ทวงรัก 7 | ไม่เก็บไว้ NC++
1322 คำ
ปึก! ปึก! ปึก!
“ฮึก พอสักที มะ…ไม่ไหวแล้ว…”
บทรักอันเร่าร้อนยังคงดำเนินมาอย่างต่อเนื่องหลายชั่วโมง ใบหน้าสวยหวานของลีอาร์ฟุบลงหมอนใบใหญ่ ริมฝีปากขยับอ้อนวอนมาเฟียหนุ่มเสียงแผ่ว ในขณะที่แก่นกายขนาดใหญ่จ้วงแทงใส่ร่องรักหนักหน่วงจนบวมแดง ทว่าคนข้างหลังก็ยังไม่ยอมหยุดการกระทำแสนป่าเถื่อน
“อ๊ะ!” มือหนากระชากเส้นผมของหญิงสาวขึ้นมา ริมฝีปากหยักได้รูปพลางขบเม้มลำคอระหง ฝากรอยรักสีช้ำเพิ่มเข้าไปอีกเรื่อยๆ มืออีกข้างบีบเคล้นหน้าอกขนาดใหญ่ กลิ่นหอมเย้ายวนจากร่างกายลีอาร์จุดชนวนอารมณ์กระสันให้เพิ่มมากขึ้นได้ไม่ยาก
“อ๊ะ…อ๊า~” เสียงครางของลีอาร์เรียกรอยยิ้มจากฮันเตอร์ มือหนาข้างที่บีบหน้าอกเลื่อมากุมลำคอระหงไม่แน่นมาก ความเจ็บปวดเจือปนความเสียวซ่านกำลังทำงานสลับกันไปมา
รอบที่เท่าไรแล้วไม่รู้ ที่เธอนอนให้ฮันเตอร์กระแทกสิ่งนั้นเข้ามาอย่างป่าเถื่อน เซ็กซ์ของเขามันไม่อ่อนโยนเอาเสียเลย ทั้งเจ็บปวดและทรมาน
“ฉะ…ฉันไม่ไหวแล้ว พะ…พอสักที”
“ฉันยังไม่พอ”
“คุณทำแรงเกินไป มะ…มันเจ็บ…”
“มันเรื่องของเธอไม่ใช่เรื่องของฉัน”
ลีอาร์ถูกจับให้นอนหงาย แรงกระแทกหนักหน่วงทำให้หญิงสาวเผลอหุบขาเข้าเอวแกร่ง แต่ก็ถูกมาเฟียหนุ่มจับแยกออกจากกันดังเดิม ริมฝีปากหยักได้รูปดูดเลียยอดปทุมถันสีระเรื่ออีกครั้ง
การมีเซ็กซ์กับลีอาร์ยาวนานกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา ทั้งที่เป็นครั้งแรกของเธอ หากแต่กลับทำให้เขาพอใจจนไม่อยากหยุดอยู่แค่นี้
ปึก! ปึก! ปึก!
“มะ…ไม่ไหวแล้วอ๊ะ~” เธอรู้สึกเหมือนร่างกายมันกำลังทนไม่ไหว และเตรียมปลดปล่อยความรู้สึกบางอย่างออกมาเหมือนทุกรอบที่ผ่านมา
ไม่นานร่างกายก็กระตุกเกร็ง ทว่าฮันเตอร์ยังคงไม่ยอมหยุดเคลื่อนไหวส่วนล่าง อัดกระแทกแก่นกายเข้าใส่ร่องรักบวมแดงของหญิงสาวอย่างไม่ปรานี
สายตาคมเข้มมองจุดเชื่อมเพื่อกระตุ้นอารมณ์ ก่อนที่จะแตะขอบสวรรค์ แก่นกายกระตุกหงึกหงักปลดปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นเข้าใส่ร่องสวาทลีอาร์ทุกหยาดหยดไร้ซึ่งการป้องกัน
“พะ…พอแล้ว…” วิงวอนเขาอีกครั้งแม้รู้ว่ามันไร้ความหมายก็ตาม
“หึ” มาเฟียหนุ่มส่งเสียงเบาๆ อย่างเย้นหยันกับสภาพที่ดูน่าสมเพชของลีอาร์ เดินไปหยิบผ้าขนหนูมาพันรอบเอวสอบ ตามด้วยหยิบบุหรี่มาคาบไว้ในปากแล้วใช้ไฟแช็คลนปลายกระบอกจนควันสีขาวคลุ้งกระจายทั่วบริเวณ
ร่างสูงหย่อนสะโพกนั่งไขว่ห้างตรงโซฟาตัวสีดำ มือพลางดึงบุหรี่ออกจากปากแล้วพ่นควันสีขาวออกมาอย่างใจเย็น
“ได้สิ่งที่ต้องการแล้ว ปล่อยฉันไปได้รึยัง”
“ฉันบอกเหรอว่าจะปล่อยเธอไป”
“คุณเป็นคนพูดเอง ตัวเลือกสอง…”
“แต่เธอไม่ได้เลือกมันนิ ” มาเฟียหนุ่มแทรกขึ้นเสียงเรียบ จากนั้นอัดมวนบุหรี่เข้าปาก ดูดตรงปลายกระบอกเพื่อเอาควันเข้ามาแล้วพ่นออกอย่างใจเย็น
“ในเมื่อคุณได้สิ่งที่ต้องการไปแล้ว ยังต้องการอะไรจากฉันอีก”
“ต่อให้เธอรอดจากฉันก็ไม่รอดจากมันอยู่ดี” มันที่เขาหมายถึงคือ ศิลา คนที่ทำงานพลาดมันไม่มีวันเก็บเอาไว้
“เลือกเอาเองแล้วกัน ระหว่างไปจากที่นี่แล้วตาย กับอยู่เป็นของเล่นชั่วคราวของฉันแล้วรอด”
เธอเบือนใบหน้าไปจาปฮันเตอร์ เลือกอะไรบ้าง? ทางเลือกที่เขาเสนอมาให้เธอไม่ได้ต้องการเลยสักนิด ต่อให้ในอดีตเขาเคยเป็นรักครั้งแรก ทว่าตอนนี้เขาคนเดิมที่เคยรู้จักได้ตายไปแล้ว
น่าตลกสิ้นดี ตอนนี้เขาเป็นทั้งรักครั้งแรกและผู้ชายคนแรกของเธอไปเสียแล้ว…
“ไปจากที่นี่” สุดท้ายเธอก็เลือกที่จะไปจากตรงนี้ ต่อให้ถูกเขาย่ำยีศักดิ์ศรีไปแล้ว เธอก็ไม่มีวันยอมเป็นของเล่นบนเตียงให้เขา มันจะไม่มีครั้งที่สองเกิดขึ้น
ฮันเตอร์กระตุกยิ้มมุมปาก หยัดกายขึ้นเต็มความสูงแล้วตวัดขาเดินเข้าไปหาลีอาร์อีกครั้ง มือหนาเชยเรียวคางสวยให้เชิดหน้าขึ้นสบตา
“แน่ใจแล้วเหรอ?”
“ฉันแน่ใจ” บอกเขาด้วยน้ำเสียงหนักแน่น สิ่งที่ฮันเตอร์บอกมันอาจจะจริง แต่ถ้าหากเธอลองคุยกับศิลา ใช้คำพูดดีๆ ด้วย โอกาสรอดก็คงมี
“ฉันจะไม่เป็นของเล่นให้คุณ”
“จำคำพูดของเธอเอาไว้ สักวัน เธออาจจะเป็นฝ่ายซมซานกลับมาขอร้องฉัน”
“คงไม่มีวันนั้น”
นัยน์ตาฮันเตอร์ดำมืดลงดูน่ากลัว หลังจากโดนลีอาร์ต่อปากต่อคำด้วย มือที่จับคางเปลี่ยนเป็นเลื่อนมาบีบลำคอระหงแทน
“อึก!!”
“แล้วมาดูกันว่าเธอจะทำได้อย่างที่พูดไหม”
“ปล่อย…” เธอกำลังขาดอากาศหายใจ ฮันเตอร์บีบแน่นขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งพยายามแกะมือเขาออกมากเท่าไร มือที่กำลังพันธนาการคอไว้ก็ยิ่งรัดแน่นมากขึ้น
“แฮก แฮก” รีบโกยอากาศเข้าเต็มปอดเมื่อเป็นอิสระ มือเล็กเลื่อนขึ้นมาสัมผัสบริเวณที่โดนบีบ มองตามแผ่นหลังของฮันเตอร์ที่เดินออกไปด้วยความหวาดกลัว หัวใจเต้นแรงอย่างบ้าคลั่งเพราะคิดว่าจะไม่รอดแล้ว
นั่นคนหรือปีศาจ…
วันต่อมา
( ศิลา )
“ลีอาร์ทำงานพลาดครับนาย”
ศิลานั่งไขว่ห้างควงแก้วไวน์อย่างใจเย็น คำรายงานของลูกน้องคนสนิททำให้รู้สึกหงุดหงิดไม่ใช่น้อย แม้รู้อยู่แล้วว่าลีอาร์ต้องพลาดก็ตาม
“ฮันเตอร์มันฆ่าทิ้งแล้วใช่ไหม”
“เธอรอดมาได้”
“อะไรนะ?” ทำงานพลาดไม่แปลกใจเท่ารอดจากฮันเตอร์มาได้ ปกติมันไม่เคยปล่อยให้คนที่เข้าไปข้อมูลตัวเองรอดมาได้ น้อยคนนักที่รอดมาให้เขาจัดการทิ้งทีหลัง
“สายของเราบอกว่าลีอาร์รอดมาได้ แต่เหมือนว่าจะถูกฮันเตอร์จัดหนักมาด้วย”
“หึ…” ศิลายกแก้วไวน์ขึ้นจิบอย่างละเมียดละไม ตรงนี้ไม่แปลกใจเท่าไรนัก ขึ้นชื่อว่าผู้ชาย มีหรือจะปล่อยพลาดเรื่องพวกนั้นไปได้
“นายจะเอายังไงกับลีอาร์ดีครับ”
ติ้ง…
ศิลายกโทรศัพท์ขึ้นมาดู พบว่าเป็นลีอาร์ที่ส่งเข้ามา ทำให้แน่ใจว่าเธอรอดจากเงื้อมมือฮันเตอร์มาได้จริงๆ
“เดี๋ยวกูจัดการลีอาร์เอง”
“ครับนาย”
“คนที่ทำงานพลาด กูไม่เก็บไว้อยู่แล้ว” ลีอาร์ไม่ใช่คนแรกที่ทำงานพลาด และไม่ใช่คนแรกที่…จะตายด้วยน้ำมือของเขา
ด้านลีอาร์
เธอวางโทรศัพท์ลงหลังจากส่งข้อความนัดเจอศิลา ยอมรับว่าแอบกลัวเหมือนกัน ยิ่งได้ยินฮันเตอร์บอกว่าศิลาไม่เคยไว้ชีวิตคนที่ทำงานพลาด มันยิ่งเพิ่มความกลัวให้เธอมากเท่านั้น
ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายสอง พอกลับมาถึงคอนโดมิเนียมเธอก็จัดการกินยาคุมฉุกเฉินทันที เมื่อคืนฮันเตอร์ไม่ได้ป้องกันตลอดการมีเซ็กซ์จนจบ เธอเลยต้องเป็นคนจัดการตัวเองเพื่อป้องกันไม่ให้ท้อง
ซ่า ซ่า ซ่า
สายน้ำเย็นฉ่ำตกกระทบลงบนเรือนร่างขาวผุดผ่อง หากแต่เต็มไปด้วยรอยรักสีช้ำจากคนใจร้าย ทุกครั้งที่สัมผัสร่างกาย มันพานรู้สึกเจ็บแปลบจากร่องรอยเขียวช้ำ และตอกย้ำว่าเมื่อคืนเขาได้เป็นผู้ชายคนแรกของเธออย่างไม่เต็มใจ
“ฮึก…” เธอเกลียดตัวเองตอนนี้มากเหลือเกิน ยืนถูร่างกายพร้อมกับร้องไห้
ทั้งเกลียดและสมเพชตัวเองในเวลาเดียวกัน
- ผู้เขียน
