หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป
ตั้งแต่วันนั้นที่ฝันดีเจอเดซี่และไมเนอร์อยู่ด้วยกัน ฝันดีไม่ไปพบหรือแม้กระทั่งติดต่อกับเขา ไม่รู้สิ..เธอแค่เหนื่อยแล้วอยากอยู่กับตัวเอง พยายามที่จะไม่เอาตัวเองเข้าไปอยู่ตรงจุดนั้นอีก เธอกลัวว่าตัวเองจะถลำลึกไปมากกว่านี้ แล้ววันนี้ก็เป็นอีกวันที่เธอมาทำงานตามปกติ
ครืน ครืน
#แม่
“ว่าไงแม่” คนตัวเล็กรับสายเมื่อเห็นเบอร์ผู้เป็นแม่โทรเข้ามา ปกติเพลงพิณจะไม่รบกวนเวลางานของลูกสาว แต่ไม่รู้ว่าวันนี้ทำไมแม่เธอถึงโทรมาเวลานี้ได้
(แม่จะไปโรงพยาบาลนะ) คำว่าโรงพยาบาลทำเอาคนตัวเล็กหยุดชะงักทุกอย่างที่กำลังทำอยู่ในตอนนั้น
(เกิดอะไรขึ้น) ถามด้วยความร้อนรน เกิดอะไรขึ้นทำไมแม่ถึงต้องไปโรงพยาบาล
(แม่ไม่ได้เป็นอะไรแต่ ป้าข้างบ้านแกลื่นหัวฟาดพื้น เขาไม่มีญาติแม่เลยต้องไปเป็นเพื่อน สงสารเขา)
“แน่ใจนะแม่ไม่ได้โกหกฝันใช่ไหม แล้วป้าเขาเป็นยังไงบ้าง”
(ตอนนี้ยังไม่ได้สติแม่เลยว่าจะไปเฝ้า)
