CHAPTER 4 “ส่อแวววุ่น”
2994 คำ
ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก...เสียงเคาะประตูห้องทำงานของรองประธานบริหาร บริษัทอินฟินิท อินเตอร์ เท็กซ์ไทล์ ดังขึ้นในเช้าวันอังคาร มุกเอ่ยอนุญาตให้คนด้านนอกเข้ามา โดยไม่ได้ละสายตาจากเอกสารบนโต๊ะที่กำลังอ่านอยู่ เพื่อจะตามงานในช่วงที่หยุดไปให้ทัน
“คุณมุกคะ อ้อเข้ามาแจ้งตารางวันนี้ค่ะ” อ้อ เลขาของมุกที่ควบตำแหน่งเลขาของนักรบด้วย เนื่องจากทั้งมุกและนักรบทำงานอยู่ในตำแหน่งรองประธานคู่กัน และทั้งสองคนคุยกันแล้วว่า การมีเลขาแค่คนเดียวก็สะดวกและเพียงพอแล้วสำหรับการทำงาน
“ช่วงมุกไม่อยู่นี่งานเยอะมากหรอคะ อ่านมาวันนึงแล้วยังไม่หมดเลย” มุกปิดแฟ้มตรงหน้าลงก่อนจะเงยหน้ามาคุยกับเลขา
“รายละเอียดเยอะมากกว่าค่ะ สู้ ๆ นะคะคุณมุก” อ้อยิ้มตอบ “ตารางวันนี้ไม่เยอะค่ะ มีแค่ประชุมกับทีมประชาสัมพันธ์โปรเจ็คยูนิฟอร์มบุคลากรทางการแพทย์ตอน 10 โมงค่ะ ส่วนตอนบ่ายสามมีลูกค้าเข้ามาเซ็นสัญญา 1 ราย แต่คุณนักรบแจ้งว่า ตอนบ่ายเดี๋ยวคุณนักรบเข้าให้เองค่ะ”
“โอเคค่ะ ขอบคุณมากค่ะ มุกรบกวนขอลาเต้เย็นแก้วนึงค่ะ ขอเข้ม ๆ นะคะ ง่วงมากวันนี้” อ้อยิ้มรับ ก่อนจะเดินออกไปสั่งกาแฟให้มุกตามที่ขอ
หลังจากอ่านเอกสารรายงานตลอดสัปดาห์จบ มุกก็ปิดแฟ้มสุดท้ายบนโต๊ะลง ก่อนจะเอนหลังพิงพนักเก้าอี้พักสายตา และเมื่อลืมตามองนาฬิกาบนผนังแล้วพบว่า อีกไม่ถึง 5 นาทีจะได้เวลาเข้าประชุม เธอจึงลุกขึ้นบิดเนื้อบิดตัวเล็กน้อย และเตรียมสมุดปากกา พร้อมโทรศัพท์มือถือ เดินออกจากห้องทำงานมา
“คุณมุก อ้อกำลังจะเข้าไปเรียกพอดีเลยค่ะ ในห้องประชุมพร้อมแล้ว คุณแพรกับคุณนักรบกำลังจะเข้าไปเหมือนกันค่ะ” มุกพยักหน้ายิ้มตอบ
“เดี๋ยวมุกไปรอก่อนเลยค่ะ ขอบคุณนะคะ” มุกเอ่ยจบก็เดินตรงไปที่ห้องประชุม ซึ่งพนักงานที่เกี่ยวข้องกับโปรเจ็คนี้ เตรียมตัวรออยู่ด้านในเรียบร้อยแล้ว
“ขอโทษที่ช้าค่ะ เริ่มกันเลยนะคะ” เสียงของแพรดังขึ้นทันทีที่ก้าวเท้าพ้นประตูห้องประชุมเข้ามา
“งั้นเดียร์เริ่มเลยนะคะ” แพรพยักหน้าตอบ เช่นเดียวกันกับมุกและนักรบ “จากที่เราประชุมสรุปกันอาทิตย์ที่แล้ว ทางเดียร์ได้ติดต่อผู้จัดการส่วนตัวของคุณไทจิและคุณญี่ปุ่นไปแล้วค่ะ ทางคุณญี่ปุ่น ตอบตกลงกลับมาทันที ติดแค่ทางคุณไทจิที่ทางผู้จัดการแจ้งว่า ต้องขอดูตารางงานและคุยกับคุณไทจิดูก่อนค่ะ”
“ซึ่งจากข่าวที่เราเห็นกันเมื่อวันอาทิตย์ ก็น่าจะสรุปได้ถึงเหตุผลที่ต้องคุยกับคุณไทจิก่อน เพราะดูแล้วคุณไทจิไม่น่าจะอยากรับงานคู่กับคุณญี่ปุ่น” เดียร์หัวหน้าแผนกประชาสัมพันธ์พยักหน้าตอบนักรบ
“แล้วเมื่อวานได้ติดต่อไปอีกครั้งรึยังคะ ทั้งสองทาง” แพรถามต่อ
“ทางผู้จัดการคุณญี่ปุ่นติดต่อเดียร์กลับมาเองแล้วค่ะ ทางนั้นยืนยันว่ายินดีร่วมงานกับเราและยังอยากรับงานนี้ พร้อมกับยืนยันว่าทางเค้าไม่มีปัญหาอะไรกับคุณไทจิค่ะ แต่เดียร์ตอบกลับไปแค่ว่า ขอรอคำตอบจากทางคุณไทจิก่อน” เดียร์ตอบ
“ส่วนทางผู้จัดการของคุณไทจิ เดียร์ติดต่อกลับไปแล้ว แต่เหมือนทางนั้นติดงานอยู่ ขอคุยช่วงเช้าวันนี้แทน ซึ่งเดียร์ติดต่อไปอีกครั้งแล้วเมื่อเช้านี้” เดียร์เอ่ยต่อ
“ตอนนี้คุณเดียร์ต้องรีบเล่าแล้วครับ ก่อนที่เราจะอดใจรอฟังไม่ไหว” เสียงหัวเราะดังขึ้นในห้องประชุมเมื่อนักรบพูดจบ คุณเดียร์จึงพยักหน้ายิ้มรับแล้วเริ่มเล่ารายละเอียดต่อ
“คุณไทจิทราบเรื่องงานครั้งนี้แล้ว คุณไทจิยังไม่ได้ตัดสินใจว่าจะรับงานนี้รึเปล่า แต่ก็ยังไม่ได้ปฏิเสธซะทีเดียว ทางคุณไทจิและผู้จัดการจะขอเข้ามาคุยรายละเอียดกับทางเราก่อนตัดสินใจค่ะ” แพร โม และนักรบ หันไปยิ้มมองหน้ามุกที่ใบหน้าผุดรอยยิ้มขึ้นมาทันที
“ในเมื่อตอนนี้มุกกลับมาทำงานแล้ว โปรเจ็คนี้แพรให้มุกกลับมารับผิดชอบเต็มตัวเหมือนเดิมแล้วกันนะ ฝากเกลี้ยกล่อมคุณไทจิให้หน่อย ลองดูว่าเงื่อนไขของทางนั้นมีอะไรบ้าง” แพรยิ้มเอ่ย
“แล้วถ้าทางนั้นขอเปลี่ยนนางแบบคู่ล่ะ” ทุกคนในห้องประชุมหันมามองมุกพร้อมกัน “คือถ้าคุณไทจิไม่อยากร่วมงานกับคุณญี่ปุ่นแบบที่เป็นข่าวจริง ๆ แต่ยอมร่วมงานกับเรา โดยมีเงื่อนไขคือนางแบบต้องไม่ใช่คุณญี่ปุ่น เราจะทำยังไง” มุกอธิบายต่อ
“เดียร์ว่าค่อนข้างยากค่ะ เราติดต่อทั้งสองคนไป และทางคุณญี่ปุ่นเค้าตอบรับทันที เกรงว่าถ้าเรายอมเปลี่ยนนางแบบ ทางคุณญี่ปุ่นอาจจะไม่พอใจได้” ทุกคนในห้องประชุมพยักหน้าเห็นด้วยกับเดียร์
“ทางนั้นนัดเข้ามาคุยกับเราวันไหนคะคุณเดียร์” มุกเอ่ยถามอีกครั้ง
“นัดไว้วันจันทร์หน้า ตอน 9 โมงเช้าค่ะ เพราะอาทิตย์นี้คุณไทจิตารางงานเต็มแล้ว” มุกพยักหน้าตอบ
“งั้นระหว่างนี้ ทีมประชาสัมพันธ์คงต้องชะลองานลงก่อน อะไรทำได้โดยที่ไม่ต้องรอพรีเซนเตอร์ลุยงานต่อได้เลย วันเปิดตัวสินค้ากับการจัดงานก็ลงมือได้เลย เพราะไม่ว่าจะเป็นพรีเซนเตอร์คนไหนเราก็ต้องจัดงานอยู่ดี ส่วนเรื่องพรีเซนเตอร์ เดี๋ยวรอดูท่าทีทางคุณไทจิวันจันทร์” มุกสรุปก่อนจะเข้าสู่การประชุมเรื่องต่อไป
หลังจากการประชุมที่กินเวลาเกือบ 2 ชั่วโมงจบลง ทั้ง 4 คนก็ย้ายมารวมตัวกันที่ร้านอาหารไม่ไกลจากบริษัท เพื่อประหยัดเวลาในการเดินทาง ก่อนจะกลับไปลุยงานกันต่อ
“มุกคิดว่าพี่ไทจิของมุกจะขอเปลี่ยนนางแบบหรอ” มุกพยักหน้าตอบแพร
“จากที่มุกตามพี่เค้ามา ถ้าอะไรที่ได้พูดแล้วก็คือยึดตามนั้นเลย อย่างเมื่อปีก่อนที่ใกล้จะหมดสัญญากับช่องเก่า มีนักข่าวไปถามเรื่องต่อสัญญา พี่เค้าก็ตอบมาตรง ๆ เลยว่าคงไม่ต่อ และสุดท้ายผลก็ออกมาตามนั้นเลย” มุกเล่าให้ทุกคนฟัง
“พี่ไทจินี่เค้าเริ่มจากเป็นนักร้องไม่ใช่หรอ ทำไมเซ็นสัญญากับช่องด้วยล่ะ” นักรบถาม
“ตอนแรกเค้าทำเพลงอย่างเดียว แต่พอดังจากเพลงก็เริ่มมีคนสนใจให้ไปถ่ายแบบแล้วก็เล่นละคร บริษัทที่เซ็นสัญญาก่อนจะออกมารับงานอิสระนี่เซ็น 3 ปีเลยนะ พอเซ็นปุ๊บละครเรื่องแรกก็ประกบคู่กับญี่ปุ่นเลย กระแสคู่จิ้นก็มาตั้งแต่ตอนนั้นแหละ” มุกเล่ารายละเอียดให้เพื่อน ๆ ฟัง
“แบบนี้พวกแฟนคลับคู่จิ้นจะไม่โวยหรอ ที่ออกมาให้สัมภาษณ์แบบนั้น ถ้าไม่รับงานคู่แล้ว พวกที่จิ้นจะจิ้นกันต่อยังไง” โมเอ่ยถามออกมาบ้าง
“เจ๊ไปไล่อ่านคอมเม้นท์แล้ว แฟนคลับก็แบ่งเป็นสองกลุ่ม บางคนก็ไม่พอใจที่ดังแล้วแยกวง ไม่สนใจอีกคน แต่บางคนก็บอกว่า พี่ไทจิดังมาก่อนที่ญี่ปุ่นจะดังอีก ถ้าไม่มีพี่ไทจิ ญี่ปุ่นก็ไม่ดัง เพราะญี่ปุ่นเข้าวงการมาทีหลังพี่ไทจิ แค่เป็นรุ่นพี่ในบริษัทเพราะเซ็นสัญญามาก่อนเท่านั้นเอง แต่ถ้านับการทำงานในวงการ พี่ไทจิดังมาตั้งแต่เข้าวงการใหม่ ๆ เลย” มุกอธิบาย
“รู้ลึก รู้จริง อันนี้เป็นแฟนพันธ์แท้เลยใช่มั้ยเนี่ย” นักรบแซว
“ก็ชอบมานาน ยอมรับเลยว่า ท่องประวัติพี่เค้าได้ไวกว่าท่องสูตรคำนวณตอนเรียนอีก” ทุกคนพากันหัวเราะกับคำตอบของมุก
“แต่พี่เค้าไม่เคยมีข่าวกับผู้หญิงเลยป่ะ นอกจากคู่จิ้นคนนี้” มุกพยักหน้าตอบแพร
“ตั้งแต่เข้าวงการมา ไม่เคยมีข่าวกับผู้หญิงคนไหนเลย ไม่มีแม้กระทั่งภาพหลุด ถ้ามีแฟนคือซ่อนดีมาก แต่พวกแฟนคลับที่จิ้นคือ มโนไปแล้วว่าเค้าเป็นแฟนกันจริง ๆ แล้วที่เลิกรับงานคู่ เพราะว่าเลิกกัน” มุกเล่าต่อ
“มันก็มีโอกาสเป็นไปได้มั้ยคะ” โมแสดงความเห็น
“สำหรับเจ๊ เจ๊ว่าเป็นไปไม่ได้นะ พี่ไทจิเป็นคนโรแมนติก เวลาไลฟ์สดร้องเพลงรักคือละมุนมาก ถ้ามีแฟนพี่เค้าน่าจะเป็นคนแสดงออกเก่ง ยิ่งพี่เค้าเป็นคนยิ้มยาก นาน ๆ จะเห็นยิ้มแบบยิ้มจริง ๆ ซักที ที่เห็นยิ้มตามสื่อทั่ว ๆ ไปคือยิ้มทางการทั้งนั้น ถ้าเป็นแฟนกันภาพที่ออกมามันน่าจะหวานแหววเหมือนคู่รักคนอื่น ๆ แล้วก็คงเห็นพี่เค้ายิ้มให้ญี่ปุ่นบ่อย ๆ แต่นี่แทบไม่มีเลย” มุกวิเคราะห์สิ่งที่คิดให้ทุกคนฟังอีกครั้ง
“อืม...น่าคิด วิเคราะห์ลึกมาก วิเคราะห์แบบแฟนคลับแถวหน้าเลยจริง ๆ” แพรยิ้มตอบ
หลังจากมื้อกลางวันง่าย ๆ ของผู้บริหารทั้ง 4 คนจบลง ทั้งหมดก็พากันเดินทางกลับมาที่บริษัท ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก...เสียงเคาะประตูหน้าห้องก็เรียกให้เจ้าของห้องเงยหน้าขึ้นมามอง หลังจากเอ่ยปากอนุญาตออกไป
“คุณมุกคะ เดียร์ขอรบกวนเวลาหน่อยค่ะ” มุกส่งยิ้มกลับไป ก่อนจะพยักหน้าเป็นเชิงอนุญาตให้เดียร์เข้ามานั่งด้านใน “คือคุณเชอร์รี่ผู้จัดการของคุณญี่ปุ่นเค้าโทรมาถามว่าตกลงทางเราจะเลือกเค้าเป็นพรีเซนเตอร์อยู่รึเปล่า เค้าอยากได้คำตอบจากเราเร็วหน่อย เพราะเค้าก็มีงานอื่นที่ต้องแบ่งเวลาไปให้ด้วย จะให้มารอคำตอบจากเราทั้งที่เค้าตอบตกลงมาแล้วแบบนี้นาน ๆ คงไม่ได้ค่ะ” เดียร์อธิบาย
“แล้วไม่ได้บอกเค้าไปหรอ ว่าเรานัดคุณไทจิเข้ามาเจรจาวันจันทร์” เดียร์พยักหน้าตอบ
“เดียร์แจ้งแล้วค่ะ แต่เค้าบอกว่ามันนานไป เดียร์รบกวนคุณมุก คุยกับทางคุณเชอร์รี่ให้หน่อยได้มั้ยคะ” มุกพยักหน้ายิ้มตอบ ก่อนจะรอให้เดียร์ต่อสายหาคุณเชอร์รี่ผู้จัดการของญี่ปุ่น
“สวัสดีค่ะคุณเชอร์รี่ รบกวนเวลาซักครู่นะคะ เดียร์ขอให้ทางรองประธานบริษัทเราเป็นคนชี้แจงรายละเอียดให้คุณเชอร์รี่ฟังอีกครั้งนะคะ” เดียร์เกริ่นกับปลายสายเล็กน้อย ก่อนจะส่งโทรศัพท์ต่อมาให้มุก
“สวัสดีค่ะคุณเชอร์รี่ มุกตาภา นะคะ เรียกมุกก็ได้ค่ะ มุกเป็นหัวหน้าโปรเจ็คนี้โดยตรงค่ะ” มุกแนะนำตัว
‘ได้คุยกับคุณก็ดีค่ะ งั้นพี่ขอพูดถึงเหตุผลที่ต้องการคำตอบแบบตรง ๆ เลยแล้วกันนะคะ คุณมุกเองน่าจะพอทราบว่า น้องญี่ปุ่นเป็นนางเอกที่กำลังดังมากในตอนนี้ การที่ทางบริษัทคุณเลือกน้องเป็นพรีเซนเตอร์ พี่ต้องบอกก่อนว่า ขอบคุณมาก ๆ ที่เห็นถึงความสามารถและศักยภาพที่น้องมี
แต่ทางคุณน่าจะได้ยินข่าวก่อนหน้านี้ที่ไทจิออกมาให้สัมภาษณ์เรื่องที่จะไม่รับงานคู่กับน้องญี่ปุ่นอีก ข่าวนั้นทำให้ตอนนี้มีกระแสโจมตีกลับมาทางน้อง ถ้างานคู่ครั้งนี้เกิดขึ้น กระแสตรงนี้มันก็จะเบาลง พี่ไม่ได้อยากเร่งรัดอะไรนะคะ แต่ทางเราตอบตกลงรับงานนี้ไปแล้ว ถ้ามีข่าวออกไปว่า ทางเราตอบตกลง แต่โดนทางไทจิปฏิเสธอีก น้องญี่ปุ่นคงต้องตอบคำถามสื่อไปอีกนาน
พี่เลยอยากให้ทางบริษัทคุณมุก ช่วยเกลี้ยกล่อมและเร่งคำตอบจากไทจิให้พี่หน่อย ไม่ทราบว่าจะเป็นการรบกวนเกินไปรึเปล่าคะ’ มุกยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยถามกลับไป
“ทางคุณเดียร์แจ้งให้คุณเชอร์รี่ทราบไปแล้วใช่มั้ยคะ ว่าทางเรานัดเจรจากับคุณไทจิวันจันทร์” มุกถาม
‘พี่ทราบค่ะ แต่ถ้าไม่รอไทจิว่างจนถึงกับต้องนัดเจรจา คุณมุกสามารถเจรจาทางโทรศัพท์ได้ไม่ใช่หรอคะ มันน่าจะสะดวกและรวดเร็วกว่า’ เชอร์รี่ถามกลับ
“เราเจรจาทางโทรศัพท์ผ่านผู้จัดการคุณไทจิเบื้องต้นแล้วค่ะ งานนี้คนที่จะต้องมาเป็นแบบให้เราคือคุณไทจิค่ะ การตัดสินใจคุณไทจิคงอยากตัดสินใจด้วยตัวเอง ถึงให้ผู้จัดการนัดหมายทางเรากลับมา ทางเราเองก็ควรให้เกียรติคุณไทจิ และไม่โทรไปวุ่นวายกับทางคุณไทจิอีกจนกว่าจะถึงเวลานัด
และอย่างที่เราทราบกันว่า คุณไทจิมีงานค่อนข้างเยอะ การที่ทางเราได้ตารางคุณไทจิมาวันจันทร์ถือว่าเป็นช่วงเวลาที่เร็วที่สุดแล้วนะคะ อีกอย่างคงต้องเรียนคุณเชอร์รี่ตามตรงว่า พรีเซนเตอร์ของโปรเจ็คนี้ ถึงจะเป็นคู่ชายหญิง แต่พรีเซนเตอร์หลักคือคุณไทจิค่ะ
ดังนั้น การตัดสินใจทั้งหมด เราคงต้องรอฟังทางฝั่งคุณไทจิอีกครั้ง หวังว่าคุณเชอร์รี่จะเข้าใจ” มุกตอบ
‘คุณมุกหมายความว่า ถ้าไทจิไม่รับงานคู่กับน้องญี่ปุ่น คุณก็ยอมที่จะถอดเราออกจากโปรเจ็คโดยไม่สนใจว่าเราตอบตกลงกันเรียบร้อยแล้วอย่างนั้นหรอคะ ไม่กลัวว่าจะเป็นข่าวใช่มั้ยคะ ถึงคิดจะทำแบบนี้’ เชอร์รี่เอ่ยเสียงแข็งกลับมาด้วยความไม่พอใจ
“คุณเชอร์รี่ใจเย็น ๆ ก่อนนะคะ ทางมุกยังตอบไม่ได้ ว่าผลจะเป็นไปในแนวทางไหน แต่มุกเข้าใจค่ะว่าตอนนี้เหมือนเราทำสัญญาปากเปล่าไว้กับทางคุณแล้ว ทางมุกรับปากว่าจะเจรจาโดยนึกถึงจิตใจของทั้งสองฝ่าย ยอมรับตรง ๆ นะคะ ทางเรามั่นใจว่า ด้วยชื่อเสียงของคุณไทจิและคุณญี่ปุ่น จะทำให้ผลิตภัณฑ์ของเราเป็นที่รู้จักได้อย่างดี เราถึงเลือกทั้งสองท่านมาตั้งแต่แรก
แต่มุกคงรับปากได้เท่านี้ ในเรื่องของเวลา มุกคงเร่งรัดทางคุณไทจิไม่ได้ค่ะ คงต้องรบกวนคุณเชอร์รี่รอฟังข่าวอีกครั้งวันจันทร์นะคะ ถ้าถึงวันจันทร์คุณไทจิตัดสินใจอย่างไร หรือมีข้อเสนออะไร ทางเราจะรีบแจ้งคุณเชอร์รี่ไปทันทีค่ะ” มุกพยายามกล่อมให้อีกฝ่ายเย็นลง
‘พี่หวังว่าจะได้รับคำตอบภายในวันจันทร์นะคะ พี่จะรอ สวัสดีค่ะ’ เชอร์รี่ตอบก่อนจะวางสายไป
“คุยยากมากจริง ๆ มุกว่าเค้าค่อนข้าง...” / “เรื่องเยอะค่ะ” มุกหัวเราะประโยคที่เดียร์เอ่ยต่อมา
“ประมาณนั้นค่ะ มุกเข้าใจนะคะว่าเด็กของเค้าดัง แต่อีกทางเค้าดังกว่า แถมยังเป็นตัวหลักของโปรเจ็คนี้ เราก็ต้องรอทางหลักจริงมั้ยคะ” เดียร์พยักหน้าเห็นด้วย
“เดียร์ว่าที่เค้าเร่งรัด เพราะเค้าอยากให้งานนี้ดันกระแสคู่จิ้นกลับมาค่ะ อย่างน้อยก็จะได้มีงานคู่ติดต่อมาอีก” มุกพยักหน้าเห็นด้วยกับเดียร์
“เดี๋ยวคุณเดียร์ส่งเบอร์ติดต่อผู้จัดการของทั้งสองคนมาให้มุกอีกทีนะคะ เดี๋ยวมุกคุยต่อให้เอง” มุกเอ่ย
“ได้ค่ะ คุณมุกเป็นถึงรองประธาน ถ้าติดต่อไปเองทางนั้นจะได้รู้สึกว่าเราให้ความสำคัญกับเค้า” เดียร์พยักหน้าเห็นด้วย ก่อนจะส่งเบอร์โทรศัพท์ของผู้จัดการดาราทั้งสองคนให้มุก
“คุณเดียร์ไปทำงานต่อเถอะค่ะ ไม่ต้องกังวล ถ้าคุณเชอร์รี่ติดต่อมาอีก ให้เบอร์มุกไปได้เลย แล้วบอกให้ติดต่อมาสอบถามที่มุกได้โดยตรง” เดียร์ยิ้มก่อนจะยกมือไหว้มุก
“ขอบคุณมากค่ะ ต้องขอโทษด้วยที่โยนงานในหน้าที่มาให้คุณมุกแบบนี้” มุกยิ้มตอบ
“ไม่เป็นไรเลยค่ะ มุกเข้าใจ งานนี้มันเป็นโปรเจ็คใหญ่ และเราเลือกพรีเซนเตอร์ที่มีชื่อเสียงระดับประเทศมา มุกต้องมาช่วยจัดการมันก็ถูกแล้วค่ะ ไม่ต้องกังวลนะคะ” เดียร์พยักหน้ายิ้มอีกครั้ง
“งั้นเดียร์ขอตัวนะคะ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ” มุกพยักหน้ารับ และหันไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาบันทึกเบอร์ของผู้จัดการทั้งสองคนที่เดียร์ส่งมาให้ลงไว้ในโทรศัพท์
‘ขนาดมุกรอที่จะได้เจอพี่ไทจิอีกครั้ง แต่ต้องรอถึงวันจันทร์มุกยังรอได้เลย ทำไมคุณรอไม่ได้คะคุณผู้จัดการ ไม่รู้ว่านางเอกคนนั้นจะนิสัยเหมือนผู้จัดการมั้ย ถ้าเหมือนกันนี่ก็ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมพี่ไทจิถึงไม่อยากร่วมงานด้วย งานนี้ถ้าสองคนรับงานคู่กันจริง ๆ คงจะวุ่นวายน่าดู’ มุกคิดในใจขำ ๆ ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบแฟ้มงานที่ตรวจค้างไว้ก่อนหน้านี้ขึ้นมาดูต่อ
- ผู้เขียน
