักน่าชังมากขึ้นเป็นร้อยเท่า นางลอบมองเขาอดยิ้มกับตัวเองไม่ได้
“ห้องข้า ! เจ้า...” หรือว่าจริงๆ เขาคิดถึงนางจนมึนงง แล้วนางกำลังหลอกลวงเขาอยู่
“อา...เอ่อ...ข้าเพียงนำชามาให้ท่าน” เผลอหลับไปเท่านั้นเอง นางไม่กล้าพูดคำนี้ออกไป
“ข้าเคยดื่มชายามวิกาลหรือ” หรือจริงๆ เพิ่งจะหัวค่ำ เขามักชอบดื่มชายามหัวค่ำ การจิบชาทำให้เขาคิดทุกอย่างโปร่งใส บางอย่างไม่จำเป็นต้องอาศัยลั่วปิงฉู่เสียด้วยซ้ำ
“ข้าเพียงแต่เป็นห่วงท่าน” นางหาคะแนนนิยมให้กับตัวเอง วันนี้นางถูกพ่อบ้านว่ากล่าวมากแล้ว นางจึงไม่กล้าพูดความจริงทั้งหมด หากต้องถูกเขาว่ากล่าวอีก นางไม่ชอบร้องไห้ คงต้องร้อง
คำพูดจากนางเข้าได้ยินไม่ผิดใช่หรือไม่ นางเป็นห่วงเขา เพียงคำเป็นห่วงจากนาง เ
