เหมยเยี่ยนอิงไม่เคยวางแผนในการข้ามมิติ ถ้านางรู้ว่าจะต้องเดินทางมาในโลกที่อะไรต้องทำเองทั้งสิ้น นางคงจะตระเตรียมเตาไฟฟ้า เตาแก๊สอินฟาเรด เตรียมครีมหน้าใส คอลลาเจนมาให้พร้อม ป่านนี้หน้านางคงพังยับเยินทั้งหมด ด้วยวันทั้งวันถูกใช้งานจากผู้ชราไม่ได้หยุดพัก แม้การต้มน้ำร้อนเพื่อชงชากาเล็กๆ นางก็ต้องจุดไฟเตรียมถ่านดำๆ นี้เอง คิดอยากกัดลิ้นตัวเองตาย กลับเสียดายชีวิตเกรงไม่ได้ครอบครองท่านแม่ทัพก่อนสิ้นใจ
นางกล้ำกลืนฝืนทนจุดไฟใส่ถ่าน ยกน้ำที่หิ้วมาจากหลังครัวเป็นระยะทางไม่ได้ใกล้ แต่ไกลสำหรับนางในการหิ้วของหนัก “แขนข้าคงหักไปแล้ว” นางบ่นขณะก้มลงใช้กระบอกไม้ไผ่เป่าลมพัดเชื้อไฟ
“เป่าให้ถ่านแดง ยกหม้อขึ้นตั้งต้มน้ำ” สวรรค์ ! พ่อบ้านชรายังคงยืนบัญชาชีวิตนาง “เมื่อใดที่น้ำเดือดเจ้าตักน้ำร้อนใส่กา คนเช่นเจ้าย่อมสมควรเรียนรู้การทำงานง่ายๆ ในเมื่อเจ้าถูกเลือกให้เป็นสาวใช้ใกล้ตัวท่านแม่ทัพ เดิมทีท่านแม่
