3 วันต่อมา
“เอาล่ะวันนี้พอแค่นี้แหละกลับบ้านได้...”
พรึ่บ! ปึก! ปัก!
เมื่ออาจารย์เดินออกไปเราก็รีบเก็บข้าวของใส่กระเป๋าทันทีเพราะมีที่ ๆ อยากไปแล้วววว >คลาส VIP
ปังงงง!!!
“ไซมอนนนนนนนนนนนน~ เล่นเกมกันเถอะ~” เรามาที่ห้อง VIP ซึ่งมาเราสิงอยู่ที่นี่หลายวันแล้วเพราะเล่นเกม
“ยังไม่ว่าง” เขาบอกโดยไม่หันมามองเราเลยด้วยซ้ำเพราะกำลังจดจ่ออยู่กับจอโทรศัพท์ยักษ์เพราะมันเหมือนโทรศัพท์แต่มันใหญ่กว่ามากกกกกกกกกก เรียกอะไรน้า????
“ทำไมล่ะ...?” เราถามเสียงเศร้าเพราะอุตส่าห์รีบวิ่งมาทั้งที่รู้ว่ามันไม่ควรใส่กระโปรงอยู่แท้ ๆ แต่กลับตั้งหน้าตั้งตาวิ่งมาหาเขา(เพื่อเล่นเกม)
“ทำงาน”
“งาน? อาจารย์สั่งเหรอ?” พรึ่บ! เราเดินมานั่งข้าง ๆ ไซมอนพร้อมยื่นหน้าไปมองจอมาเป็นอะไรที่ลายตามันคืออะไรอะ งง?
“ไม่ใช่...งานที่บริษ
