สายลมเย็นพัดผ่านพากลิ่นอายของน้ำทะเลผสมผสานด้วยเสียงเกลียวเคลื่อนที่ซัดสาดกระทบเข้าหาชายฝั่ง ทำให้บรรยากาศในเวลากลางคืนเย็นสบาย
แพรวายกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปวิวในยามค่ำคืนระหว่างรออาหารมาเสิร์ฟ โต๊ะที่ลูคัสจองมาเป็นโซนส่วนตัวที่สามารถมองเห็นวิวทะเลในยามค่ำคืน
“ที่พักนี้จองยากมากเลยนะ บางคนรอหลายเดือนหรือข้ามปีก็มี นายไปทำยังไงถึงจองมาได้” นอกจากนี้ลูคัสยังได้ห้องพักที่ดีที่สุดของที่นี่มาอีกด้วย แต่คงไม่แปลกอะไร คนระดับลูคัสมีหรืออยากได้อะไรแล้วไม่ได้
“ที่พักนี้เป็นของเพื่อนพ่อ” ห้องพักที่เขาและแพรวากำลังพักอยู่มีไว้สำหรับแขกวีไอพีเท่านั้น ไม่ได้มีไว้สำหรับแขกคนอื่นทั่วไป
“เพื่อนพ่อนายใจดีจัง”
“พวกเขาเป็นเพื่อนสนิทกัน”
“อ๋อ…” แบบนี้นี่เอง เธอไม่ซักไซ้ไล่เลียงเขาต่อ กลับมาเซลฟี่รูปตัวเองระหว่างรออาหาร ส่วนลูคัสก็นั่งดูโทรศัพท์ของตัวเอง
หลายนาทีผ่านไป อาหารได้ถูกนำมาเสิร์ฟยังโต๊ะของลู
