พักเที่ยงกวินภพมาที่บริษัทของกฤษตฤณตามที่เขาบอก จุดมุ่งหมายไม่ได้อยากมาดื่มแค่กาแฟหรอก แค่อยากมาดูท่าทีของเธอที่ตอนนี้เริ่มแปลกไป พอมาถึงก็เห็นเธอนั่งทำงาน เอกสารกองเต็มหน้า จนไม่มีเวลาเงยหน้ามองกวินภพเลย
ร่างสูงเมื่อออกมาจากลิฟต์พอผ่านโต๊ะเธอก็เดินช้าๆ ย้ำเท้าเสียงดังๆ หวังให้เธอสนใจ เอาง่ายๆ คือเรียกร้องความสนใจนั่นแหละ แต่ไม่ว่าจะดึงความสนใจแค่ไหน เธอก็เอาแต่ก้มหน้าก้มตาพิมพ์งาน ตรวจสอบเอกสารอยู่แบบนั้น จนสุดท้ายเขาก็เดินเปิดประตูเข้าห้องเพื่อนของเขาไปด้วยอาการแปลกใจ ปกติถ้าเขามาแบบนี้ สายตาเธอจะเร็วมาก ต้องมีแซว มีติดเล่นติดกวนเขาตลอด วันนี้ไม่มี ไม่เล่น ไม่กวน และก็ไม่แม้แต่จะมองหน้าเขาเลยด้วยซ้ำ
[เซีย ขอกาแฟหน่อย] เสียงกฤษตฤณดังขึ้นผ่านโทรศัพท์
“ค่ะพี่ตฤณ” เธอตอบกลับพร้อมกับลุกไปชงกาแฟ เธอรู้แล้วแหละว่าเป็นของใคร เพราะปกติถ้าเป็นเจ้านายของเธอจะดื่มแค่ตอนเช้า เวลาอื่นไม่เคยมี จะมีก
