เวลาต่อมา...
ฉันกำลังได้รับบททดสอบบทใหม่ แต่ทำไมต้องเกิดกับผู้ชายที่ฉันรักด้วยก็ไม่รู้
ติ้ง!
เสียงแจ้งเตือนลิฟต์ดังขึ้นหลังจากที่มันเคลื่อนมาถึงที่หมายแล้ว ‘ชั้นสาม’ หากเป็นเวลาปกติลิฟต์ตัวนี้จะเคลื่อนตัวเร็วมาก แต่พอเป็นเวลาแบบนี้มันกลับเคลื่อนขึ้นช้ามากในความรู้สึกของฉัน ฉันและทีมบุคลากรจากกระทรวงสาธารณสุขมาที่นี่ด้วยชุดอุปกรณ์ป้องกันตัวเองขั้นสูง (PPE) ซึ่งหัวหน้าโทรประสานงานกับหน่วยงานควบคุมโรคแล้ว
“หมอวายุ” ฉันเอ่ยเรียกเขา แต่มันแทบไม่มีเสียงออกมา เขาคงไม่ได้ยินเพราะอยู่ไกลเกินไป หมอวายุกำลังถือแฟ้มงานอยู่ แต่เหมือนเขาจะรู้ตัวว่ามีคนกำลังมองเขา เขาขมวดคิ้วก่อนจะยกมือขึ้นทักทายฉันพร้อมกับยิ้มกว้างออกมา ปากเขาขยับไปมาว่า ‘คิดถึง’ แบบไม่มีเสียง ฉันน้ำตาไหลออกมาทันทีก่อนที่เขาจะกวาดสายตาไปทั่วพร้อมกับขมวดคิ้วผูกปมแน่นกว่าเดิม
ใบหน้าหล่อเหลาเต็มไปด้วยความสงสัย...ก็แหงสิ ตอนนี้บุคลากร
