รถแล่นออกมาได้ไม่ถึงสิบนาที หนูน้อยที่อยู่ในอ้อมแขนแข็งแรงของพ่อก็ขยับตัวดิ้นไปมาทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้พ่อกับแม่ทะเลาะกันเสียงดังและยื้อแย่งร่างตัวเองไปมาก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะดิ้นหรือร้องไห้อะไรเลย แต่พอห่างออกจากแม่มาได้ไม่นาน ลูกน้อยก็ดิ้นร้องไห้งอแงเสียแล้ว
อุแว้! อุแว้! อุแว้!
ปักษาอุ้มลูกน้อยโยกไปโยกมาพร้อมกับสั่งให้คนขับรถแวะเข้าเซเว่นถ้าขับรถผ่าน เขาไม่ได้ตกใจตื่นอะไรเลยเมื่ออยู่ๆ ลูกน้อยที่นิ่งเงียบสงบมาตลอดร้องไห้งอแง เพราะเขาเคยผ่านการเลี้ยงเด็กอ่อนมาแล้ว เขาเคยเลี้ยงส้มหวานตอนเด็ก ฉะนั้นเขามีพื้นฐานมาดีพอสมควร
“ชูว์...ไม่ร้องนะครับวายุลูกพ่อ เดี๋ยวพ่อจะพากลับบ้านเรานะครับ ไม่ร้องนะคนดีของพ่อ” น้ำเสียงทุ้มอ่อนนุ่มพูดกับลูกน้อยที่อุ้มโยกไหวไปมาในอ้อมแขนพร้อมกับเหลือบตามองทางไปตลอด เพราะเขาต้องซื้อนมให้ลูก เขารู้ดีว่าเด็กวัยนี้ต้องดื่มนม และร้องไห้แบบนี้แสดงว่าหิว แล้วจะเอานมที่ไหน
