ความรู้สึกที่เรียกว่าหวง #2
1216 คำ
“ตาบ้า! บอกให้ปล่อยไม่ได้ยินหรือยังไงนะ หูแตกหรือไง บ้าเอ้ย” แป้งหอมตีขาไปมา มือทั้งสองข้างก็ทุบหลังของชายหนุ่ม แต่เหมือนเขาจะไม่รู้สึกอะไรเลย
“ลูคัสไปหาชุดมา ไซส์ตามนี้ แล้วเอาไปให้ที่ห้องฉันนะ” เขายกโทรศัพท์ให้ลูคัสดู
“ครับเจ้านาย ผมจะรีบไปจัดการครับ”
“นายพาฉันมาห้องนี้ทำไม ห้องใคร”
“ห้องผมเอง ผมยังไม่เคยพาผู้หญิงเข้ามาห้องนี้เลยนะ คุณเป็นคนแรกเลย”
“ฉันควรดีใจ?” แป้งหอมมองรอบๆ ห้องอย่างทึ่งในความสวย ห้องนี้ตกแต่งได้หรูหรามาก อย่างกับโรงแรมหกดาว
“คุณเป็นอะไรกับฟิโอน่าคะ แล้วคุณขึ้นมาบนเรือนี้ทำไม”
“ผมเป็นพี่ชายของฟิโอน่า ผมไม่ได้ขึ้นมา แต่ผมอยู่บนเรือลำนี้ตลอดต่างหากละ”
“แล้ววันนั้นทำไมคุณไม่บอกฉันว่าเป็นพี่ชายของฟิโอน่า ตายักษ์เอ๊ย”
“เรียกผมพี่แบบฟิโอน่าสิ คุณเป็นเพื่อนสนิทน้องสาวผม”
“ไม่เอาไม่เรียก เรียกคุณดีแล้ว ใครเขาอยากเป็นน้องสาวคุณกัน เชอะ...” แป้งหอมทำหน้าค้อนพร้อมทั้งเชิดหน้าใส่ลูเซียโน่
“ดื้อจริงเลย เดี๋ยวจับตีก้นซะเลย เข้าไปอาบน้ำ ผมจะรออยู่ด้านนอก” เวลาเธอทำหน้าค้อนดูน่ารักมาก เขาชักติดใจหญิงสาวตรงหน้าเข้าแล้วสิ ตัวก็ห๊อมหอม
“ฉันขอกลับไปอาบที่ห้องได้ไหมคะ ฉันไม่มีเสื้อผ้าเปลี่ยน คุณจะให้ฉันใส่อะไร” เธอพยายามบอกเขาเพราะรู้สึกไม่ค่อยไว้ใจเท่าไหร่
“ก็ไม่ต้องใส่อะไรไง ผมไม่ว่าหรอก อยู่ในห้องคุณจะเปลือยทั้งวันทั้งคืนผมก็ไม่ว่า”
“หื้ย!…ตายักษ์หื่น แล้วผู้หญิงพวกนั้นของคุณ จะเอาพวกเธอไปไว้ไหน?” หญิงสาวอยากจะทุบเขาให้จบ ๆ ผู้ชายอะไรหน้ามึนแถมยังกวนโอ๊ยไม่หยุด
“ไม่มีผู้หญิงของผมทั้งนั้นแหละ ตอนนี้ผมยังโสด และกำลังจะจีบคุณ” เขาพูดออกมาหน้าตาย พลางทำหน้ายียวนใส่หญิงสาว เขายักคิ้วให้เธอมาดกวนประสาทที่สุดในสายตาของแป้งหอม
“ไม่เอา อย่ามาจีบฉันนะ ผู้ชายเจ้าชู้อย่างคุณ ฉันไม่เอามาทำพันธุ์หรอก” แป้งหอมทำหน้ายี้...ใส่ชายหนุ่ม แล้วรีบวิ่งปรู้ดเข้าไปในห้องน้ำ
“ผู้ชายพันธุ์ดีอย่างผมหาไม่ได้ง่ายๆ นะคุณ โอกาสมีรีบคว้าเอาไว้”
ลูเซียโน่รู้สึกสนุกที่ได้ต่อปากต่อคำกับหญิงสาวตรงหน้า ท่าทางของหญิงสาวทำให้ลูเซียโน่ถึงกับหัวเราะออกมาเสียงดัง
“ถ้าอยากได้คนช่วยถูหลังก็บอกนะ ผมถนัดมาก”
“โอ้ย! คนบ้า ออกไปเลยฉันจะอาบน้ำ ฉันหิวมากตอนนี้จนจะกินช้างได้ทั้งตัวแล้ว อย่ามาทะลึ่งแถวนี้ คนบ้ากาม”
แป้งหอมออกมาจากห้องน้ำมองหาชุดที่จะเปลี่ยน
“ชุดของคุณอยู่ในห้องแต่งตัวซ้ายมือ”
ชายหนุ่มร้องบอกหญิงสาว เขาได้ยินเสียงเธอเปิดประตูนี่เป็นครั้งแรกที่อยู่กับผู้หญิงแล้วเสื้อผ้าของเขายังอยู่ครบ แป้งหอมเดินไปทางที่เขาร้องบอกทันที เธอเปิดตู้ที่เรียงรายอยู่ตรงหน้า เพราะไม่รู้เสื้อผ้าที่เขาเตรียมไว้จะอยู่ส่วนไหนของตู้เสื้อผ้าของชายหนุ่ม
มีทั้งที่เป็นทางการและชุดลำลองเรียงกันเต็มตู้ ตู้รองเท้า แว่นตา นาฬิกา แยกเป็นสัดส่วนชัดเจน แป้งหอมกวาดมองด้วยตาก็รู้ว่ามีแต่ของแบรนด์เนมยี่ห้อดัง ถึงเธอจะเป็นเพื่อนกับฟิโอน่าแต่เธอก็ไม่เคยถามฟิโอน่าเรื่องที่บ้านของเธอเลย เธอรู้แต่ว่าฟิโอน่าเป็นลูกคนรวย แต่ไม่คิดว่าจะรวยขนาดนี้ เธอพึ่งรู้ว่าชายหนุ่มเป็นเจ้าของเรือสำราญลำนี้ และอีกหลายลำที่มีอยู่ทั่วโลก
มาถึงตู้สุดท้าย เสื้อผ้าผู้หญิงเรียงรายมีแต่ชุดสวยคอลเลคชั่นล่าสุด เพราะเธอเรียนดีไซน์เธอจึงตามข่าวแฟชั่นตลอด
“แหวะ คงเตรียมพร้อมไว้ตลอดสินะ “แป้งหอมเบ้ปากมองบนเมื่อนึกถึงผู้หญิงที่เขากำลังควงอยู่
“รีบแต่งตัวสิครับ ไหนบอกว่าหิว ทำไมต้องทำหน้าแบบนั้นด้วย”
“เออ…ฉันไม่แน่ใจว่าเสื้อผ้าของใคร ฉันไม่กล้าใส่ค่ะ ให้คนไปเอาชุดที่ห้องมาให้ได้ไหมคะ คุณคงเตรียมพร้อมตลอดเวลาซินะคะ อือหื้อ...มีทั้งรองเท้ากับกระเป๋าเข้าชุด ของใครก็ไม่รู้ฉันไม่ใส่เด็ดขาด” แป้งหอมพูดพร้อมทำหน้าทำตาเอือมระอาชายหนุ่ม
“ผมไม่เคยเตรียมเสื้อผ้าให้ใคร ทั้งหมดลูกน้องผมเพิ่งขนมา คิดอะไรของคุณ ผมไม่เคยพาผู้หญิงเข้ามาในห้องนี้หรอกนะ เลือกใส่สักชุด ผมจะรอ คุณนี่ตลกจังดูทำหน้าทำตาเข้า”
“ขอบคุณนะคะ ก็ใครจะไปรู้เพลย์บอยตัวพ่อแบบคุณ ก็เห็นควงสาวทีละสองสาม ออกไปได้แล้วคุณยืนอยู่แบบนี้ฉันจะเปลี่ยนชุดยังไง”
“ให้ผมช่วยเปลี่ยนไหม เผื่อจะเร็วขึ้น ไม่เห็นต้องอายเลย ผมเห็นจนเบื่อแล้วละ หึหึ” เขาทำหน้าทำตากวน ๆ พร้อมแววตากรุ่มกริ่ม
“ในหัวสมองคุณคงมีแต่เรื่องเดียวนะ ไอ้ยักษ์หื่นไปไกลๆ เลย”
“ผมเป็นผู้ชายนะคุณ ถ้าไม่ให้คิดเรื่องนี้จะให้ผมคิดเรื่องอะไร”
“โรคจิต” เธอบอกเขาก่อนเลือกชุดเซ็ทเสื้อแขนยาวสีขาวกับเอี๊ยมยีนส์ ใส่แมทช์กับรองเท้าสานส้นเตี้ย
“ใส่แบบนี้ค่อยน่ารักหน่อย” ลูเซียโน่ยิ้มพอใจที่เธอใส่เสื้อผ้ามิดชิดขณะที่ก้าวออกมาจากห้องแต่งตัว
“ขอบคุณค่ะ ไปกันเถอะ ฉันหิวมากแล้ว”
“อืมไปสิคุณอยากทานอาหารอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า”
“ขอเป็นอาหารญี่ปุ่นหรือเกาหลีได้ไหมคะ แหะแหะ” แป้งหอมรีบบอกเพราะเธอชอบอาหารแนวนี้มาก
“ได้สิเดี๋ยวผมพาไป เชิญครับคุณผู้หญิง”
เมื่อทั้งสองเดินมาสมทบกับฟิโอน่าด้านล่าง สายตาหลายคู่จับจ้องมาที่คนทั้งสองอย่างอยากรู้อยากเห็นเพราะเขาดันสนใจเธออกหน้าออกตาผิดวิสัยลูเซียโน่
“แป้งหอมเธอเป็นยังไงบ้าง” ฟิโอน่ารีบถลาไปหาเพื่อนสาวทันที
“ฉันไม่เป็นอะไร ตอนนี้ฉันหิวมากเลย เราไปหาอะไรกินกันเถอะ”
“พี่ไม่ได้ทำอะไรเพื่อนน้องใช่ไหมคะ” ฟิโอน่าถามย้ำอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ
“ไม่ได้ทำ บ้าหรือเปล่าเห็นพี่เป็นคนแบบไหนกัน”
“ก็เห็นพี่เป็นคนเจ้าชู้กินไม่เลือกยังไงล่ะคะ” น้องสาวบอกพี่ชายพร้อมทำหน้าไม่พอใจและบังเพื่อนสาวเอาไว้มิด
“ไปกันเถอะเพื่อนน้องหิวมากแล้ว” ชายหนุ่มเปลี่ยนเรื่องคุย เพราะไม่อยากให้แป้งหอมกลัวเขา สองสาวควงแขนกันเดินไป ลูเซียโน่เดินตามพร้อมกับพวกบอดี้การ์ด
- ผู้เขียน
