EP.4: ตกใจเป็นเหตุ
1394 คำ
เมื่อมาถึง JJ HELL PUB อันเป็นสถานที่ยอดฮิตของนักท่องราตรีทั้งหลาย สามสาวเดินเข้าไปด้านในโดยผ่านการตรวจของคนที่ยืนคุมทางเข้ามาได้อย่างราบรื่น ที่จริงแล้วทั้งสามคนอายุยังไม่ถึง 20 ไม่สามารถเข้ามาเที่ยวได้แต่เพราะเอมมี่ที่ให้พวกเธอแต่งตัวแบบนี้เลยเข้ามาได้ง่าย
เมื่อเข้ามาด้านในขนมถึงกับตื่นตาตื่นใจมาก ด้านในจัดได้สวยงามแบ่งเป็นโซนชัดเจนมีทั้งที่นั่งแบบบาร์ที่แยกออกไปเป็นส่วนตัว มีเวทีสำหรับนักดนตรีหรือดีเจและด้านหน้าเวทีมีที่ว่างไว้สำหรับคนชอบเต้น ถัดมาก็จะมีโต๊ะตั้งอยู่ ยังมีส่วนที่เป็นโซน VIP ซึ่งอยู่ชั้นสองแยกออกเป็นห้องและชั้นสามจัดเป็นห้องพักสำหรับบริการ
“ไปนั่งโต๊ะตรงโน้นกันใกล้เวทีดีกว่า”
“อืม/อืม” เอมมี่ผู้ช่ำชองในการเที่ยวกลางคืนเอ่ยชวนเพื่อนไปนั่งใกล้ ๆ เวทีที่มีโต๊ะว่างอยู่ เมื่อมาถึงโต๊ะก็มีพนักงานมารับออเด่อร์
“พวกแกเอาอะไร”
“น้ำเปล่าได้ไหม ไม่อยากกินเหล้า”
“บ้ามาเที่ยวทั้งทีกินน้ำเปล่า เอางี้เดี๋ยวฉันสั่งให้” เอมมี่หันไปสั่งเครื่องดื่มกับพนักงานไม่นานก็มีเครื่องดื่มมาเสิร์ฟ เป็นเครื่องดื่มสีสวยที่มีส่วนผสมของแอลกอฮอล์ในปริมาณที่ไม่มากและรสชาติเหมือนน้ำผลไม้
“ลองชิมดูสิ”
“ค็อกเทลนะ ไม่เมาหรอกแต่ค่อย ๆ ดื่มนะเพราะมันมีแอลกอฮอล์ผสมอยู่ด้วย” เอมมี่ยื่นเครื่องดื่มทั้งสองแก้วให้กับเพื่อนเพื่อลิ้มลองรสชาติของมัน
“อืม อร่อย” ขนมที่ได้ชิมเข้าไปถึงกลับติดใจในรสชาติของเครื่องดื่มที่เหมือนกับน้ำผลไม้ที่ตัวเองชอบกินเป็นประจำ
ระหว่างที่นั่งฟังดนตรีไปพูดคุยกันไปดื่มกันไปก็จะมีหนุ่ม ๆ เข้าแวะเวียนมาทำความรู้จักไม่ขาดสายด้วยความสวยและน่ารักของทั้งสามคนที่เด่นสะดุดเป็นอย่างมากถึงแม้เอมมี่จะไม่ใช่สาวแท้แต่ก็สวยเซ็กซี่ไม่แพ้สาวแท้เลย ก่อนจะมาที่นี่เอมมี่ได้บอกข้อห้ามของการมาเที่ยวไว้แล้วว่าห้ามรับเครื่องดื่มจากคนอื่นเป็นอันขาดเพราะอาจจะมียาผสมอยู่
ขนมที่เริ่มมีอาการมึนเมาเพราะดื่มค็อกเทลเข้าไปเยอะพอสมควรเลยอยากเข้าห้องน้ำและออกไปสูดอากาศด้านนอกด้วย
“ขนมอยากเข้าห้องน้ำ”
“เดี๋ยวฉันไปเป็นเพื่อน”
“ไม่ต้องหรอกเดี๋ยวขนมไปเองก็ได้ ฝ้ายอยู่สนุกต่อเถอะขนมไปไม่นาน”
“แน่ใจนะ” ฝ้ายเสนอตัวไปห้องน้ำเป็นเพื่อนเพราะเห็นว่าขนมเริ่มมีอาการเมาแล้วแต่ก็โดนอีกฝ่ายปฏิเสธออกมา
“อืม”
ขนมเดินออกมาด้านนอกแล้วพยายามมองหาห้องน้ำแต่ก็ไม่รู้ไปทางไหนเธอเดินตามทางมาเรื่อย ๆ จนเจอเข้ากับห้องน้ำก่อนจะรีบเข้าไปทำธุระส่วนตัวจนเสร็จแต่ระหว่างที่กำลังจะเดินออกมาเธอได้ยินเสียงแปลก ๆ ออกมาจากห้องน้ำด้านในสุด
‘อ๊ะ ๆ ๆ พลั๊บ ๆ ๆ’
ด้วยความสงสัยและอยากรู้ว่าเสียงที่ได้ยินคือเสียงอะไรทำให้ขนมเดินไปที่หน้าห้องของต้นเสียงก่อนจะค่อย ๆ ใช้มือลองดันประตูดูปรากฏว่าประตูไม่ได้ล็อกขนมจึงแง้มประตูดูภายในเพื่อให้เห็นว่าข้างในเกิดอะไรขึ้น แต่พอเห็นแค่นั้นแหละขนมถึงกลับตกใจเอามือปิดปากเพื่อไม่ให้เสียงร้องของตัวเองเล็ดลอดออกมาก่อนจะรีบวิ่งออกไปด้านนอกทันที โดยไม่ทันระวังขนมวิ่งชนเข้ากับแผ่นหลังของใครก็ไม่รู้ก่อนที่ตัวเองจะล้มลงไปกองอยู่กับพื้น
“โอ๊ย ๆ ๆ ๆ เจ็บ ๆ”
ขนมที่นั่งอยู่กับพื้นร้องออกมาด้วยความเจ็บทันที เธอรู้สึกเจ็บที่ก้นและข้อเท้าด้วยความที่เธอใส่รองเท้าส้นสูงที่ไม่ถนัดบวกกับการที่วิ่งออกมาแบบไม่ทันระวังด้วย คนที่เธอชนด้วยหันกลับมามองพร้อมกับเอ่ยถาม
“เป็นอะไรหรือเปล่า”
“เออ” ขนมเงยหน้ามองคนที่เธอชนก็ต้องตกใจเพราะเขาคือคนที่สาว ๆ ทั้งมหาลัยต่างพากรี๊ดกร๊าดในความหล่อของเขา สายลมรุ่นพี่ที่เป็นพี่ว๊ากของเธอนั่นเอง เธอถึงกับอึ้งพูดไม่ออกไปเลยได้แต่ก้มหน้าด้วยความอายและกลัวเขาดุ เพราะเขาขึ้นชื่อเรื่องความดุ เย็นชาไม่สนใจใครและหักอกผู้หญิงรายวันแต่ถึงขนาดนั้นก็ยังมีผู้หญิงมากมายพยายามเข้าหาเขาอยู่ตลอด
“ลุกไหวไหม”
ขนมไม่ตอบแต่พยายามลุกขึ้นแต่ก็ลุกไม่ได้เพราะรู้สึกเจ็บที่ข้อเท้าอย่างมากจนสุดท้ายได้แต่ส่ายหัว เมื่อสายลมเห็นแบบนั้นก็ย่อตัวลงไปอุ้มเธอขึ้นมา ขนมตกใจรีบเอามือคล้องคอสายลมไว้ทันทีด้วยกลัวตกก่อนที่สายลมจะพาเดินออกไปลานจอดรถนอกร้าน ระหว่างเดินก็อดถามเธอไม่ได้
“คุณจะพาฉันไปไหน” ขนมถามเขาเมื่อเห็นว่าเขาพาเธอเดินออกมานอกร้าน
“ทำไมต้องวิ่งออกมา” สายลมไม่ตอบแต่กลับถามเธอแทน
“เอ่อ...”
“มีอะไร”
“ก็เห็น......” ขนมไม่กล้าพูดถึงสิ่งที่เธอเห็นในห้องน้ำแค่คิดถึงเธอก็หน้าแดงด้วยความอาย
“อืม เข้าใจละ” แค่เห็นท่าทางของขนมสายลมก็พอจะเดาได้แล้วว่าเธอไปเห็นอะไรมาเพราะมันไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรสำหรับสถานที่แบบนี้
“ฉันยังไม่พูดอะไรเลยคุณรู้ได้ยังไงคะ”
“หึหึ”
ไม่มีคำตอบจากสายลมนอกจากเสียงที่ออกมาจากลำคอเขาเท่านั้น เมื่อเดินมาถึงรถเขาก็วางเธอลงบนเบาะข้างคนขับก่อนจะย่อตัวลงจับขาเธอมาถอดรองเท้าส้นสูงสีดำออกแล้วจับข้อเท้าเธอพลิกไปพลิกมาดูก็เห็นว่ามันแดงและเริ่มบวมขึ้นมาแล้ว
“โอ้ย ๆ ๆ ๆ เจ็บ ๆ” ขนมร้องออกมาด้วยความเจ็บ
“เหมือนจะข้อเท้าแพลงนะ”
“ค่ะ”
สายลมจับให้ขนมเข้าไปนั่งในรถปิดประตูรถก่อนที่สายลมจะเดินอ้อมไปประจำที่คนขับ เขาหันมาตอบคำถามของขนมก่อนจะขับรถออกไป
“จะพาไปไหนคะ”
“ไปหาหมอ”
“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันมากับเพื่อนเดี๋ยวให้เพื่อนพาไปก็ได้ไม่รบกวนคุณดีกว่า” ขนมพูดออกมาด้วยความเกรงใจเพราะเธอไม่ได้รู้จักเขาเป็นการส่วนตัว แค่รู้จักเขาในฐานะรุ่นพี่ที่เขาเป็นพี่ว๊ากแค่นั้นเอง
“เดี๋ยวพาไป”
“แต่......”
“ไม่ต้องแต่” สายลมเริ่มหงุดหงิดที่อีกคนพยายามปฏิเสธเขาอยู่ตลอดเลยพูดออกมาเสียงดุดุ
“ฉันยังไม่ได้บอกเพื่อนเลยแล้วอีกอย่างกระเป๋าฉันยังอยู่ที่โต๊ะกับเพื่อนเลยนะคะ”
“เดี๋ยวจัดการให้”
“คะ???” ขนมมองหน้าสายลมด้วยความสงสัยที่เขาบอกว่าจะจัดการให้คือจัดการอะไร
สายลมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาเพื่อนซึ่งเป็นเจ้าของผับนี้ ไม่ใช่เรื่องยากอะไรที่จะให้มันจัดการเรื่องนี้ให้
“ฮัลโหล”
[ว่าไงครับไอ้คุณสายลม ไปเข้าห้องน้ำแค่นี้คิดถึงกูถึงต้องโทรหาเลยเหรอ]
“กูกลับแล้ว”
[ไอ้ห่า นี่มึงหนีกลับก่อนได้ไงวะ]
“เออ”
[แล้วที่โทรมานี่แค่บอกว่ากลับแล้วหรือมีอะไร]
“ฝากดูคนให้หน่อย”
[ใครวะ]
“เพื่อนนั่งที่ไหน” สายลมหันมาถามขนมที่นั่งเงียบอยู่ โดยที่เขายังถือสายของเพื่อนอยู่
“อยู่โต๊ะเลขแปดด้านซ้ายข้างเวทีค่ะ”
“รู้แล้วนะ” สายลมคุยกับเจเจที่อยู่ในสายอีกครั้ง
[เออ แล้วมึงอยู่กับสาวที่ไหนวะ]
“เสือก”
[แล้...]
สายลมวางสายทันทีที่เสร็จธุระโดยไม่สนใจเพื่อนของเขายังพูดไม่จบ เพราะเขารู้ว่าเพื่อนเขามันต้องถามเรื่องนี้อย่างแน่นอนและเขาก็ไม่อยากตอบมัน
- ผู้เขียน
