ผู้หญิงของท่านประธานโหด

ป๋าธัญ .... ผมเดินมาในโกดังร้างแห่งหนึ่งพร้อมกับลูกน้องอีก สิบคน ในนี้มีคนที่ขายความลับของ J Group อยู่สองคน แอบตามถ่ายรูป ตามเก็บข้อมูลลับ สร้างข่าวทำร้ายโจมตี J Group จนบริษัทผมเสียหาย แต่คนอย่างป๋าธัญไม่เคยกลัวใครหน้าไหน และคนตัวเล็กๆอย่างไอ้กระจอกสองคนนี้ไม่มีทางทำลายบริษัทผมได้  "ปะ....ป๋าธัญ!!!! คะ..คือว่าผะ..ผมมม" ผลั๊วะ!!!!!! อั่ก!!! "อ๊ากกกกกกกกก" ผมกระแทกหมัดไปตรงหน้ามันจนปากแตก คิ้วแตกเลือดซึมทั่วหน้า การเป็น J Group ไม่ใช่เรื่องง่ายถ้าเราจะยืนอยู่จุดนี้ได้ สิ่งที่จะต้องมีคือ ความน่ากลัว ... ไม่อย่างนั้นพวกเขาจะทำร้ายจุดอ่อนของเรา เอามาข่มขู่ทำให้ J Group ต้องยอมเป็นเบี้ยล่าง ซึ่งไม่ทางเป็นไปได้ ภรรยาผมก็ไม่มี แต่ซื้อกินก็ไม่แน่ ถึงผมจะชอบมีเซ็กส์แต่ผมเลี้ยงทีละคนเท่านั้น ผมไม่นิยมเลี้ยงหลายคนแล้วนอนสลับไปมา มันทำให้ผมดูแย่!! และผมก็ป้องกันตลอด อีกอย่างผมไม่ชอบให้ใครมองผมแย่ ในสายตาของทุกคนผมต้อง เพอร์เฟค เท่านั้น!!!!! "คืนข้อมูลทุกอย่างมาให้หมด ไม่อย่างนั้น ...." มีดเล็กค่อยๆลากไล้ตามร่องแก้มของไอ้พวกนั้น จะว่าผมโหดไม่ได้นะ พวกมันรนหาที่เอง ถามว่าการทำร้ายคนนั้นผมไม่ได้ทำมั่วๆทำเฉพาะพวกรนหาที่จริงๆ ส่วนฆ่าคนนั้นผมไม่เคยทำ บาปจะติดตัวผมเปล่าๆ ผมมองหน้าพวกมันแล้วยื่นมือไปบีบคางมันไว้ก่อนจะแสยะยิ้มร้ายออกมา "วะ..ไว้ชีวิตผมด้วยคะ..ครับ ฮึกๆๆ ผะ...ผมถูกสั่ง" "ใคร" พวกมันเงียบแล้วก้มหน้าลงต่ำ ผมบีบคางมันแน่นกว่าเดิมก่อนจะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงดังลั่น!!! "ฉันถามว่าใคร" "ปะ...ประธาน T Group คะ...ครับ" ผมปล่อยปลายคางมันก่อนจะลุกขึ้น มือปัดเศษดินที่ติดตามตัวผม ผมมองหน้าลูกน้องผมก่อนจะบุ้ยปากไปทางนั้น "เก็บข้อมูลทุกอย่างไว้แล้วปล่อยพวกมันไป" "หมายถึงปล่อยแบบ....." "ให้มันไปสืบข้อมูลของ T Group กลับมาให้ฉัน แล้วฉันจะจ่ายให้เป็นสองเท่า อ่อ อย่าคิดตลบหลังฉัน เพราะฉันไม่รับประกันว่า ครอบครัวของพวกนายจะเป็นยังไง ... รู้ใช่มั้ยว่าถึงจะพาไปซ่อนที่ไหน ฉันก็ตามเจอ .. หึ!! จะทำตามที่ฉันสั่งมั้ย" "ทะ..ทำครับ" "ก็ดี ว่าง่ายๆฉันก็ปล่อยง่ายๆ แต่ถ้าฉันรู้มาว่าหักหลังฉัน.. ฉันเอาตาย!!!!!!" นิชา ... "คัต!!" ฉันถอนหายใจออกมารอบที่ 100 ได้แล้วมั่ง ทำยังไงดีล่ะ ก็คนมันทำไม่ได้อ่ะ "น้องนิครับ คือเลิฟซีนอ่ะ เลิฟซีนมันต้องส่งสายตาให้คนรักตาเยิ้มๆ ดูแล้วมันฟินๆอ่ะ คือมันแข็งกระด้างมาก มันไม่อินเลย" ผู้กำกับเป็นคนตรงๆ จบนะ ก็ฉันไม่เคยมีผัวอ่ะ ฉันไม่เคยเลิฟซีนกับผู้ชายมาก่อน จุดอ่อนในการแสดงละครของฉันคือฉากเลิฟซีน ฉากแสดงความรัก ฉากเรต R ฉันทำไมได้ มันไม่อิน  "หนูพยายามสุดๆแล้วนะคะผู้กำกับขา" "เอางี้พักก่อน ลองไปคุยกับพระเอกแล้วลองส่งสายตากันดู นี่มันรอบที่30แล้วนะ อะไรมันจะถ่ายยากขนาดนั้นกัน ก็แค่มองสบตากันขยับหน้าเข้ามาใกล้กัน แล้วก็จูบกันแค่นั้นเอง" ก็นั้นแหละที่มันยาก ฮือออออ ก็คนมันไม่เคยมีผัวไงเข้าใจมั้ยยยย! โอ๊ยยยย นิชาเครียดดดด  "เห้ออออออ" ฉันนั่งลงกับพื้นก่อนจะหลับตาลงช้าๆ เป็นนางเอกคือมันไม่ใช่เรื่องง่ายจริงๆนะ ฉันยืนอยู่ในวงการนี้ได้เพราะฉันสวยมาก ไม่ได้ชมตัวเองนะเขาบอกว่าฉันสวยจริงๆ ผลโหวตก็ออกมาว่าฉันสวยที่สุดในประเทศแล้วมั่ง ฉันเป็นดาราในสังกัดของ BEM สถานีวิทยุโทรทัศน์ที่ดังที่สุดในประเทศ ถามว่าฉันทำไมถึงได้เป็นดาราดังทั้งๆที่การแสดงฉันอ่อนเหลือเกิน เพราะฉันสวยไงบอกแล้ว TT แฟนคลับฉันผู้ชายเกือบค่อนประเทศติดตามฉันเป็น FC ฉันในขณะที่ผู้หญิง ตามจิกตามด่าฉันเรื่องการแสดงของฉัน พวกเขาพยายามดันฉันให้เล่นละครเยอะๆ ออกงานบ่อย แต่ก็อย่างว่าแหละการแสดงของฉันแข็งๆไปหน่อยแต่คนดูก็พยายามมองข้ามเพราะฉันสวย  "ไหวมั้ย" ฉันหันไปมองพี่ที พระเอกในกองละครของเรา เขาพยายามทำให้ฉันสบายใจ ทำให้ฉันอินไปกับการแสดงออกของเขา แต่ฉันไม่อิน หรือว่าฉันตายด้านเหรอ ถึงแสดงออกในเรื่องของความรักไม่ได้ ฉันเคยอกหักมั้ย ก็ไม่อ่ะ ทำไมคนที่มองฉันถึงไม่อินกันนะ  "เห้อออ ไม่รู้ทำยังไงแล้วค่ะ นิพยายามสุดๆแล้ว" "ลองมีแฟนดูมั้ยหละ ฮ่าๆๆ บางทีการที่เรารักใครสักคนมันอาจจะทำให้สายตาเราเปลี่ยนไปก็ได้" เขาพูดไปมองสบตาฉันไปอย่างสื่อความหมาย ฉันมองเขากลับเช่นกันแต่แปลกตรงที่ฉันสามารถสบตากับเขาได้โดยที่ไม่รู้สึกเคอะเขินเลยแม้แต่น้อย ทำไมถึงเป็นแบบนี้ .. "ทำไม่ได้ค่ะ" "เห้ออออ ไม่รู้จะช่วยยังไงแล้ว" พี่ทีเอ่ยขึ้นยิ้มๆก่อนจะมานั่งลงข้างๆฉัน เราสองคนคุยกันไปพลางๆระหว่างรอเข้าฉากอีกที สักพักผู้กำกับก็เรียกเข้าฉาก ฉันกับพี่ทีเดินไปตรงฉากที่ทางทีมงานเตรียมไว้ "พร้อมนะน้องนิ น้องที" "ครับ/ค่ะ" เราสองคนมองหน้ากันพี่ทีนั้นสื่อความหมายผ่านทางสายตาได้ดีมากๆ มันเหมือนเขาชอบฉันจริงๆยังไงอย่างงั้นอ่ะ ส่วนฉันก็มองเขากลับเช่นกันแต่สายตามันว่างเปล่าไม่รู้สึกอะไรทั้งนั้น  "พร้อมนะ" จากนั้นผู้กำกับก็ให้สัญญาณคราวนี้กล้องถ่ายไปที่พี่ทีมากกว่าฉัน ก็คนดูน่าจะอินกว่าดูฉัน ฮืออออ ฉันมองหน้าเขากระพริบตาปริบๆก่อนจะค่อยๆโน้มใบหน้าเข้าหากัน เราสองคนไม่ได้จูบกันจริงๆหรอก ก็แค่มุมกล้องแค่นั้น "คัต! เห้ออออ ได้สุดๆแล้วใช่มั้ยครับน้องนิ" ฉันหันไปมองหน้าผู้กำกับทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ "ค่ะ" "โอเคงั้นเอาแค่นี้แหละ คงจะอินสุดกว่านี้ไม่ได้แล้ว งั้นเลิกกองได้" 'ฮืออออ ฉันจะทำยังไงดี"