"คุณต้องการอะไร ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้..ว๊าย!" ใบหน้าหล่อที่ใครมองว่าฟ้าประทานไม่ได้ดึงดูดจิตใจเธอเลย เธอหวังจะเอาตัวรอดจากวิชาเรียนต่อสู้ ยกเท้าเล็กเตรียมกระทืบ แต่เขาช่างรู้ทัน จับร่างบางหมุนหันหน้าออกแนบแผ่นหลังบางกับกล้ามอกแข็งแรง ใช้มือใหญ่รวมแขนเรียวไว้ด้านหน้า จนจำยอมไร้การขัดขืน
"วันนั้นยังไม่หน่ำใจ มารื้อฟื้นกันหน่อยดีไหม" เสียงเข้มกระเซ้าข้างหู ขบเม้มมันเบาๆ ก้อนเนื้อข้างซ้ายคนฟังกำลังประทุไม่ได้รู้สึกเสียวซ่าน แต่เรื่องในคืนนั้นตีตื้นเป็นความรู้สึกกลัว ขยาดแขยงและน่ารังเกลียดเวลาพร้อมกัน
"คุณไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้กับฉัน น่ารังเกียจสมเพชสิ้นดี...อึก" แขนแกร่งตวัดร่างบางหันมาเผชิญหน้า บีบลำคอขาวคนถูกกระแทบขาดใจ แววตาคมจ้องมองอย่างดุเดือดดั่งมัจจุราชฆ่าคนตายได้ แสงไฟเริ่มกระพริบสลัว สลับกับเสียงฟ้าร้องดังภายนอก
"ยังไม่รู้จักฉันดีพอ อย่าริอาจท้าทาย" ฟารินดิ้นกระเสือกกระสน ลมหายใจกระหืดกร
